Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie wiem skąd takie ostre słowa na temat tej pozycji, która owszem ma wady, ale szybko w drugiej połowie się czytało.
Jest z lekkim morałem jak w bajkach Disneya o błędach decyzji podyktowanych namiętnościami, emocjami i uczuciami. O pokładaniu wiary w nie te osoby.

Niestety postacie mimo tylu wydarzeń mało się zmieniają, najbardziej poboczni, a szkoda. Bo pod koniec niektóre męczyły swoją powtarzalność w zachowaniu.

Wątek Barl i Morgana z ich namiętnością ciut przesadzony. Choć można to wytłumaczyć magią, która wzmacniała w ich cechach skrajności.

Mimo że Barl z początku była irytująca, a śledzenie Morgana w miarę przyjemne, to role się odwróciły. I to od czasu ich namiętności, a sympatia do Barl, mimo jej upartości i arogancji, wzrosła pod koniec.

Końcówkę niektórzy marudzą. Dla mnie jest ok. Jest smutna w pewien sposób, ale z nadzieją i po tym napewno lepiej można zrozumieć następne tomy.

Nie wiem skąd takie ostre słowa na temat tej pozycji, która owszem ma wady, ale szybko w drugiej połowie się czytało.
Jest z lekkim morałem jak w bajkach Disneya o błędach decyzji podyktowanych namiętnościami, emocjami i uczuciami. O pokładaniu wiary w nie te osoby.

Niestety postacie mimo tylu wydarzeń mało się zmieniają, najbardziej poboczni, a szkoda. Bo pod koniec...