Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rewelacyjna powieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych w skomplikowanym rejonie Izraela. Wiele aspektów rzeczywistości ujętych w różnych perspektywach - czyli coś co bardzo lubię. Perspektywa matki - pierwszego dziecka urodzonego w kibucu, a teraz będącej na łożu śmierci jest dodatkowo okraszona poetyką, tak jakoś bym to ujęła. Opowieść o jej życiu przeplatana snami, marzeniami i tęsknotami. Warto przeczytać, jest to moja pierwsza książka tej autorki, ale na pewno nie ostatnia.

Rewelacyjna powieść o skomplikowanych relacjach rodzinnych w skomplikowanym rejonie Izraela. Wiele aspektów rzeczywistości ujętych w różnych perspektywach - czyli coś co bardzo lubię. Perspektywa matki - pierwszego dziecka urodzonego w kibucu, a teraz będącej na łożu śmierci jest dodatkowo okraszona poetyką, tak jakoś bym to ujęła. Opowieść o jej życiu przeplatana snami,...

Tę książkę czytałam dwa razy, a ja bardzo rzadko tak robię zarówno z filmami jak i z książkami, chyba że są rewelacyjne.

Tę książkę czytałam dwa razy, a ja bardzo rzadko tak robię zarówno z filmami jak i z książkami, chyba że są rewelacyjne.

Tal to zupełna rewelacja - powieść na pograniczu pitawala, ale uzupełnionego o ten czynnik żywych ludzi z wszystkim co złe i dobre.

Tal to zupełna rewelacja - powieść na pograniczu pitawala, ale uzupełnionego o ten czynnik żywych ludzi z wszystkim co złe i dobre.

Dla mnie bomba, lubię takie kronikarsko-historyczne kryminały. Kolejne części jeszcze smaczniejsze. A Tal to już zupełna rewelacja - powieść na pograniczu pitawala, ale uzupełnionego o ten czynnik żywych ludzi z wszystkim co złe i dobre.

Dla mnie bomba, lubię takie kronikarsko-historyczne kryminały. Kolejne części jeszcze smaczniejsze. A Tal to już zupełna rewelacja - powieść na pograniczu pitawala, ale uzupełnionego o ten czynnik żywych ludzi z wszystkim co złe i dobre.

Wiele lat temu, gdy czytałam tę powieść, to mocno mi się wryła w głowę z kilku powodów. I to nie chodzi o pozornie trywialną fabułę, w stylu "jest piękna cizia i wszyscy chcą ją bzykać...". Ja byłam wstrząśnięta portretem psychologicznym kobiety prostackiej i wulgarnej, ale posiadającej tajemnicę, która każe się zastanowić nad tym, że wcale pewne zachowania i to co nazywamy "osobowością" nie muszą być oczywiste oraz "wrodzone". Tu nasuwa mi się analogia pomiędzy zachowaniem Eliany do niektórych zachowań Halszki Opfer. Wnioskuję stąd, że autor ma wiedzę na temat pewnych dewiacyjnych reakcji. Może gdybym pierwszy raz przeczytała tę powieść obecnie, to może nie odebrałabym jej tak dobrze. Tak się jednak złożyło, że przypadła na mój "trudny wiek" i wtedy zrobiła na mnie duże wrażenie nieoczywistość bohaterki. Gigantyczną rolę odegrała, w tego typu percepcji postaci, konstrukcja powieści. Jest ona ciekawie ułożona, bo jako relacje wsteczne zdarzeń, i każdy rozdział ma innego narratora. Nawet momentami nie wie czytelnik, czy czyta zeznania na policji, czy czyjś pamiętnik. To pozwala na kapitalny zabieg (to też mnie ujęło), że widzimy, to samo zdarzenie z perspektywy wielu osób. Wydanie które miałam, było na pewno z lat 90. lub 80. i nie pamiętam kto tłumaczył. Natomiast na podstawie tej powieści nakręcono w 1983 roku całkiem udany film w reżyserii Jeana Becker'a pod tytułem "Mordercze lato" - polecam.

Wiele lat temu, gdy czytałam tę powieść, to mocno mi się wryła w głowę z kilku powodów. I to nie chodzi o pozornie trywialną fabułę, w stylu "jest piękna cizia i wszyscy chcą ją bzykać...". Ja byłam wstrząśnięta portretem psychologicznym kobiety prostackiej i wulgarnej, ale posiadającej tajemnicę, która każe się zastanowić nad tym, że wcale pewne zachowania i to co nazywamy...

Książka jako reportaż jest rewelacyjna, zresztą Surmiak-Domańska jest znana z bardzo dobrej ręki reporterskiej. Jeżeli miałabym użyć słowa "wstrząśnięta", to jest ono tu właściwie użyte. Jak to bywa z kategorii trudnych reportaży, trzeba się do tej lektury przygotować i nie jest to książka czytana na jednym oddechu, a raczej na wstrzymaniu akcji serca. Gorąco polecam, aczkolwiek zaznaczyłabym, że lektura na prawdę nie jest dla wszystkich. Na pewno nie dla tych, którzy bardzo przywiązują wagę do tematu tabu. Ale takich ludzi jest mało wśród aktywnych czytelników.

