Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po tej książce zdecydowałam ,że już na zawsze pozostanę w bezpiecznej odległości do dzieł ,,miszcza'' Coelho. Jest to kompletny bełkot ,raczej nie wyciągniecie nic mądrego z tej książki. Opisy magicznych rytuałów są tak wydumane i śmieszne ,że aż trudno uwierzyć, iż ktoś może je brać na poważnie.

Po tej książce zdecydowałam ,że już na zawsze pozostanę w bezpiecznej odległości do dzieł ,,miszcza'' Coelho. Jest to kompletny bełkot ,raczej nie wyciągniecie nic mądrego z tej książki. Opisy magicznych rytuałów są tak wydumane i śmieszne ,że aż trudno uwierzyć, iż ktoś może je brać na poważnie.

Najgorsza książka mojego dzieciństwa. Na zawsze zapamiętam ją jako jedyną książkę ,przy której dosłownie zasnęłam.

Najgorsza książka mojego dzieciństwa. Na zawsze zapamiętam ją jako jedyną książkę ,przy której dosłownie zasnęłam.

Podczas lektury ,,Świateł Września'' często zastanawiałam się jak ktoś ,kto napisał tak mierną ( jeżeli chodzi o styl pisania) książkę ,mógł już rok czy dwa lata później wydać wspaniałą ,,Marinę'' ,a później ,,Cień Wiatru'' i ,,Grę Anioła'' ,które również mnie zachwyciły. W ,,Światłach...'' rzeczą ,która najbardziej mnie irytowała ,był właśnie styl pisania autora. Wydawał się trochę naiwny i niewyrobiony. Wręcz nie mogłam znieść ciągłych wstawek o ,,tajemniczych uśmiechach'' i ciągłych próbach bohaterów bycia ,,witty'' ( nie znam na to polskiego słowa - zadziorny?). Fabuła też była trochę naciągana ,do końca nie zostały wyjaśnione motywy Daniela Hoffmanna ,co do stworzenia własnej armii cieni. A nagła miłość Irene i Ismaela jest po prostu idiotycznym motywem. Zobaczyli się i nagle miłość do grobowej deski. Generalnie jestem strasznie zawiedziona całą ,,Trylogią Mgły'' Zafóna. Nie wiem ,czy pisarz specjalnie dostosował styl i fabułę do gustów młodszych czytelników ,czy też powieści te były rozgrzewką przed dużo lepszymi dziełami. ,,Światłom Września'' daję 5 gwiazdek ,gdyż momentami czułam w nich klimat rodem z ,,Mariny'' i mimo zgrzytów stylistycznych ,były wciągającą lekturą.

Podczas lektury ,,Świateł Września'' często zastanawiałam się jak ktoś ,kto napisał tak mierną ( jeżeli chodzi o styl pisania) książkę ,mógł już rok czy dwa lata później wydać wspaniałą ,,Marinę'' ,a później ,,Cień Wiatru'' i ,,Grę Anioła'' ,które również mnie zachwyciły. W ,,Światłach...'' rzeczą ,która najbardziej mnie irytowała ,był właśnie styl pisania autora. Wydawał...

Zgadzam się z opinią ,że książka jest znacznie ciekawsza do interpretacji niż samego czytania. Temat ,,Procesu'' i jego nieco surrealistyczny klimat niestety przesłania nudna forma.

Zgadzam się z opinią ,że książka jest znacznie ciekawsza do interpretacji niż samego czytania. Temat ,,Procesu'' i jego nieco surrealistyczny klimat niestety przesłania nudna forma.

To chyba najbardziej depresyjna książka ,jaką kiedykolwiek czytałam. Co nie umniejsza faktu ,że jest warta uwagi.

To chyba najbardziej depresyjna książka ,jaką kiedykolwiek czytałam. Co nie umniejsza faktu ,że jest warta uwagi.

Bardzo zawiodłam się na tej książce. Widać ,że Zafón nie miał jeszcze wyrobionego charakterystycznego dla siebie stylu. O ile ,,Marina'' jest już genialna , o tyle ,,Pałac Północy'' jest dla mnie beznamiętną opowiastką. Czarny charakter i związana z nim historia to przecież jakaś kpina. Daję trzy gwiazdki za opisy miejsc , jednak pewien zalążek dobrej fabuły i wspomnienia Iana ( zakończenie najbardziej przypomina klimatem ,,Cień wiatru'' czy inne dobre książki Zafóna).

