Niewiele jest książek, które rzuciłam w kąt niedoczytane do końca (nawet, jeśli mi się nie podobały; dałam radę nawet ze "Zmierzchem", a to wg mnie bardzo zła literatura). Z "Achają" było tak, że zachęcona pozytywnymi opiniami postanowiłam przeczytać, pierwszy tom, o ile pamiętam, dostałam w prezencie i przeczytałam dość szybko, mimo że w żaden sposób mnie nie zachwycił.
Drugi tom przeczytałam z niechęcią, miałam wrażenie, że poziom, niezbyt już wysoki na początku, leci na łeb na szyję z każdą kolejną stroną.
Trzeci tom postanowiłam przeczytać dla zasady - nie lubię zostawiać rzeczy niedokończonych - ale... nie byłam w stanie skończyć. Miej więcej po połowie odłożyłam książkę i nie mogłam się jakoś zmusić, żeby znów ją podnieść i przeczytać.
Jeżeli ktoś lubi mało wartościowe, napchane wulgaryzmami, bezsensowną przemocą i słabą erotyką teksty, to jak najbardziej polecam. Jeśli nie - cóż, niekoniecznie. I nie jest tak, że czepiam się samej przemocy, wulgaryzmów czy erotyki - czytałam mnóstwo książek, w których takie motywy występują, ale są zaprezentowane w inny sposób. "Achaja" natomiast wydaje mi się kompletnie bezwartościowa.
Nie czytałam niczego innego, co napisał Ziemiański, ale nie mam zamiaru sprawdzać jak u niego z innymi powieściami/opowiadaniami. "Achaja" skutecznie mnie zniechęciła.

Niewiele jest książek, które rzuciłam w kąt niedoczytane do końca (nawet, jeśli mi się nie podobały; dałam radę nawet ze "Zmierzchem", a to wg mnie bardzo zła literatura). Z "Achają" było tak, że zachęcona pozytywnymi opiniami postanowiłam przeczytać, pierwszy tom, o ile pamiętam, dostałam w prezencie i przeczytałam dość szybko, mimo że w żaden sposób mnie nie zachwycił....