Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Do komentujących: nie można oceniać literatury faktu, pamiętników, dzienników przeżyć jak literatury beletrystycznej. Nie można pisać: to dobre, a to nie dobre, przydługawe, nudne. trzeba się obudzić. Uwrażliwiś się na sposób pisania drugiego człowieka, który przecież nie pisze, by to sprzedać.

Doszedłem do wniosku, że sposoby odczuwania głodu są podobne i łączą się z oderwaniem, oderwaniem duszy od ciała. Nadal obiecuję studiować ten temat. Dlaczego Rosjanie nie sięgają do tych świadectw wobec wojny na Ukrainie? To pozornie tylko trudne pytanie. To mentalność Kalego tak działa. Jak głodzą nas to źle, jak my: to dobrze.

Do komentujących: nie można oceniać literatury faktu, pamiętników, dzienników przeżyć jak literatury beletrystycznej. Nie można pisać: to dobre, a to nie dobre, przydługawe, nudne. trzeba się obudzić. Uwrażliwiś się na sposób pisania drugiego człowieka, który przecież nie pisze, by to sprzedać.

Doszedłem do wniosku, że sposoby odczuwania głodu są podobne i łączą się z...

Publikacja raczej o czasach niż o człowieku, dość powierzchowna biografia.

Publikacja raczej o czasach niż o człowieku, dość powierzchowna biografia.

To opracowanie poszukiwań w sztuce aktorskiej jest nie do zastąpienia i nigdy do powtórzenia.

To opracowanie poszukiwań w sztuce aktorskiej jest nie do zastąpienia i nigdy do powtórzenia.

To raczek opowieść o społecznych napięciach niż klęsce militarnej, jest raczej powieścia niż reportażem. Dobra rzecz. Od początku do końca szczera i skoncentrowana na problemie.

To raczek opowieść o społecznych napięciach niż klęsce militarnej, jest raczej powieścia niż reportażem. Dobra rzecz. Od początku do końca szczera i skoncentrowana na problemie.

To nieobjętościowe opracowanie i ważna pozycja w poznawaniu historii Rosji carskiej, imperialnej

To nieobjętościowe opracowanie i ważna pozycja w poznawaniu historii Rosji carskiej, imperialnej

To powieść-wycieczka z dwoma absolwentami po bezdrożach rosyjskiej szlachty powiatowej. Wszystko w tempie wycieczkowym lecz wykwintnym. Obraz rosyjskiej duszy arystokratycznej, wspaniałych dam i wielkich zamierzeń. To z pewnością ma duży wkład w literaturę społeczną oraz obyczajową.

To powieść-wycieczka z dwoma absolwentami po bezdrożach rosyjskiej szlachty powiatowej. Wszystko w tempie wycieczkowym lecz wykwintnym. Obraz rosyjskiej duszy arystokratycznej, wspaniałych dam i wielkich zamierzeń. To z pewnością ma duży wkład w literaturę społeczną oraz obyczajową.

Dobry reportaż obrazujący podejście władz, rodzin i środowiska, które zetknęły sie z problemem. Na pewno przybliża czytelników do najprawdopodobniejszego wyjaśnienia tragedii wskazując na istotne poszlaki, z których najpewniejsza to reakcja grupy poszukiwawczej. Nie znajdzie tu czytelnik wielki teorii spiskowych, acz nie ma prostych wyjaśnień. Jest to rzeczywiście thriller, biurokracji, indolencji, komercji.

Dobry reportaż obrazujący podejście władz, rodzin i środowiska, które zetknęły sie z problemem. Na pewno przybliża czytelników do najprawdopodobniejszego wyjaśnienia tragedii wskazując na istotne poszlaki, z których najpewniejsza to reakcja grupy poszukiwawczej. Nie znajdzie tu czytelnik wielki teorii spiskowych, acz nie ma prostych wyjaśnień. Jest to rzeczywiście thriller,...

Bardzo dobra książka w swojej kategorii książki popularyzującej naukę w latach 40-tych i 50-tych w krajach demokracji ludowej/ZSRS. W przystępny sposób ma masom ludowym przybliżać prace archeologów, asyrologów. Na początku kreśli sylwetki i w formie przygodowej odkrycia, później mówi o historii Międzyrzecza. Wiele tam ilustracji, zdjęć. Ładna edytorko, dobre tłumaczenie. Oczywiście, by to wydać trzeba było zawrzeć odpowiednie cytaty ze Stalina, Lenina przytoczyć Maksyma Gorkiego. Nie można teraz tego oceniać negatywnie - starożytnicy i cała nauka byli wtedy w określonej sytuacji i nie wolno ich potępiać. To jedna z książek mojego ulubionego gatunku - dawnych opowieści o nauce.

Bardzo dobra książka w swojej kategorii książki popularyzującej naukę w latach 40-tych i 50-tych w krajach demokracji ludowej/ZSRS. W przystępny sposób ma masom ludowym przybliżać prace archeologów, asyrologów. Na początku kreśli sylwetki i w formie przygodowej odkrycia, później mówi o historii Międzyrzecza. Wiele tam ilustracji, zdjęć. Ładna edytorko, dobre tłumaczenie....

Podstawowe pytanie "Po co żyję?" w interpretacji Największego z rosyjskich prozaików. Religia to serce dociekania, nauka jest poboczna. Dobre wyjaśnienie życiowej drogi Lwa Tołstoja. Uwaga! Ironiczny i dość nieprzychylny wstęp Bogdana Barana.

