Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wspaniała powieść obyczajowa z tłem historycznym!
Jedną z bohaterek jest Justyna, której chłopak tuż przed ukończeniem studiów wyjeżdża do pracy do Stanów. Oprócz konieczności odnalezienia się w dorosłym życiu spada na nią trudność utrzymania związku na odległość.
Dorosłej już Justynie o swojej przeszłości opowiada jej babcia - Adela, odkrywając przy okazji sporo tajemnic skrywanych do tej pory przed całą rodziną. Dzięki temu przenosimy się do Grudziądza z czasów drugiej wojny światowej. Poznajemy przyjaciół Adeli i ich losy. Jest tu wiele przepięknych historii.
Ale nie jest to jedynie książka o tym, jaki wpływ miała wojna na poszczególnych bohaterów. To powieść o powtarzaniu błędów poprzednich pokoleń, pełna oczekiwania i nadziei, o niezwykłej przyjaźni, o niesieniu pomocy nie zważając na ogromne ryzyko; o zaginięciach i niespodziewanych powrotach, a przede wszystkim o miłości.
Zauroczył mnie motyw niezapominajek i tych zbieranych na łące i suszonych między stronami książek, jak i tych malowanych, które zdobiły pewne filiżanki.

Wspaniała powieść obyczajowa z tłem historycznym!
Jedną z bohaterek jest Justyna, której chłopak tuż przed ukończeniem studiów wyjeżdża do pracy do Stanów. Oprócz konieczności odnalezienia się w dorosłym życiu spada na nią trudność utrzymania związku na odległość.
Dorosłej już Justynie o swojej przeszłości opowiada jej babcia - Adela, odkrywając przy okazji sporo tajemnic...

Fabuła trochę mnie zawiodła. Postaci nie dało się lubić, zwłaszcza Moniki targanej emocjami, zachowującej się jak nastolatka, która co trzy minuty czuła się inaczej.
Ale klimat powieści do mnie przemówił: aura tajemniczości, spowite mgłą bagna i dom pośrodku niczego.
Cymanowski Młyn to było moje piewsze spotkanie z elementami horroru w powieści. Podobał mi się ten dreszczyk.

Fabuła trochę mnie zawiodła. Postaci nie dało się lubić, zwłaszcza Moniki targanej emocjami, zachowującej się jak nastolatka, która co trzy minuty czuła się inaczej.
Ale klimat powieści do mnie przemówił: aura tajemniczości, spowite mgłą bagna i dom pośrodku niczego.
Cymanowski Młyn to było moje piewsze spotkanie z elementami horroru w powieści. Podobał mi się ten dreszczyk.

Nie za bardzo mi się podobała. Przytłoczył mnie ogrom detali w opisach okrutnych zbrodni, obrzydliwości albo cierpienia ofiar. Co dla niektórych fanów kryminałów może być plusem.
Główna intryga dobrze poprowadzona, bohaterowie wystarczająco dokładnie przedstawieni.
Duży plus za odpowiednie utrzymanie napięcia.
Dla mnie zbyt brutalna pozycja.

Nie za bardzo mi się podobała. Przytłoczył mnie ogrom detali w opisach okrutnych zbrodni, obrzydliwości albo cierpienia ofiar. Co dla niektórych fanów kryminałów może być plusem.
Główna intryga dobrze poprowadzona, bohaterowie wystarczająco dokładnie przedstawieni.
Duży plus za odpowiednie utrzymanie napięcia.
Dla mnie zbyt brutalna pozycja.

Wielowymiarowa. Dosyć trudno ją podsumować nie zdradzając szczegółów fabuły. Narracja naprzemiennie prowadzona jest przez dwóch głównych bohaterów. Helena pracuje w projekcie naukowym pozwalającym na zapis i odtwarzanie wspomnień. Barry natomiast próbuje rozgryźć problem fałszywych wspomnień, które pojawiają się w umysłach coraz większej liczby osób, co często prowadzi do samobójstw.
Akcja szybko się rozwija. Opowieść jest spójna i logiczna, co na tym poziomie skomplikowania fabuły na pewno było trudne.
Co mnie w tej książce urzekło, to pasja Heleny. W niesamowity sposób opowiada o istocie zarówno wspomnień jak i aktualnych przeżyć, które są wynikiem działania określonej kombinacji neuronów. A teraźniejszość jest tylko iluzą, ponieważ to co w danym momencie doświadczamy wydarzyło się ułamek sekundy wcześniej, gdyż tyle trwało przetworzenie bodźców i impulsów na odczucia. Dało mi to do myślenia.