Bardzo zawiodłam się na tej książce. Widać ,że Zafón nie miał jeszcze wyrobionego charakterystycznego dla siebie stylu. O ile ,,Marina'' jest już genialna , o tyle ,,Pałac Północy'' jest dla mnie beznamiętną opowiastką. Czarny charakter i związana z nim historia to przecież jakaś kpina. Daję trzy gwiazdki za opisy miejsc , jednak pewien zalążek dobrej fabuły i wspomnienia...

Genialna książka , polecam ;) Teraz już wiem ,skąd oryginalnie pochodzi stwierdzenie ,że ,,życie jest jak pudełko czekoladek''.

Genialna książka , polecam ;) Teraz już wiem ,skąd oryginalnie pochodzi stwierdzenie ,że ,,życie jest jak pudełko czekoladek''.

Pierwsza część książki zachwyciła mnie... Wspólne snucie się po Paryżu ,słuchanie jazzowych płyt , dyskusje filozoficzne ,poszukiwanie sensu życia ,który ciągle nam umyka. Właśnie tak czułam się czytając tę książkę - jakby coś bez przerwy mi umykało ,jakbym nie potrafiła do końca zrozumieć intencji autora. Momentami język Cortazara jest zbyt zagmatwany ,jednak myślę ,że warto przeczytać ,,Grę w klasy'' i to nie raz.

Pierwsza część książki zachwyciła mnie... Wspólne snucie się po Paryżu ,słuchanie jazzowych płyt , dyskusje filozoficzne ,poszukiwanie sensu życia ,który ciągle nam umyka. Właśnie tak czułam się czytając tę książkę - jakby coś bez przerwy mi umykało ,jakbym nie potrafiła do końca zrozumieć intencji autora. Momentami język Cortazara jest zbyt zagmatwany ,jednak myślę ,że...

Po przeczytaniu pierwszych 30 stron miałam ochotę odłożyć tę książkę i już nigdy do niej nie wracać. Wygląda ona tak, jak gdyby autor napisał powieść ,pociął ją na kawałki a następnie wymieszał. W dodatku stosuje też niespotykane techniki narracji ,co na początku może odstraszać. Jednak im bardziej wgłębiałam się w tę opowieść ,tym bardziej zaczęła mnie ona wciągać i stawać się coraz bardziej pasjonująca. Polecam miłośnikom literatury iberoamerykańskiej i nie tylko ;)

Po przeczytaniu pierwszych 30 stron miałam ochotę odłożyć tę książkę i już nigdy do niej nie wracać. Wygląda ona tak, jak gdyby autor napisał powieść ,pociął ją na kawałki a następnie wymieszał. W dodatku stosuje też niespotykane techniki narracji ,co na początku może odstraszać. Jednak im bardziej wgłębiałam się w tę opowieść ,tym bardziej zaczęła mnie ona wciągać i stawać...

Może dziwnie to zabrzmi ,ale ta książka w pewnym sensie zmieniła moje życie. Dzięki niej zaczęłam uczyć się hiszpańskiego , pojechałam do Barcelony i zastanawiam się nad wyjazdem na studia do pięknej ojczyzny autora ,,Cienia Wiatru''. Ta powieść jest niesamowita ,hipnotyzująca ,tajemnicza. Miałam dreszcze ,czytając ją...

Może dziwnie to zabrzmi ,ale ta książka w pewnym sensie zmieniła moje życie. Dzięki niej zaczęłam uczyć się hiszpańskiego , pojechałam do Barcelony i zastanawiam się nad wyjazdem na studia do pięknej ojczyzny autora ,,Cienia Wiatru''. Ta powieść jest niesamowita ,hipnotyzująca ,tajemnicza. Miałam dreszcze ,czytając ją...