Podstawowe pytanie "Po co żyję?" w interpretacji Największego z rosyjskich prozaików. Religia to serce dociekania, nauka jest poboczna. Dobre wyjaśnienie życiowej drogi Lwa Tołstoja. Uwaga! Ironiczny i dość nieprzychylny wstęp Bogdana Barana.

To kopalnia wiadomości o Lwie Tołstoju, o jego życiu osobistym rodzinnym oraz częściowo zawodowym. Koniecznie dla sympatyków Rosji i Autora.

To kopalnia wiadomości o Lwie Tołstoju, o jego życiu osobistym rodzinnym oraz częściowo zawodowym. Koniecznie dla sympatyków Rosji i Autora.

Historia tworzy pewien schemat, wykorzystany później na setkę sposobów. Można użyć popularnego sloganu, który znajdzie tu zastosowanie - "Rewizor" to stan umysłu. Doskonałe są wstawki dla aktorów i w sumie bardzo proste do wystawienia na szkolnych scenach. Ujęcie tematu urzeka, trzyma w napieciu raczej charakterami czy wycinkami charakterów.

Historia tworzy pewien schemat, wykorzystany później na setkę sposobów. Można użyć popularnego sloganu, który znajdzie tu zastosowanie - "Rewizor" to stan umysłu. Doskonałe są wstawki dla aktorów i w sumie bardzo proste do wystawienia na szkolnych scenach. Ujęcie tematu urzeka, trzyma w napieciu raczej charakterami czy wycinkami charakterów.

Są głosy przeciw - że ustawione, płytkie i prosowieckie. Po mojemu to Steinbeck jak zamyślił tak zrobił - reportaż o zwykłych ludziach, bez polityki i uprzedzeń. Co ciekawe sprawdziło się dość dobrze, z wielkim humorem, ciekawym stylem. Relacja z "obwożenia" po ZSRS udana. Czy nieco naiwna? Pewno taka miała być. Dla mnie punkt obowiązkowy w reportażu.

Są głosy przeciw - że ustawione, płytkie i prosowieckie. Po mojemu to Steinbeck jak zamyślił tak zrobił - reportaż o zwykłych ludziach, bez polityki i uprzedzeń. Co ciekawe sprawdziło się dość dobrze, z wielkim humorem, ciekawym stylem. Relacja z "obwożenia" po ZSRS udana. Czy nieco naiwna? Pewno taka miała być. Dla mnie punkt obowiązkowy w reportażu.

Niektóre z reportaży są śmieszne, inne pouczające, jeszcze kilka wstrząsających. Najbardziej z nich - o Semipałatyńsku. Kunszt Autora w pracy reporterskiej, spotkań z ludźmi, pozyskiwania informacji i tematów - jest wielki. Bardzo dobry i ciekawy to reportaż.

Niektóre z reportaży są śmieszne, inne pouczające, jeszcze kilka wstrząsających. Najbardziej z nich - o Semipałatyńsku. Kunszt Autora w pracy reporterskiej, spotkań z ludźmi, pozyskiwania informacji i tematów - jest wielki. Bardzo dobry i ciekawy to reportaż.

Mocny głos reporterski, konkretny i zdecydowany, a jednak udokumentowany jak przystało na pracę naukową. Są w nim przerażające informacje o indolencji władz i organizacji miedzynarodowych, o bezsilności i kłamstwie. Szczególnie nurtuje fakt radioaktywnego kożucha na całej półkuli północnej. Stałem się niemalże przeciwnikiem atomu. Serio.

Mocny głos reporterski, konkretny i zdecydowany, a jednak udokumentowany jak przystało na pracę naukową. Są w nim przerażające informacje o indolencji władz i organizacji miedzynarodowych, o bezsilności i kłamstwie. Szczególnie nurtuje fakt radioaktywnego kożucha na całej półkuli północnej. Stałem się niemalże przeciwnikiem atomu. Serio.

Zignorowanie "Idioty" byłoby niewybaczalnym błędem dla miłośnika literatury światowej. Najważniejszym rysem powieści jest jej rytm. To istna amplituda wystudzenia emocji i rozbudzenia akcji, do których narzędziami są długie dywagacje, monologi przeplatane punktami nasyconymi działaniem. Najlepsze są te, które wynikają z odmalowanych charakterów kobiet, najbardziej krwisty z mężczyzn - Rogożyn musi sie nielicho natrudzić, by dorównać paniom. Wspaniałe kreacje charakterów to nie jedyny genialny aspekt dzieła. Oprócz tego mamy portrety zbiorowe konkretnych społeczności rodzącego się społeczeństwa nowoczesnego - męczennicy i zwycięzcy, wstępujący i epigoni. Jak mimochodem odmalowuje się obyczaj, umysłowość epoki, jak zręcznie opisuje system prawny, penitencjarny ówczesnego carstwa. Jest Autor wielkim psychologiem, lecz także socjologiem i etnografem. Jest kreatorem rozmów, myśli, narratorem mówiacym wprost do czytelnika. Dostojewski jest Wszystkim

Zignorowanie "Idioty" byłoby niewybaczalnym błędem dla miłośnika literatury światowej. Najważniejszym rysem powieści jest jej rytm. To istna amplituda wystudzenia emocji i rozbudzenia akcji, do których narzędziami są długie dywagacje, monologi przeplatane punktami nasyconymi działaniem. Najlepsze są te, które wynikają z odmalowanych charakterów kobiet, najbardziej krwisty z...