Wielowymiarowa. Dosyć trudno ją podsumować nie zdradzając szczegółów fabuły. Narracja naprzemiennie prowadzona jest przez dwóch głównych bohaterów. Helena pracuje w projekcie naukowym pozwalającym na zapis i odtwarzanie wspomnień. Barry natomiast próbuje rozgryźć problem fałszywych wspomnień, które pojawiają się w umysłach coraz większej liczby osób, co często prowadzi do...

Przezabawna! Polecam tym, którzy lubią powieści kryminalne z humorem. Jestem wielką fanką Miłki. Jej wypowiedzi są tak rozbrajająco śmieszne! A pokrętne losy Róży i Maria wciągają od samego początku. W zasadzie sam wątek kryminalny schodzi na dalszy plan. Mimo, że jest naprawdę niezły!
Fajna książka, pełna niesamowitych dialogów, zwrotów akcji, absurdalnych sytuacji i pozytywnej energii.

Przezabawna! Polecam tym, którzy lubią powieści kryminalne z humorem. Jestem wielką fanką Miłki. Jej wypowiedzi są tak rozbrajająco śmieszne! A pokrętne losy Róży i Maria wciągają od samego początku. W zasadzie sam wątek kryminalny schodzi na dalszy plan. Mimo, że jest naprawdę niezły!
Fajna książka, pełna niesamowitych dialogów, zwrotów akcji, absurdalnych sytuacji i...

Nie ma sensu sięgać po pierwszy tom jeśli nie ma się zamiaru kontynuowania serii. Siedem postaci bierze udział w pielgrzymce, podczas której każda osoba opowiada swoją niezwykłą historię. Tylko tyle. Gdy docierają do celu opowieść się urywa. Pozostaje niedosyt.
Jednak muszę przyznać, że każdy z wątków jest bardzo interesujący. Trudno przerwać czytanie. Wszystko jest przemyślane.
Ta pozycja oczarowała mnie bardzo bogatymi opisami, które obrazują każdy szczegół. Świetnie opisane są sceny walk, pościgów. Równie wysoki poziom w oddawaniu emocji bohaterów. Dodatkowo, każda z tych osobnych historii prowadzona jest w trochę inny sposób. Różnią się stylem w zależności od tego która z postaci opowiada dany fragment.

Nie ma sensu sięgać po pierwszy tom jeśli nie ma się zamiaru kontynuowania serii. Siedem postaci bierze udział w pielgrzymce, podczas której każda osoba opowiada swoją niezwykłą historię. Tylko tyle. Gdy docierają do celu opowieść się urywa. Pozostaje niedosyt.
Jednak muszę przyznać, że każdy z wątków jest bardzo interesujący. Trudno przerwać czytanie. Wszystko jest...

Ten duet autorów moim zdaniem sprawdził się lepiej w "Pudełku z marzeniami". Sam pomysł na fabułę ciekawy. Czytało się szybko i z uśmiechem nie schodzącym z ust.

Ten duet autorów moim zdaniem sprawdził się lepiej w "Pudełku z marzeniami". Sam pomysł na fabułę ciekawy. Czytało się szybko i z uśmiechem nie schodzącym z ust.

Zupełnie nie wciągnął mnie światek mody, pokazów ani intryg. Za to na każdy dialog Maria i Miśki czekałam i rozsmakowywałam się w ich docinkach.
A cokolwiek nie zrobiła, powiedziała czy nawet pomyślała Pani Stefania, sprawiało, że wybuchałam serdecznym śmiechem. Nawet w zatłoczonym tramwaju.
I właśnie dla tych tych trzech postaci warto łyknąć tę powieść. Kochany Alek potrafi umilić mi nawet najgorszy dzień.