Zabawna książka , świetnie mi się ją czytało. Przybliża życie i zwyczaje afrykańskich plemion oraz opisuje piękno sawanny. Kocham Cię , Michał ha ha ;)

Zabawna książka , świetnie mi się ją czytało. Przybliża życie i zwyczaje afrykańskich plemion oraz opisuje piękno sawanny. Kocham Cię , Michał ha ha ;)

Krótko mówiąc , książka jest dość męcząca ,a historie enigmatyczne. Jednak można poczuć klimat Afryki z pierwszej połowy XX wieku i poznać uczucia osób ,które tam mieszkały. Uważam ,że mogło być lepiej.

Krótko mówiąc , książka jest dość męcząca ,a historie enigmatyczne. Jednak można poczuć klimat Afryki z pierwszej połowy XX wieku i poznać uczucia osób ,które tam mieszkały. Uważam ,że mogło być lepiej.

Autor w ośmiu cudownych opowiadaniach z zaskakującym zakończeniem , ukazuje różne oblicza miłości. Wszystkie prawdziwe i pasjonujące.

Autor w ośmiu cudownych opowiadaniach z zaskakującym zakończeniem , ukazuje różne oblicza miłości. Wszystkie prawdziwe i pasjonujące.

Rewelacyjna książka ,która uczy czegoś ważnego o życiu. Dodatkowo wciągająca i napisana doskonałym językiem. Polecam każdemu ;)

Rewelacyjna książka ,która uczy czegoś ważnego o życiu. Dodatkowo wciągająca i napisana doskonałym językiem. Polecam każdemu ;)

Świetna książka o tym ,jak wielka jest potęga miłości ,ale też o tym,że nieszczęście nie trwa wiecznie.

Świetna książka o tym ,jak wielka jest potęga miłości ,ale też o tym,że nieszczęście nie trwa wiecznie.

Ile czasu można czekać na miłość swojego życia? Nie ważne ile ,bo warto.

Ile czasu można czekać na miłość swojego życia? Nie ważne ile ,bo warto.

To jedna z najlepszych książek ,jakie kiedykolwiek czytałam. Cudownie opisuje losy dwójki niezwykłych postaci jakimi z pewnością byli Flora i Paul. Poprzez ich historię pokazane są obecne i przeszłe problemy moralne oraz społeczne ,nad którymi naprawdę warto się zastanowić. Genialna książka.

To jedna z najlepszych książek ,jakie kiedykolwiek czytałam. Cudownie opisuje losy dwójki niezwykłych postaci jakimi z pewnością byli Flora i Paul. Poprzez ich historię pokazane są obecne i przeszłe problemy moralne oraz społeczne ,nad którymi naprawdę warto się zastanowić. Genialna książka.

Pamiętam ,że był Dzień Książki ,a ja stałam w Empiku od pół godziny i gapiłam się na kolejne tytuły nie wiedząc ,co wybrać. W pewnym momencie mój wzrok padł na półkę wypełnioną powieściami Isabel Allende. Spodobało mi się wydanie serii ( wydawnictwo Muza) ,a opis z tyłu okładki był na tyle zachęcający ,że pomyślałam : ,,Czemu nie? Słyszałam mnóstwo pochlebnych opinii o prozie Allende…’’ i trzymając książkę w ręce ,powędrowałam do kasy. O czym jest ta książka? Opis wydawcy :
Główna bohaterka Portretu w sepii to wnuczka Elizy Sommers i Pauliny de Valle (postaci z Córki fortuny), a zarazem adoptowana córka Severa de Valle, ojca jasnowidzącej Clary z Domu duchów. Historia opowiedziana na kartkach książki to brakujące ogniwo łączące obie powieści. Zamykają się w niej losy niektórych bohaterów Córki fortuny, a zarazem zarysowują sytuacje, których rozwiązanie znamy już z Domu duchów. Całość układa się w barwny fresk, splątane ścieżki życia jej bohaterów stanowią odbicie dziejów kraju i kontynentu.

