-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel10
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant10
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Biblioteczka
2017
2017-10
2017-09
2017-08
2017
2018-01-29
2018-01-02
2018-01-01
2013-04-22
2013-10
2013-11-10
2013-12
2016-05
2014-02-28
2013-07
Gwiazdozbiór psa to powieść, która odpowiada na bardzo ważne pytani. Co się dzieje w głowie drugiego człowieka? Odpowiedzią jest chaos i to najlepiej opisuję co dzieje się w tej książce! Ja osobiście przyzwyczaiłem się do stylu w jakim autor piszę dopiero po stu stronach.
Kolejną sprawą są przekleństwa, które mogą się wydawać służące za przerywniki w zdaniu. Czytając tą książkę postanowiłem przeliczyć ilość przekleństw, przez co mogę napisać, że naliczyłem około dwustu.
Za to najgorsze co autor zrobił (według mnie) to opisanie jak bohaterowie uprawiają sex, więc jeśli zobaczycie, że wasze dziecko, czyta tą powieść, to najlepiej będzie jeżeli zabierzecie mu ją i oddacie dopiero jak będzie gotowy.
Lecz nie będę pisał tylko o minusach. Plusami są sceny pojedynkowe, ale jest ich za mało. Inną sprawą są piękne opisy najbliższego otoczenia.
Tym, którzy jednak zdecydują się na tę lekturę, życzę powodzenia!
Gwiazdozbiór psa to powieść, która odpowiada na bardzo ważne pytani. Co się dzieje w głowie drugiego człowieka? Odpowiedzią jest chaos i to najlepiej opisuję co dzieje się w tej książce! Ja osobiście przyzwyczaiłem się do stylu w jakim autor piszę dopiero po stu stronach.
Kolejną sprawą są przekleństwa, które mogą się wydawać służące za przerywniki w zdaniu. Czytając tą...
2013-01-01
Książka nie spodobała mi się tak bardzo jak poprzednie tomy serii.
Miał to być ostatni tom, ale autor postanowił dodać jeszcze jeden przesłodzony i przewidywalny tom. W tej książce byłem tylko ciekawy co znajduje się w tak zwanej Krypcie Dusz i miałem nadzieję, że dowiem się w tym tomie i nie będę musiał czytać następnego. Lecz i tu niespodzianka ta informacja będzie w następnym tomie (na szczęście ostatnim).
To co mi się spodobało w tej książce to Eragon, który NARESZCIE stał się osobą godną do naśladowania, informacje o jego prawdziwym ojcu i różne informację, którymi podzielił się z nami Oromis. Nadal nie polecam serii osobom po 15-stym roku życia.
Temu, który jednak zdecyduje się na dalsze czytanie serii książek o przygodach Eragona i Saphiry, życzę miłego czytania!
Książka nie spodobała mi się tak bardzo jak poprzednie tomy serii.
Miał to być ostatni tom, ale autor postanowił dodać jeszcze jeden przesłodzony i przewidywalny tom. W tej książce byłem tylko ciekawy co znajduje się w tak zwanej Krypcie Dusz i miałem nadzieję, że dowiem się w tym tomie i nie będę musiał czytać następnego. Lecz i tu niespodzianka ta informacja będzie w...
2014-02-23
2013-08-01
2013-12-01
Wydaje mi się, że jednym z minusów są postacie. Jedni doskonale usytuowani w powieści (głównie postacie pierwszo planowe), za to reszta wydaje się doczepiona na siłę.
Jednym z największych plusów jest to, że wydanie, które dostałem nie było napisane w takim samym stylu jak „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza, tylko tak jakby autor pisał je w dzisiejszych czasach.
Kolejnym plusem jest genialnie przedstawiona postać Jima Hawkinsa. Nie jest on (jak to zazwyczaj bywa w książkach) nieudacznikiem, ani jakimś tchórzem , tylko jest wielkim ryzykantem, wspaniałym wojownikiem i osobą godną do naśladowania.
Nie przespane noce tylko po to, aby dowiedzieć się co jest na następnej stronie wróży nie zapomnianą lekturę, więc całym sercem i całą duszą zachęcam was, abyście jak najszybciej sięgnęli po „Wyspę Skarbów” Roberta Louisa Stevensona.
Piętnastu ludzi na Umrzyka Skrzyni -
Ju-hu-hu-hu i butelka rumu!
(pieśń śpiewana przez piratów)
Tym, którzy jednak zdecydują się na tę lekturę, życzę miłego czytania!
Wydaje mi się, że jednym z minusów są postacie. Jedni doskonale usytuowani w powieści (głównie postacie pierwszo planowe), za to reszta wydaje się doczepiona na siłę.
więcej Pokaż mimo toJednym z największych plusów jest to, że wydanie, które dostałem nie było napisane w takim samym stylu jak „Krzyżacy” Henryka Sienkiewicza, tylko tak jakby autor pisał je w dzisiejszych czasach.
...