Zupełnie nie wciągnął mnie światek mody, pokazów ani intryg. Za to na każdy dialog Maria i Miśki czekałam i rozsmakowywałam się w ich docinkach.
A cokolwiek nie zrobiła, powiedziała czy nawet pomyślała Pani Stefania, sprawiało, że wybuchałam serdecznym śmiechem. Nawet w zatłoczonym tramwaju.
I właśnie dla tych tych trzech postaci warto łyknąć tę powieść. Kochany Alek...

Całkiem zabawna. Kolorowe postacie, a wydarzenia - jak to u Alka - absurdalne. Uwierzyłam tylko częściowo w ten cudaczny świat, ale śmiałam się nie raz.
Polecam na odstresowanie się.

Całkiem zabawna. Kolorowe postacie, a wydarzenia - jak to u Alka - absurdalne. Uwierzyłam tylko częściowo w ten cudaczny świat, ale śmiałam się nie raz.
Polecam na odstresowanie się.

Ciekawa. Wciągnęła mnie mimo niespiesznej narracji. Widziałam w niej taki po męsku poukładany świat głównego bohatera, pełen konkretnych planów i stopniowego realizowania ich.
Bardzo podobało mi się hobby Marka: obserwacja i fotografowanie ptaków. Podczas wycieczek na torfowisko, gdzie mieszkały żurawie, oddychałam ciszej, jakbym nie chciała żadnego spłoszyć.
Opisy nadprzyrodzonych zjawisk sprawiały natomiast, że zamierałam w bezruchu.
Polecam jako audiobuk w interpretacji Wiktora Zborowskiego. Jego plastyczny głos rewelacyjnie pasuje do tej powieści.

Ciekawa. Wciągnęła mnie mimo niespiesznej narracji. Widziałam w niej taki po męsku poukładany świat głównego bohatera, pełen konkretnych planów i stopniowego realizowania ich.
Bardzo podobało mi się hobby Marka: obserwacja i fotografowanie ptaków. Podczas wycieczek na torfowisko, gdzie mieszkały żurawie, oddychałam ciszej, jakbym nie chciała żadnego spłoszyć.
Opisy...

Czytanie tej pozycji było dla mnie wciągającą przygodą. Przeniosła mnie do wojennej Anglii pomiędzy polskich lotników walczących w RAF w nocnym Diwizjonie 307, zwanych Lwowskimi Puchaczami. Brawo za wspaniale oddane realia, walki powietrzne opisane w najdrobniejszych detalach, wyraziste postacie i wartką akcję. Fabuła jest fikcją, jednak tło historyczne prawdziwe a postacie wzorowane lub inspirowane rzeczywistymi.
Niestety gdzieś od około połowy książki wydarzenia coraz bardziej traciły na realności, a pod koniec trochę nawet wywijałam oczy.

Czytanie tej pozycji było dla mnie wciągającą przygodą. Przeniosła mnie do wojennej Anglii pomiędzy polskich lotników walczących w RAF w nocnym Diwizjonie 307, zwanych Lwowskimi Puchaczami. Brawo za wspaniale oddane realia, walki powietrzne opisane w najdrobniejszych detalach, wyraziste postacie i wartką akcję. Fabuła jest fikcją, jednak tło historyczne prawdziwe a postacie...

Fajna, słodko - gorzka opowieść o dziewczynie, która spontanicznie zmienia swoje życie.
Ma dużo szczęścia, spotyka wiele przyjaznych osób. Niektórym to ona pomaga.
Podobało mi się wrażenie przypadkowości wydarzeń. Dzięki temu opisane sytuacje były trochę bardziej rzeczywiste.
Jednak przemiany postaci miejscami wydały mi się trochę zbyt gwałtowne.
Plus za parę niespodziewanych rozwiązań wątków.

Fajna, słodko - gorzka opowieść o dziewczynie, która spontanicznie zmienia swoje życie.
Ma dużo szczęścia, spotyka wiele przyjaznych osób. Niektórym to ona pomaga.
Podobało mi się wrażenie przypadkowości wydarzeń. Dzięki temu opisane sytuacje były trochę bardziej rzeczywiste.
Jednak przemiany postaci miejscami wydały mi się trochę zbyt gwałtowne.
Plus za parę...