Powieść zachwyciła mnie już od pierwszych stron. Co ważne , nie czytałam wcześniej ,,Córki fortuny’’ ,a mimo to nie miałam żadnych problemów ze zrozumieniem treści. Autorka snuje opowieść o dziejach rodziny del Valle z wielkim wyczuciem tzn. nie zanudza czytelnika ,a także przypomina niektóre wątki z pierwszej części trylogii. Perfekcyjnie nakreśla tło historyczno – społecznie (m.in. doskonały opis wojny ,której uczestnikiem jest Severo del Valle ,przybrany ojciec głównej bohaterki Aurory del Valle), nie przesadzając przy tym z dawką suchych informacji. Z książki dowiadujemy się wiele z historii Chile – ojczyzny Isabel Allende. Dla mnie jest to wielkim plusem ,gdyż pozwala zrozumieć postępowanie bohaterów (emigracja) ,a także zwyczajnie pozwala poszerzyć wiedzę o tym pięknym kraju.
Kolejnym plusem są bohaterowie. Pełnokrwiste postacie, mające swoje życiowe cele ,idee i przekonania. Czytając mamy wrażenie ,że takie osoby spokojnie mogłyby istnieć w realnym świecie i czynić go bardziej interesującym. Muszę tu wspomnieć o tym ,że na tle mężczyzn zdecydowanie wyróżniają się kobiety ,które u Allende są silne i umiejące stawiać czoło życiowym przeciwnością. Jeżeli kochają to na zabój ,ale potrafią również nienawidzić. Za to główna bohaterka jest bardziej nieśmiała i delikatna niż jej charyzmatyczne krewne, jednak również wzbudza sympatię ,a nawet podziw czytelnika.
Czymże byłaby ta książka bez specyficznej atmosfery? Isabel Allende stworzyła w tej kwestii niesamowite dzieło. Zachwyciły mnie zwłaszcza opisy uczuć miłości i namiętności. Może to będzie trochę krzywdząca opinia ,ale wydaje mi się ,że intymny stosunek między kobietą a mężczyzną naprawdę cudownie i z pasją umieją opisać tylko hiszpańskojęzyczni autorzy. Pewnie ma to związek z moją osobistą obsesją na punkcie Hiszpanii jednak chyba coś w tym jest. Gdy czytałam opisy uczuć ,aż przechodziły mi ciarki po plecach.
Generalnie książka jest pozycją idealną dla wielbicieli literatury iberoamerykańskiej oraz rodzinnych opowieści. Isabel Allende wciąga nas w niezwykły świat.

Pamiętam ,że był Dzień Książki ,a ja stałam w Empiku od pół godziny i gapiłam się na kolejne tytuły nie wiedząc ,co wybrać. W pewnym momencie mój wzrok padł na półkę wypełnioną powieściami Isabel Allende. Spodobało mi się wydanie serii ( wydawnictwo Muza) ,a opis z tyłu okładki był na tyle zachęcający ,że pomyślałam : ,,Czemu nie? Słyszałam mnóstwo pochlebnych opinii o...

Kupiłam książkę ,jak wiele osób zachęcona jej okładką. Teraz żałuję ,bo wydałam kosmiczne pieniądze na jedną z najbardziej badziewnych książek przygodowych ,jakie kiedykolwiek czytałam! Potencjał oczywiście był ,niestety nie wyszło. Jak już ktoś wcześniej wspomniał występuje tam wielkie i bzdurne pomieszanie wszystkich możliwych mitologii ,co bardzo mnie drażniło. Czy autor nie mógł się skupić na jednym rodzaju mitów ,albo wymyślić coś własnego? Poza tym akcja strasznie się wlecze. Zdecydowanie odradzam lekturę.

Kupiłam książkę ,jak wiele osób zachęcona jej okładką. Teraz żałuję ,bo wydałam kosmiczne pieniądze na jedną z najbardziej badziewnych książek przygodowych ,jakie kiedykolwiek czytałam! Potencjał oczywiście był ,niestety nie wyszło. Jak już ktoś wcześniej wspomniał występuje tam wielkie i bzdurne pomieszanie wszystkich możliwych mitologii ,co bardzo mnie drażniło. Czy autor...

Książka świetnie opisuje uczucia człowieka zakochanego , jednakże czyta się ją raczej ciężko i powoli. Byłaby idealna ,gdyby miała o połowę mniej stron

Książka świetnie opisuje uczucia człowieka zakochanego , jednakże czyta się ją raczej ciężko i powoli. Byłaby idealna ,gdyby miała o połowę mniej stron