Przedrzeźnię autora w tym wypadku.
Kończąc książkę "kilka rzeczy wydarzyło się równocześnie"!
Cieszyłem się, że wreszcie się skończyła, bo zarówno historia poszukiwań królewicza Riliana jak i bohaterowie tej części byli zdecydowanie mniej barwni niż bohaterowie poprzednich tomów.
Byłem zawiedziony tym jak płytka i nie niosąca za sobą żadnego specjalnego morału była ta historia oraz rozczarowałem się błyskawicznym i pozbawionym wręcz emocji finałem historii Kaspiana.

Szczerze Lewis mnie zawiódł - Julia mogła być naprawdę ciekawą bohaterką. Outsiderka nie mająca żadnego związku z Narnią, a za przewodnika nielubianego przez siebie Eustachego. Ale jej postać się nie rozwija. Eustachy znowuż ma wahania nastroju i raz zachowuje się jak postać, która dorosła w poprzedniej części, a raz jak zwyczajny świeżak, który zapomniał absolutnie o naukach wyniesionych z poprzedniej podróży. Dzieci zachowują się zwyczajnie zbyt dziecinnie, ale może to zwyczajnie mój problem, jako dorosłego i powinienem był tę książkę czytać w dzieciństwie.

Kolejnym zarzutem jest naiwność fabuły. Jakkolwiek wcześniejsze książki też trzeba było traktować wielokrotnie z przymrużeniem oka, tak wszystko co do tej pory było prezentowane było w granicy zawieszenia niewiary. Tutaj fabuła została przesunięta bardzo w stronę niewiary. Już nie będę tutaj zdradzał niuansów fabularnych, ale zwyczajnie zbyt dużo rzeczy było absolutnie niewiarygodnych.

Z rozpędu przeczytałem pierwsze trzy części, jednak czwarta skutecznie wyhamowała mój entuzjazm. Kolejne przygody w Narni czekają, ale nie ruszam do nich z tkaim samym zapałem jak wcześniej.

Przedrzeźnię autora w tym wypadku.
Kończąc książkę "kilka rzeczy wydarzyło się równocześnie"!
Cieszyłem się, że wreszcie się skończyła, bo zarówno historia poszukiwań królewicza Riliana jak i bohaterowie tej części byli zdecydowanie mniej barwni niż bohaterowie poprzednich tomów.
Byłem zawiedziony tym jak płytka i nie niosąca za sobą żadnego specjalnego morału była ta...