8/10

8/10

Nic dodać, nic ująć. Doskonale ujęta służalczość i głupota. Wydaje się, że przez lata w Rosji nic się nie zmieniło, strach przed kontrolą pcha ludzi w obłęd, bo zamiast służyć ludziom dbają tylko o swoją kasę. Autor wyciągnął esencję z tematu, doprawił garścią humoru i podał w bardzo przystępnej formie.

Nic dodać, nic ująć. Doskonale ujęta służalczość i głupota. Wydaje się, że przez lata w Rosji nic się nie zmieniło, strach przed kontrolą pcha ludzi w obłęd, bo zamiast służyć ludziom dbają tylko o swoją kasę. Autor wyciągnął esencję z tematu, doprawił garścią humoru i podał w bardzo przystępnej formie.

Jak na historię sprzed dwustu lat, dość aktualna.

Jak na historię sprzed dwustu lat, dość aktualna.

Wspaniały tekst, którego prawdziwość można zrozumieć dopiero z czasem.
Kiedy to przeczytałem w wieku 14 lat, pomyślałem: wszystko jest przesadzone, dużo groteski, za dużo soli i pieprzu. Kiedy teraz czytam Gogola w wieku 54 lat, myślę: tak, to całkiem realistyczne. Mieszane wrażenie śmiechu, goryczy, smutku i fatalizmu.
Trzeba powiedzieć, że cenzura chciała stłumić komedię Gogola. Ale wtedy car Mikołaj I interweniował. W Rosji wszyscy carowie uwielbiają rządzić literaturą, teatrem i sztuką w ogóle.
Car uważał, że przedstawienie było zabawne i wesołe. Ponadto potępia drobnych (małych) urzędników prowincjonalnych. Świetnie!
Car powiedział: „To zabawne!” - to znaczy, że cały kraj będzie się śmiał. Śmiać się będą zarówno widzowie, jak i prototypy bohaterów. Ale w życiu nic się nie zmieni.
Nawiasem mówiąc, Gogol potrafił zarabiać na śmiechu i kilkakrotnie wysyłał swoje książki do cara. Dobry Mikołaj I, mogłem odpowiedzieć tylko pieniędzmi (500 zlotych czerwońców). Cóż, każdy komunikuje się najlepiej, jak potrafi :)
Przepraszam za mój polski.

Wspaniały tekst, którego prawdziwość można zrozumieć dopiero z czasem.
Kiedy to przeczytałem w wieku 14 lat, pomyślałem: wszystko jest przesadzone, dużo groteski, za dużo soli i pieprzu. Kiedy teraz czytam Gogola w wieku 54 lat, myślę: tak, to całkiem realistyczne. Mieszane wrażenie śmiechu, goryczy, smutku i fatalizmu.
Trzeba powiedzieć, że cenzura chciała stłumić...

Z czego sie smiejecie? Z siebie samych sie smiejecie!
Uch, wy!!!.

Z czego sie smiejecie? Z siebie samych sie smiejecie!
Uch, wy!!!.

Świetny utwór boleśnie obrazujący groteskę urzędniczego życia i podlizywania się władzy. Przystępna forma dramatu, porządne tłumaczenie ułatwiające odbiór oraz pełna smaku komedia pomyłek. Warto znać!

Świetny utwór boleśnie obrazujący groteskę urzędniczego życia i podlizywania się władzy. Przystępna forma dramatu, porządne tłumaczenie ułatwiające odbiór oraz pełna smaku komedia pomyłek. Warto znać!

Lektura obowiązkowa dla pracowników administracji :) A na poważnie - fenomenalna analiza myślenia i działania urzędniczego homo russicus.

Lektura obowiązkowa dla pracowników administracji :) A na poważnie - fenomenalna analiza myślenia i działania urzędniczego homo russicus.

Arcydzieło z perspektyw życia biurokracji. Cudowna postać Horodniczego. Książka mądra i świetnie napisana. Interesująca notka wprowadzająca.

Arcydzieło z perspektyw życia biurokracji. Cudowna postać Horodniczego. Książka mądra i świetnie napisana. Interesująca notka wprowadzająca.

Tu właściwie nie mogło się nic podobać ani z opisów, ani ze stylu pisania, ot pięć aktów z podziałem na rolę. Boleśnie odkryta mentalność bohaterów, aż boli ich naiwność wobec władzy.
Jeden monolog został mi w głowie "... wdowa po podoficerze kłamie, że ją kazałem wychłostać! Łże! Sama siebie wychłostała..."
Ot naród rosyjski. Czy aby nie zatrzymał się na czasach Gogola? Takie moje wrażenia po książce.

Tu właściwie nie mogło się nic podobać ani z opisów, ani ze stylu pisania, ot pięć aktów z podziałem na rolę. Boleśnie odkryta mentalność bohaterów, aż boli ich naiwność wobec władzy.
Jeden monolog został mi w głowie "... wdowa po podoficerze kłamie, że ją kazałem wychłostać! Łże! Sama siebie wychłostała..."
Ot naród rosyjski. Czy aby nie zatrzymał się na czasach Gogola?...

Nigdy nie zrozumiem, jak to się stało, że tak obrazoburcza dla każdej władzy sztuka ukazała się w jednym z najgorszych państw dla Człowieka -w Rosji Mikołaja I.

A on sam miał bić brawo na premierze, z komentarzem: "Każdy dostał, na co zasłużył". A przecież akcja sztuki działa się w jego imperium. A zatem był aż tak głupi, że niczego z niej zrozumiał. A przecież innych pisarzy wsadzał do domu wariatow i nie tylko... A przecież o kim to było: "Jeden tylko jest tam porządny człowiek, prokurator, ale i ten prawdę mówiąc - świnia"; "Wdowa po podoficerze samą siebie wychłostała" itp itd.. Przecież to on był Chlestakowem

Nigdy nie zrozumiem, jak to się stało, że tak obrazoburcza dla każdej władzy sztuka ukazała się w jednym z najgorszych państw dla Człowieka -w Rosji Mikołaja I.

A on sam miał bić brawo na premierze, z komentarzem: "Każdy dostał, na co zasłużył". A przecież akcja sztuki działa się w jego imperium. A zatem był aż tak głupi, że niczego z niej zrozumiał. A przecież innych...