Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Spodziewając się dobrej horrorynki, trafiłam na dość przeciętną powieść młodzieżową. Rozczarowana.

Spodziewając się dobrej horrorynki, trafiłam na dość przeciętną powieść młodzieżową. Rozczarowana.

Nie spodziewałam się po tej książce więcej niż miłego czytadła i nie zawiodłam się. To książka z gatunku tych, które świetnie przekładają się na film - a ma być ekranizacja, którą z pewnością zobaczę.

Nie spodziewałam się po tej książce więcej niż miłego czytadła i nie zawiodłam się. To książka z gatunku tych, które świetnie przekładają się na film - a ma być ekranizacja, którą z pewnością zobaczę.

Przyrzekam, że kiedyś zrozumiem prawa polskiego marketingu, które kazały wydawcy pociąć tę powieść na trzy części. Na razie mam ochotę poobrywać im uszy.

Bardzo dobre. Bardzo, bardzo dobre. Zwłaszcza kreacja elfów - nie alabastrowych posągów od Tolkiena, nie małych wróżek ze skrzydełkami od Barrie'ego. Elfy Clarke są piękne i złośliwe,wszechwładne i przebiegłe i mieszkają w brytyjskich wzgórzach. Zrobienie powieści historycznej z fantasy - niemal niemożliwe. A jednak. Chapeau-bas, pani Clarke, chapeau-bas.

Przyrzekam, że kiedyś zrozumiem prawa polskiego marketingu, które kazały wydawcy pociąć tę powieść na trzy części. Na razie mam ochotę poobrywać im uszy.

Bardzo dobre. Bardzo, bardzo dobre. Zwłaszcza kreacja elfów - nie alabastrowych posągów od Tolkiena, nie małych wróżek ze skrzydełkami od Barrie'ego. Elfy Clarke są piękne i złośliwe,wszechwładne i przebiegłe i mieszkają...

Chwyciło mnie za gardło. Spodziewałam się dobrego zakończenia, ale jak powiada "pan, który pisze", bajki kończą się smutno.

Chwyciło mnie za gardło. Spodziewałam się dobrego zakończenia, ale jak powiada "pan, który pisze", bajki kończą się smutno.

Książka z całą pewnością lepsza niż jej osławiona ekranizacja.

Książka z całą pewnością lepsza niż jej osławiona ekranizacja.

Jedna z najlepszych historii post-holocaustycznych, a wiem co mówię, bo na tzw. literaturze obozowej zjadłam zęby. Mistrzostwo reportażu, opowieść o kobiecie kochającej (ale czy kochanej?) pisane w formie ascetycznych impresji. Polecam.

Jedna z najlepszych historii post-holocaustycznych, a wiem co mówię, bo na tzw. literaturze obozowej zjadłam zęby. Mistrzostwo reportażu, opowieść o kobiecie kochającej (ale czy kochanej?) pisane w formie ascetycznych impresji. Polecam.

Nie spodziewawszy się wiele po tejże książce (to przecież dzieło dwóch małych chłopców!) dostałam przekrój społeczno-polityczny Wielkiej Brytanii przed I Wojną. Zadziwiający zmysł obserwacji, panie Lewis.

Nie spodziewawszy się wiele po tejże książce (to przecież dzieło dwóch małych chłopców!) dostałam przekrój społeczno-polityczny Wielkiej Brytanii przed I Wojną. Zadziwiający zmysł obserwacji, panie Lewis.

Jedyne co pamiętam z lektury Achai to rosnące obrzydzenie. Nie polecam nikomu, niech to uczucie wystarczy za rekomendację.

Jedyne co pamiętam z lektury Achai to rosnące obrzydzenie. Nie polecam nikomu, niech to uczucie wystarczy za rekomendację.

Zgodnie z szeroko pojętą opinią publiczną stwierdzam, że Pilipuk to największy polski grafoman. Cztery gwiazdki z sentymentu do okolic Chełma, które w cyklu o Wędrowyczu stanowią ważne tło.

Zgodnie z szeroko pojętą opinią publiczną stwierdzam, że Pilipuk to największy polski grafoman. Cztery gwiazdki z sentymentu do okolic Chełma, które w cyklu o Wędrowyczu stanowią ważne tło.

O filozofii z dużą (moim zdaniem zbyt dużą) dawką dydaktyzmu.

O filozofii z dużą (moim zdaniem zbyt dużą) dawką dydaktyzmu.

Pomysł przecudowny, ale wykonanie - zwłaszcza psychologiczne - mocno kuleje. Tolkien, który nie lubił uczyć się języków (lingwista i to TAKI lingwista?!) Lewis kobieciarz (aha, to ten sam człowiek, który peszył się przed własną ilustratorką) i tym podobne kwiatki. Ponadto misz-masz legend i nawiązań taki, że nawet miłośnikom postmodernizmu zakręci się w głowie. Jestem na nie, a szkoda, bo potencjał był.

Pomysł przecudowny, ale wykonanie - zwłaszcza psychologiczne - mocno kuleje. Tolkien, który nie lubił uczyć się języków (lingwista i to TAKI lingwista?!) Lewis kobieciarz (aha, to ten sam człowiek, który peszył się przed własną ilustratorką) i tym podobne kwiatki. Ponadto misz-masz legend i nawiązań taki, że nawet miłośnikom postmodernizmu zakręci się w głowie. Jestem na...

Najlepszy dowód, że nawet o Holokauście można napisać z czułością.

Najlepszy dowód, że nawet o Holokauście można napisać z czułością.

Czytałam tylko opowiadanie gaimanowskie do tego zbiorku, niestety - całości nigdzie nie znalazłam.

Czytałam tylko opowiadanie gaimanowskie do tego zbiorku, niestety - całości nigdzie nie znalazłam.

Dobra biografia, choć dane wszystkich panów nieproporcjonalnie podane.

Dobra biografia, choć dane wszystkich panów nieproporcjonalnie podane.

Wielka przygoda z fantastyką

Wielka przygoda z fantastyką

Specyficzne.

Specyficzne.