Po kilku kryminałach miły, oj nawet bardzo miły powrót do obyczajowych opowieści pani Magdy. W ten puchaty zimowy świat oczywiście najlepiej zagłębić się w grudniu w rozgardiaszu przedświątecznym. Uspokaja, nastraja bardzo pozytywnie, bawi i wzrusza.
Jest tu kilka przeplatających się wątków i sporo barwnych postaci powiązanych ze sobą w przeróżny sposób. W Mikołaja uwierzyłam już na wstępie, Agnieszce bardzo kibicowałam aby udało jej się spędzić święta z kochaną babcią. Zosi i jej mamie z całego serca życzyłam, aby w "prawdziwy dom" nie musiały się bawić, panią Krystynę podziwiałam. A wszystkich pensjonariuszy "Happy Endu" pokochałam! Ich wybryki doprowadzały mnie do spazmatycznego śmiechu.
Jedyne czego mi zabrakło, to jakiegoś niewielkiego elementu zaskoczenia w którymkolwiek z wątków.

Po kilku kryminałach miły, oj nawet bardzo miły powrót do obyczajowych opowieści pani Magdy. W ten puchaty zimowy świat oczywiście najlepiej zagłębić się w grudniu w rozgardiaszu przedświątecznym. Uspokaja, nastraja bardzo pozytywnie, bawi i wzrusza.
Jest tu kilka przeplatających się wątków i sporo barwnych postaci powiązanych ze sobą w przeróżny sposób. W Mikołaja...

Inspirująca.
Zaskoczyła mnie wielokrotnie. Lekkością, brakiem nadęcia, szczerością, tym jak postać autorki jest zwyczajna. To książka nie tylko o dorastaniu, "stawaniu się". Znalazłam w niej sporo. Jest tu historia czarnoskórej dziewczynki z przeciętnej rodziny, której rodzice położyli spory nacisk na wykształcenie i odpowiednie wychowanie. Jest wątek choroby ojca Michelle i jego cicha walka o normalność, która budzi mój podziw. Jest opowieść o kolejnych etapach życia bohaterki, jej próbach sprostania wszelkim oczekiwaniom i budowaniu wiary w siebie.
Jest tu też sporo portretów przyjaciół, znajomych, współpracowników Michelle i przede wszystkim jej męża. Poznałam zupełnie nowe oblicze Baracka. W końcu, co było dla mnie ciekawe, opisane zostały sytuacje przybliżające to, jak wygląda codzienne życie w Białym Domu.

Najbardziej urzekły mnie przemyślenia dotyczące zwykłych spraw: macierzyństwa, radzenia sobie z przeciwnościami, pokonywania własnych słabości, czerpania z niepowodzeń, doceniania pracy innych. To dzięki tym fragmentom autorka wydała mi się bliska i jestem przekonana, że będę chciała do tej książki wrócić.

Inspirująca.
Zaskoczyła mnie wielokrotnie. Lekkością, brakiem nadęcia, szczerością, tym jak postać autorki jest zwyczajna. To książka nie tylko o dorastaniu, "stawaniu się". Znalazłam w niej sporo. Jest tu historia czarnoskórej dziewczynki z przeciętnej rodziny, której rodzice położyli spory nacisk na wykształcenie i odpowiednie wychowanie. Jest wątek choroby ojca Michelle...

Chyba jak każdego, przyciągnęło mnie nazwisko autora. Trudno mi w ocenie książki zignorować niezwykłą sympatię, którą darzę tego aktora. Wyobrażałam sobie Toma przy maszynie do pisania :-)
Zbiór przeróżnych opowiadań. Wszystkie bardzo dobre, pełne ciekawych spostrzeżeń, fajnie skomponowane i powiązane powtarzającym się motywem maszyny do pisania.
Przyjemna książka, nastraja pozytywnie.

Chyba jak każdego, przyciągnęło mnie nazwisko autora. Trudno mi w ocenie książki zignorować niezwykłą sympatię, którą darzę tego aktora. Wyobrażałam sobie Toma przy maszynie do pisania :-)
Zbiór przeróżnych opowiadań. Wszystkie bardzo dobre, pełne ciekawych spostrzeżeń, fajnie skomponowane i powiązane powtarzającym się motywem maszyny do pisania.
Przyjemna książka, nastraja...

