"Chyba żadnego z nas nie można winić za to, co wyrosło z naszych synów(...) Na pewnie rzeczy rodzice nie mają wpływu."

Po opiniach czytelników na prawde chciałabym napisać, że książka mi się nie podobała, że nudy, że za długie, że akcja sie wlecze... ale nie mogę. Po prostu nie mogę. Uwielbiam pióro Trudi Canavan i "Łotr" to potwierdził. Absolutnie nie moge sie przyczepić do fabuły, bo każdy rozdział niósł ze soba kolejne pytania, kolejne zaskakujące wydarzenia i choc chciałam sobie zrobić przerwę jakąś inną książką to myslami wciąż wracałam do Lorkina, Dannyla i Sonei. Nie mogłam sie oderwać, nawet na moment, bo za chwile wiedziałam, że może znaleźć sie kolejny przełom. Pobyt Lorkina u Zdrajców, jego perypetie, to czego sie dowiedział od Królowej, pytania o to kim ona jest, co ukrywa, co obiecała Akkarinowi i co on jej obiecał, czy sojusz Gildii ze Zdrajcami okaże się bardziej korzystny niż z plemieniem Duna, dlaczego Zdrajcy pozbawili plemienia kamieni, czy Ceremu uda się znaleźć Skellina zanim on go odnajdzie, jak potocza się losy Dannyla i Tayenda, czy uda sie im odnaleźć kamień magazynujący? Na te i wiele innych pytań mam nadzieję znaleźć w ostatnim tomie trylogii "Królowa Zdrajców" i szczerze troszke się boję, bo mam świadomość, ze to juz będzie na prawdę koniec losów bohaterów, z którymi związałam sie przez te pięć tomów... jedynie postać Lilii odrobinę mnie drażniła, ale z drugiej strony była także czymś nowym, co wprowadziło wieksze zainteresowanie, ale w moim odczuciu nie musiała się pojawiać. Mimo to "Trylogia Zdrajcy" to dla mnie niesamowity czas spędzony w doborowym towarzystwie, którego wręcz nie chce się zmieniać :)

"Chyba żadnego z nas nie można winić za to, co wyrosło z naszych synów(...) Na pewnie rzeczy rodzice nie mają wpływu."

Po opiniach czytelników na prawde chciałabym napisać, że książka mi się nie podobała, że nudy, że za długie, że akcja sie wlecze... ale nie mogę. Po prostu nie mogę. Uwielbiam pióro Trudi Canavan i "Łotr" to potwierdził. Absolutnie nie moge sie przyczepić...