Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Taki francuski Paulo Coelho. Mnóstwo tandetnych metafor i porównań. Sceny erotyczne tak żenujące, że wstyd mi było czytać w komunikacji publicznej, bo jeszcze ktoś zajrzałby mi przez ramię i to zobaczył. Główny bohater, pewnie zupełnie przypadkowo przypominający autora książki, jedzie po białej Francji jak po łysej kobyle. Druga połowa książki lepsza od pierwszej, bo akcja z głównego bohatera przeniosła się na retrospekcje innej bohaterki. Tylko to pomogło mi dobrnąć do końca tego wątpliwej jakości dzieła. Jak coś takiego mogło otrzymać nagrodę Goncourtów? Nie wiem.
Na plus ciekawe zabiegi narracyjne i dużo nawiązań do literatury europejskiej i afrykańskiej. Widać, że autor książki jest oczytany i umie żonglować nawiązaniami. Szkoda, że nie mógł się powstrzymać przed egzaltacją i wulgarnością.

Taki francuski Paulo Coelho. Mnóstwo tandetnych metafor i porównań. Sceny erotyczne tak żenujące, że wstyd mi było czytać w komunikacji publicznej, bo jeszcze ktoś zajrzałby mi przez ramię i to zobaczył. Główny bohater, pewnie zupełnie przypadkowo przypominający autora książki, jedzie po białej Francji jak po łysej kobyle. Druga połowa książki lepsza od pierwszej, bo akcja...

Książka bardzo poszatkowana, mimo że widać wspólny motyw. Słyszałam o niej, że to jedno z najlepszych dzieł Balzaka, dzieło feministyczne i inne wielkie frazesy, ale w tym momencie nie widzę w nim nic wybitnego. Trudno polubić główną bohaterkę albo chociaż współczuć jej trudnego losu. Sławny cytat o małżeństwie jako formie prostytucji też nie do końca da się obronić na tle całej fabuły. Może na tamte czasy powieść była bardziej nowatorka i skandalizująca, ale nie zdała próby czasu i zupełnie nie oddaje się w aktualnych realiach.

Książka bardzo poszatkowana, mimo że widać wspólny motyw. Słyszałam o niej, że to jedno z najlepszych dzieł Balzaka, dzieło feministyczne i inne wielkie frazesy, ale w tym momencie nie widzę w nim nic wybitnego. Trudno polubić główną bohaterkę albo chociaż współczuć jej trudnego losu. Sławny cytat o małżeństwie jako formie prostytucji też nie do końca da się obronić na tle...

Historia o młodej dziewczynie wrzuconej w życie małżeńskie bez rozpoznania jeszcze własnych uczuć. Bardzo przyjemny obraz epoki, który pozwala lepiej zrozumieć życie ówczesnej arystokracji. Nie odebrałam powieści jako moralizatorskiej, w końcu to utwór z epoki, więc naturalnie, że będzie odzwierciedlał ówczesny sposób myślenia. Bohaterki bardzo szkoda, ale jednocześnie można ją podziwiać, ponieważ wybrała drogę najtrudniejszą, a jednocześnie najbardziej zasługującą na szacunek. Nie jest to pozycja obowiązkowa dla nikogo oprócz romanistów albo wielbicieli literatury francuskiej.

Historia o młodej dziewczynie wrzuconej w życie małżeńskie bez rozpoznania jeszcze własnych uczuć. Bardzo przyjemny obraz epoki, który pozwala lepiej zrozumieć życie ówczesnej arystokracji. Nie odebrałam powieści jako moralizatorskiej, w końcu to utwór z epoki, więc naturalnie, że będzie odzwierciedlał ówczesny sposób myślenia. Bohaterki bardzo szkoda, ale jednocześnie...