Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko się to czytało, nie trafił do mnie styl tej książki (może kwestia tłumaczenia, ale wątpię). Nie rozumiem fenomenu tej powieści. Nie polubiłem głównego bohatera, który jest mizoginem, porównującym kobiety do kóz. I jego prostych rad na życie, które ma więcej odcieni niż tylko czern i biel, też nie polubiłem. Brak tu jakiegokolwiek humoru, choć autor co jakiś czas "podpowiada", który z wywodów Zorby miał być zabawny. Nużąca lektura.

Ciężko się to czytało, nie trafił do mnie styl tej książki (może kwestia tłumaczenia, ale wątpię). Nie rozumiem fenomenu tej powieści. Nie polubiłem głównego bohatera, który jest mizoginem, porównującym kobiety do kóz. I jego prostych rad na życie, które ma więcej odcieni niż tylko czern i biel, też nie polubiłem. Brak tu jakiegokolwiek humoru, choć autor co jakiś czas...

Daję 2/10, a ta ocena jest podyktowana znużeniem po lekturze tej powieści. Mam wrażenie, że autor postawił na zagmatwanie całej historii jak tylko się da zapominając, że sama historia i motywacje postaci muszą się bronić i być wiarygodne. Niestety całość mnie zmęczyła i od mniej więcej połowy czułem rosnącą irytację. Pomysł z wcieleniami nie trzyma się kupy, świat przedstawiony - to jakiś dziwny, niedookreślony twór, opisany zdawkowo i bardzo niekonkretnie, przez co nie są znane zasady jakimi się rządzi. Zupełnie tego nie kupuję. W moim przypadku to było Siedem prób wyrzucenia tej książki przez okno. Oczekiwania miałem duże, bo polskie wydanie jest piękne, tym większy niestety zawód samą powieścią.

Daję 2/10, a ta ocena jest podyktowana znużeniem po lekturze tej powieści. Mam wrażenie, że autor postawił na zagmatwanie całej historii jak tylko się da zapominając, że sama historia i motywacje postaci muszą się bronić i być wiarygodne. Niestety całość mnie zmęczyła i od mniej więcej połowy czułem rosnącą irytację. Pomysł z wcieleniami nie trzyma się kupy, świat...

Irytujący styl, bohaterowie, których ciężko lubić bo porozumiewają się przestylizowanym językiem, którym normalni ludzie nie mówią. Cała powieść pisana jest tak, jakby autor postanowił, że każde zdanie to musi być kwiecisty humor polegający na zabawie słowem. A kończy się to często niestety ciarkami żenady. Nie polecam.

Irytujący styl, bohaterowie, których ciężko lubić bo porozumiewają się przestylizowanym językiem, którym normalni ludzie nie mówią. Cała powieść pisana jest tak, jakby autor postanowił, że każde zdanie to musi być kwiecisty humor polegający na zabawie słowem. A kończy się to często niestety ciarkami żenady. Nie polecam.