To mój ulubiony tom cyklu z dotychczas przeczytanych . Jest wreszcie dużo wolniejszy, a do tego oprócz typowych naiwności i płycizn najbardziej złożony.

Choć zaczyna się niepozornie, tj. totalnym Goodkindowym absurdem w stylu najśmieszniejszych filmów klasy B. Otóż przez pierwsze 10 % książki bohaterowie uganiają się po wiosce za kurczakiem-demonem i jest to napisane bardzo serio. Porządnie i pieczołowicie. No, Autor naprawdę próbuje nas przestraszyć tym kurczakiem. Deszcz, mrok i nagle kurczak odwraca się, niebo przeszywa błyskawica. Wiecie, już że to koniec :D

Jednak po tym nastrój zupełnie się zmienia. Naszych bohaterów tracimy z oczu, z mikro przerwami na jakieś na 2/3 książki, a sami przenosimy się do nowego kraju, trochę naciąganie położonego geograficznie, ale bardzo ciekawego. Co najfajniejsze zostajemy w nim umieszczeni dużo bardziej namacalnie niż we wszystkich dotąd poznanych krainach. Poznajemy jego kulturę, politykę, historię, nastroje i patologie z naciskiem na korupcję i intrygi. Wiem, że dla wielu fanów serii jest to jej najgorsza część ale dla mnie to było jak wytchnienie. Mimo naiwności wreszcie dostaliśmy jakiś setting, jakiś worldbuilding i jakieś określone społeczeństwo. Wreszcie zobaczyliśmy struktury arystokracji i władzy. Dotąd gdy np. w D’harze władał zwyrodniały tyran to wystarczyło by Richard go zabił i bach, od razu magicznie sam został władcą. Podobnie w Aydindril, Richard wszedł na posiedzenie Rady, zabił wszystkich i objął władzę. Brakowało mi ciągle prawdziwych ludzi dookoła, którzy by na to reagowali, społeczeństw i arystokracji. Tutaj wreszcie występują ludzie, płascy bo płascy ale już nie muppetowi statyści. Mamy też spory przegląd antagonistów. Oczywiście dalej ich głównym wyznacznikiem jest, jak to u tego Autora, skłonność do gwałtu i przemocy wobec kobiet ale są też i inni. Mamy klasycznego złego żołnierza co gwałci kogo popadnie ale mamy też gwałciciela w stylu Harveya Weinsteina (serio Goodkind właściwie opisał jego case z wyprzedzeniem). Mamy równie zwyrodniałą żonę Harveya Weinsteina. Ale są też villani bardziej fascynujący czy tragiczni. Naiwny, głupkowaty chłopak, tak zmanipulowany iż pewny że brutalne morderstwo popełnia w słusznej sprawie czy spektakularny, cyniczny manipulator odpowiadający za liczne śmierci, ale w którym nagle na samiutkim końcu coś pęka. Wszyscy z nich będący uwikłanymi w różne relacje między sobą. Jest to nowy zestaw wyzwań dla Richarda i dla odmiany właśnie nie ma tutaj happy endu. Jest wręcz dość przygnębiająco. W tym tomie też zarówno Richard jak i Khalan są bardzo dalecy od wyidealizowanych herosów high fantasy. Co i rusz popełniają błędy, są chaotyczni, a przez to normalniejsi. Zagęszcza się też ogólny wątek, a i globalny worldbuilding dorzuca kilka smaczków.

Żeby nie było nieporozumień. To nie jest głęboki, trzymający w napięciu thriller polityczny. To wciąż campowy Goodkind ze swoimi odlotami. Ale najciekawszy z dotychczasowych. Faktycznie ma dłużyzny, strasznie dużą dawkę naiwności i tradycyjnej infantylności zgrzytliwie połączonej z mocną brutalnością. Nierzadko jak zawsze mamy tu kwadratowy język bądź koszmarne tłumaczenia. (btw. tłumaczenie „chimes” jako demonów czy kwiatki w stylu „kuranty śmierci” wołają o pomstę do nieba i utrudniają wręcz elementarne rozumienie tekstu. Świętej pamięci Lucyna Targosz niestety mocno skrzywdziła tę serię na polskim rynku, podobnie jak cykl Xanth. Już w pierwszym tomie nabrałem wobec niej pewnych podejrzeń, np. po Księdze Opisania Mroków zrobionej z The Book of Counted Shadow i niestety wciąż się potwierdzam w jej braku lingwistycznego wyczucia).