Książka jako reportaż jest rewelacyjna, zresztą Surmiak-Domańska jest znana z bardzo dobrej ręki reporterskiej. Jeżeli miałabym użyć słowa "wstrząśnięta", to jest ono tu właściwie użyte. Jak to bywa z kategorii trudnych reportaży, trzeba się do tej lektury przygotować i nie jest to książka czytana na jednym oddechu, a raczej na wstrzymaniu akcji serca. Gorąco polecam,...

Powiem tak, warto zawsze czytać Umberto Eco, jako po prostu klasę samą w sobie, jednak ta rewelacyjna książka chyba dla sporej grupy osób może być ciężko strawialna ze względu na ponadprzeciętną erudycję zarówno głównego bohatera jak i autora powieści. Ja czytałam tę powieść przez ok. 1 miesiąc, ale moim zdaniem warto było. To ten rodzaj powieści, który może i z pewnym bólem, ale jednak zdecydowanie poszerza horyzonty czytelnika.

Powiem tak, warto zawsze czytać Umberto Eco, jako po prostu klasę samą w sobie, jednak ta rewelacyjna książka chyba dla sporej grupy osób może być ciężko strawialna ze względu na ponadprzeciętną erudycję zarówno głównego bohatera jak i autora powieści. Ja czytałam tę powieść przez ok. 1 miesiąc, ale moim zdaniem warto było. To ten rodzaj powieści, który może i z pewnym...

Ta książka przypomina mi "Proszę bardzo" Andy Rottenberg - pod względem poszukiwania swojej tożsamości, pewnych bóli jakie noszą w sobie ludzie pochodzący z wielokulturowych rodzin. Bardzo ciekawy dla mnie był aspekt osobowości ludzkiej i tego jaki ma na nią wpływ wielokulturowość. Doświadczenia Juliana Kornhausera są przeplecione jego autorefleksjami i momentami onirycznością - jak to w snach. Bardzo cenię sobie taką intymną literaturę. Intymną, lecz nie ekshibicjonistyczną.

Ta książka przypomina mi "Proszę bardzo" Andy Rottenberg - pod względem poszukiwania swojej tożsamości, pewnych bóli jakie noszą w sobie ludzie pochodzący z wielokulturowych rodzin. Bardzo ciekawy dla mnie był aspekt osobowości ludzkiej i tego jaki ma na nią wpływ wielokulturowość. Doświadczenia Juliana Kornhausera są przeplecione jego autorefleksjami i momentami...

Wielkim atutem tej powieści (poza fabułą) jest ambitny język literacki. Na prawdę książka nie tylko dla koneserów, ciekawe losy kilku postaci, które jak to bywało podczas wojny najbardziej się komplikowały. Bardzo mocno polecam. Nie wiem dlaczego u nas Barbara Toporska jest autorką praktycznie nieznaną, a pozycję książkową "Siostry" - mogłabym, jako minister edukacji, spokojnie zaliczyć do kanonu lektur obowiązkowych. No może dla tych dzieci już trochę starszych :).

Wielkim atutem tej powieści (poza fabułą) jest ambitny język literacki. Na prawdę książka nie tylko dla koneserów, ciekawe losy kilku postaci, które jak to bywało podczas wojny najbardziej się komplikowały. Bardzo mocno polecam. Nie wiem dlaczego u nas Barbara Toporska jest autorką praktycznie nieznaną, a pozycję książkową "Siostry" - mogłabym, jako minister edukacji,...

Bardzo dobry reportaż i niezwykle ciekawy zestaw fachowych informacji z zakresu kryminalno-psychiatrycznego. W tle sylwetki Olgi Hepnarovej niezwykle ciekawie przedstawione społeczeństwo okresu byłej Czechosłowacji lat. 70. Godne polecenia, aczkolwiek trzeba mieć nastrój i głowę mocno przygotowaną na poznawanie różnych mrocznych zakamarków naszej człowieczej natury.

Bardzo dobry reportaż i niezwykle ciekawy zestaw fachowych informacji z zakresu kryminalno-psychiatrycznego. W tle sylwetki Olgi Hepnarovej niezwykle ciekawie przedstawione społeczeństwo okresu byłej Czechosłowacji lat. 70. Godne polecenia, aczkolwiek trzeba mieć nastrój i głowę mocno przygotowaną na poznawanie różnych mrocznych zakamarków naszej człowieczej natury.

Pani Ando! Bardzo dziękuję za tę książkę, bardzo osobistą, a jednocześnie może by się nawet pani zdziwiła jak uniwersalną. Mocno przyciskam do serca i dziękuję. Jeżeli ktoś potrzebuje lektury mocno wymagającej w sferze emocjonalnej bardzo polecam.

Pani Ando! Bardzo dziękuję za tę książkę, bardzo osobistą, a jednocześnie może by się nawet pani zdziwiła jak uniwersalną. Mocno przyciskam do serca i dziękuję. Jeżeli ktoś potrzebuje lektury mocno wymagającej w sferze emocjonalnej bardzo polecam.