Wzruszyła mnie bardzo ta opowieść o ślicznej, zwykłej dziewczynie, która miała dużo szczęścia. Anię przybliżają nam bliskie jej osoby i przyjaciele z planu. To książka przepełniona wspominkami i anegdotami. Rozbawiła mnie wiele razy. Zawiera też takie fragmenty, które sprawiły, że chciałam na chwilę zatrzymać się w codziennej gonitwie. Żeby odpocząć, spojrzeć z dystansu i docenić.

Ciekawostek się spodziewałam. Ale nigdy bym nie pomyślała, że będę chciała do tej książki wrócić. A fakt, że mną tak poruszyła totalnie mnie zaskoczył.
Fajna książka <3

Wzruszyła mnie bardzo ta opowieść o ślicznej, zwykłej dziewczynie, która miała dużo szczęścia. Anię przybliżają nam bliskie jej osoby i przyjaciele z planu. To książka przepełniona wspominkami i anegdotami. Rozbawiła mnie wiele razy. Zawiera też takie fragmenty, które sprawiły, że chciałam na chwilę zatrzymać się w codziennej gonitwie. Żeby odpocząć, spojrzeć z dystansu i...

Przeciętna.
Prosta fabuła, płaskie postacie i nudna narracja sprawiały, że miałam ochotę przerwać lekturę. Przemęczyłam ją jednak do końca. Finał okazał się bardzo przewidywalny.

Przeciętna.
Prosta fabuła, płaskie postacie i nudna narracja sprawiały, że miałam ochotę przerwać lekturę. Przemęczyłam ją jednak do końca. Finał okazał się bardzo przewidywalny.

Spoko. Lubię kryminały i w formie krótkich opowiadań i rozbudowanych powieści. Zebranie tylu różnych autorów uważam za bardzo udany pomysł.
Mimo, że poziom poszczególnych historii wydaje mi się bardzo nierówny, to fajnie się czytało.

Spoko. Lubię kryminały i w formie krótkich opowiadań i rozbudowanych powieści. Zebranie tylu różnych autorów uważam za bardzo udany pomysł.
Mimo, że poziom poszczególnych historii wydaje mi się bardzo nierówny, to fajnie się czytało.

Kolejna część z cyklu komedii kryminalnych.
Moja kochana Agatha tym razem aby zaimponować przystojnemu sąsiadowi postanawia wystartować w konkursie na najpiękniejszy ogród. Oczywiście będzie przy tym nieźle oszukiwać. Tymczasem w miasteczku jest nowa postać, nowe morderstwo i odkrywamy nowe tajemnice.

Fajna, choć nie tak śmieszna jak weterynarz, ale zawsze z chęcią wracam do przytulnego Carsely :)

Kolejna część z cyklu komedii kryminalnych.
Moja kochana Agatha tym razem aby zaimponować przystojnemu sąsiadowi postanawia wystartować w konkursie na najpiękniejszy ogród. Oczywiście będzie przy tym nieźle oszukiwać. Tymczasem w miasteczku jest nowa postać, nowe morderstwo i odkrywamy nowe tajemnice.

Fajna, choć nie tak śmieszna jak weterynarz, ale zawsze z chęcią wracam...

Cudowna! Śmieszna i mądra.
Pani Kasia z niezwykłym dystansem do siebie wspaniale opowiada o sobie, swoich obserwacjach, oczekiwaniach wobec świata. To taki trochę pamiętnik, trochę poradnik. Miło się czyta, jakby się rozmawiało z kimś fajnym przy herbacie. Bardzo polecam!

Cudowna! Śmieszna i mądra.
Pani Kasia z niezwykłym dystansem do siebie wspaniale opowiada o sobie, swoich obserwacjach, oczekiwaniach wobec świata. To taki trochę pamiętnik, trochę poradnik. Miło się czyta, jakby się rozmawiało z kimś fajnym przy herbacie. Bardzo polecam!