Gdy jednak nieco przymkniemy oczy, zrobimy w głowie ciut miejsca dla guilty pleasure, dorzucimy do ww. intryg demonicznego kurczaka, trochę Zedda, sporo dziwności i charakterystycznej dla serii nieporadności to możemy poczuć pewną frajdę z czytania. W mojej ocenie w cykl utrzymuje tendencję wzrostową, choć cały czas, bezpiecznie w granicach przeciętności.

To mój ulubiony tom cyklu z dotychczas przeczytanych . Jest wreszcie dużo wolniejszy, a do tego oprócz typowych naiwności i płycizn najbardziej złożony.

Choć zaczyna się niepozornie, tj. totalnym Goodkindowym absurdem w stylu najśmieszniejszych filmów klasy B. Otóż przez pierwsze 10 % książki bohaterowie uganiają się po wiosce za kurczakiem-demonem i jest to napisane...

Chcecie bajki?
Oto bajka.
Ale czy aby na pewno...
Jak to bywa u Goodkind'a świat fikcyjny jest wyśmienitym odzwierciedleniem otaczającej nas rzeczywistości. I wiele tu można odnaleźć odniesień, do wszystkich praktycznie aspektów życia.

Imperialny Ład pragnie zdominować wszystkie krainy Nowego Świata. Sytuacja jest tym bardziej groźna, że zanika magia, więc jedyną bronią dla Richarda i Kahlan pozostaje prawda.
A ludzie, jak się okazuje, są w stanie uwierzyć we wszystko, tylko nie w prawdę.

Jak zwykle, w przypadku cyklu Miecz Prawdy, wiele emocji towarzyszyło mi podczas czytania, dużo się działo, pojawiło się wiele nowych, intrygujących postaci, a tym dobrze nam znanym los nie szczędził ciosów.

Uwielbiam ten cykl za wszystko.
Za wspomnianą już uniwersalność i mądrość.
Za bohaterów, do których się przywiązuję i których autentycznie lubię.
Za bogactwo i plastyczność narracji.

Polecam gorąco tę oraz pozostałe części😊

Chcecie bajki?
Oto bajka.
Ale czy aby na pewno...
Jak to bywa u Goodkind'a świat fikcyjny jest wyśmienitym odzwierciedleniem otaczającej nas rzeczywistości. I wiele tu można odnaleźć odniesień, do wszystkich praktycznie aspektów życia.

Imperialny Ład pragnie zdominować wszystkie krainy Nowego Świata. Sytuacja jest tym bardziej groźna, że zanika magia, więc jedyną bronią...

Musiałem kilka razy sprawdzić, jaką serię czytam, bo to co zaserwował tutaj Goodkind można spokojnie nazwać wypadkiem przy pracy. Pomysł zapowiadał się interesująco: trzy wysysające magię demony zaczynają grasować po świecie. Problem w tym, że przez ponad 400 stron nic się nie dzieje. Dostajemy rozwlekłą historię jakiegoś odległego kraju, która może by i była ciekawa, gdyby nie została przedstawiona w tak długich fragmentach (niektóre liczą nawet 100 stron). Zawsze wydawało mi się, że to opowieść o Richardzie i Kahlan, tutaj jednak więcej jest o chłopaku na posyłki, który niewiele wnosi do samej historii... Wspominałem coś o demonach, prawda? No właśnie, tak jakby trochę ich tutaj brakuje. Niby gdzieś tam się przewijają, ale jeśli liczycie na epicką batalię Poszukiwacza z demonami to srogo się zawiedziecie. Mimo wszystko, fragmenty w których pojawiają się główni bohaterowie są naprawdę interesujące. Szkoda tylko, że trzeba na nie tak długo czekać.

