No to kolejny kryminał skandynawski za mną. A piszą je wszyscy, że wymienię tylko Eskimosów, Bułgarów, Chińczyków, Ekwadorczyków, Hiszpańczyków i Afrykańczyków. Czuję już nawet presję abym i ja popełniła jakiś kryminał w stylu skandynawskim. No bo sprzedają się jak świeże bułeczki i obok bułeczek w spożywczaku można je nabyć. Ja tę tam właśnie kupiłam, za jedyne promocyjne 9,99999999999999999…

W tych powieściach zauważyłam pewien schemat. Jest taki jeden, wąsaty, po pięćdziesiątce. Nazwijmy go komisarzem. On rozwiązuje zagadkę kryminalną z ramienia aparatu władzy. Towarzyszy mu policjantka, samotna, po trzydziestce, ładna, inteligentna, jego prawa ręka. On się w niej podkochuje, o czym wszyscy wiedzą ale on milczy jak grób, tylko wodzi za nią tymi maślanymi ślepiami, no bo on ma rodzinę, no bo on ma zasady. Ale wystarczyłoby że tylko ona…a wszystko poszłoby na śmietnik, z zasadami na szczycie, jak z wisienką na torcie.

Idźmy dalej. Jest też taki z zewnątrz. Obowiązkowo w kwiecie wieku, przystojny, wysportowany, spoza organów śledczych ale z nimi związany. I on się ciągle plącze w pobliżu, zagląda przez ręce, węszy. I Co? To on jako pierwszy łapie trop i jak dobry posokowiec po tym tropie idzie sam, bez żadnego wsparcia, no bo niby po co.

I jest też zbrodnia. Na początku jedna ale to stanowczo za mało. Potrzebne są dwie a nawet trzy, nie daj Boże, czasami i czwarta się trafi. Zgroza, brrrr. A między zbrodniami małe kroczki powiązań, śladzików, takich rysek, pętelek i supełków, po których dochodzimy do kłębka. Kto zabił? No kto?

„Umierającego Dandysa” czytało mi się całkiem zajmująco, ale był jeden szkopuł. Nazwisko komisarza. No bo jak możesz się człowieku skupić jak czytasz: Knutas podniósł słuchawkę, zawiadomiono Knutasa, Knutas to, Knutas tamto. No przecież wiadomo co świtało w mej głowie, nie mogłam tego człowieka traktować poważnie. No bo jak niby Knutas ma podnieść słuchawkę? :D

Ale tak w ogóle to nie domyśliłam się od razu, nie domyśliłam się nawet potem. Domyśliłam się znacznie później.

No to kolejny kryminał skandynawski za mną. A piszą je wszyscy, że wymienię tylko Eskimosów, Bułgarów, Chińczyków, Ekwadorczyków, Hiszpańczyków i Afrykańczyków. Czuję już nawet presję abym i ja popełniła jakiś kryminał w stylu skandynawskim. No bo sprzedają się jak świeże bułeczki i obok bułeczek w spożywczaku można je nabyć. Ja tę tam właśnie kupiłam, za jedyne promocyjne...