Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po tej książce zdecydowałam ,że już na zawsze pozostanę w bezpiecznej odległości do dzieł ,,miszcza'' Coelho. Jest to kompletny bełkot ,raczej nie wyciągniecie nic mądrego z tej książki. Opisy magicznych rytuałów są tak wydumane i śmieszne ,że aż trudno uwierzyć, iż ktoś może je brać na poważnie.

Po tej książce zdecydowałam ,że już na zawsze pozostanę w bezpiecznej odległości do dzieł ,,miszcza'' Coelho. Jest to kompletny bełkot ,raczej nie wyciągniecie nic mądrego z tej książki. Opisy magicznych rytuałów są tak wydumane i śmieszne ,że aż trudno uwierzyć, iż ktoś może je brać na poważnie.

Najgorsza książka mojego dzieciństwa. Na zawsze zapamiętam ją jako jedyną książkę ,przy której dosłownie zasnęłam.

Najgorsza książka mojego dzieciństwa. Na zawsze zapamiętam ją jako jedyną książkę ,przy której dosłownie zasnęłam.

Podczas lektury ,,Świateł Września'' często zastanawiałam się jak ktoś ,kto napisał tak mierną ( jeżeli chodzi o styl pisania) książkę ,mógł już rok czy dwa lata później wydać wspaniałą ,,Marinę'' ,a później ,,Cień Wiatru'' i ,,Grę Anioła'' ,które również mnie zachwyciły. W ,,Światłach...'' rzeczą ,która najbardziej mnie irytowała ,był właśnie styl pisania autora. Wydawał się trochę naiwny i niewyrobiony. Wręcz nie mogłam znieść ciągłych wstawek o ,,tajemniczych uśmiechach'' i ciągłych próbach bohaterów bycia ,,witty'' ( nie znam na to polskiego słowa - zadziorny?). Fabuła też była trochę naciągana ,do końca nie zostały wyjaśnione motywy Daniela Hoffmanna ,co do stworzenia własnej armii cieni. A nagła miłość Irene i Ismaela jest po prostu idiotycznym motywem. Zobaczyli się i nagle miłość do grobowej deski. Generalnie jestem strasznie zawiedziona całą ,,Trylogią Mgły'' Zafóna. Nie wiem ,czy pisarz specjalnie dostosował styl i fabułę do gustów młodszych czytelników ,czy też powieści te były rozgrzewką przed dużo lepszymi dziełami. ,,Światłom Września'' daję 5 gwiazdek ,gdyż momentami czułam w nich klimat rodem z ,,Mariny'' i mimo zgrzytów stylistycznych ,były wciągającą lekturą.

Podczas lektury ,,Świateł Września'' często zastanawiałam się jak ktoś ,kto napisał tak mierną ( jeżeli chodzi o styl pisania) książkę ,mógł już rok czy dwa lata później wydać wspaniałą ,,Marinę'' ,a później ,,Cień Wiatru'' i ,,Grę Anioła'' ,które również mnie zachwyciły. W ,,Światłach...'' rzeczą ,która najbardziej mnie irytowała ,był właśnie styl pisania autora. Wydawał...