Musiałem kilka razy sprawdzić, jaką serię czytam, bo to co zaserwował tutaj Goodkind można spokojnie nazwać wypadkiem przy pracy. Pomysł zapowiadał się interesująco: trzy wysysające magię demony zaczynają grasować po świecie. Problem w tym, że przez ponad 400 stron nic się nie dzieje. Dostajemy rozwlekłą historię jakiegoś odległego kraju, która może by i była ciekawa, gdyby...

Dla mnie najlepszy tom z dotychczasowych. Po raz pierwszy Goodkind nie streścił poprzednich tomów na pierwszych dwustu stronach obecnej części. Są nawiązania i wspominki ale nie są już one męczące i przydługie.
Na samym początku poczułam moc negatywnych emocji. Matka Spowiedniczka Kahlan - ukochana Poszukiwacza Prawdy Richarda doprowadziła mnie do szewskiej pasji. Żyjąc w świecie pełnym magii, pradawnego zła i rzeczy niezrozumiałych za nic nie chce zaakceptować intuicji Richarda. Uważa on, że prześladuje ich demon w postaci kury. Kahlan nie chce mu uwierzyć i o mały włos nie dochodzi do tragedii. Nie mija nawet kilka dni kiedy znowu nie ufa Richardowi i tak do końca tomu.Kilka razy miałam ochotę nią potrząsnąć i krzyknąć: "ogarnij się debilko" ;P
Sama fabuła jest świetna. Zaskakuje, oburza, przeraża. Pojawiają się nowe postaci - naiwne i prostoduszne ale w doświadczonych rękach intryganta budzi się w nich zło. Pod sam koniec zastanawiałam się jak autor wybrnie z takiej ilości rozpoczętych wątków. Częściowo mu się udało, na pewno muszę przeczytać kolejny tom!

Dla mnie najlepszy tom z dotychczasowych. Po raz pierwszy Goodkind nie streścił poprzednich tomów na pierwszych dwustu stronach obecnej części. Są nawiązania i wspominki ale nie są już one męczące i przydługie.
Na samym początku poczułam moc negatywnych emocji. Matka Spowiedniczka Kahlan - ukochana Poszukiwacza Prawdy Richarda doprowadziła mnie do szewskiej pasji. Żyjąc w...

Intrygi dworskie, magiczna zagadka, nieszablonowy Pierwszy Czarodziej, humor, krew, seks, miłość i brutalność to wszystko odnajdziemy w opowieści o dalszych losach Richard'a i Kahlan. Oczywiście żeby dotrzeć do tego etapu przygód i w pełni czerpać z książki potrzeba znać historię od początku, ale według mnie ciągle warto.

Intrygi dworskie, magiczna zagadka, nieszablonowy Pierwszy Czarodziej, humor, krew, seks, miłość i brutalność to wszystko odnajdziemy w opowieści o dalszych losach Richard'a i Kahlan. Oczywiście żeby dotrzeć do tego etapu przygód i w pełni czerpać z książki potrzeba znać historię od początku, ale według mnie ciągle warto.

niektóre książki czytam jakby hurtem jedna po drugiej nie zawsze zostaje jakieś wspomnienie na dłużej, ale nie jest zła

niektóre książki czytam jakby hurtem jedna po drugiej nie zawsze zostaje jakieś wspomnienie na dłużej, ale nie jest zła

rewelacyjny cykl

rewelacyjny cykl

Po co ta opowieść z perspektywy fitcha? Ciezylem się jak go rozpruli.

Po co ta opowieść z perspektywy fitcha? Ciezylem się jak go rozpruli.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Bardzo ciekawa część, lekko się ją czytało, udane intrygi, satysfakcjonujące zakończenie

Bardzo ciekawa część, lekko się ją czytało, udane intrygi, satysfakcjonujące zakończenie