Ta książka nie zawiodła mnie po swojej poprzedniej - rewelacyjnej części rozpoczynającej trylogię, " Tożsamość Anioła ".

Historia jak historia. Azathra/Andrea wraca - piękna, ponętna i bez kompleksów. Nikt nie wie o tym, że odrodziła się. Aż wreszcie spotyka Kaspara i już wiadomo, że coś zaczęło się dziać. Potem są oczywiście czułości, trochę zła i pogardy od diabła, a na koniec punkt kulminacyjny, który moim zdaniem powinien zostać bardziej wyodrębniony i opisany bardziej dynamicznie. Nie czułam tych emocji podczas jednoczenia Drzewa Życia, mimo że do tego dążyła cała wcześniejsza treść.

Jedyne co mi nie przypadło do gustu w tej książce, to nagromadzenie w niej wiedzy. Te imiona, nazwy, odczucia.. W pewnej chwili czułam się przytłoczona wszystkimi sefirami, osobami, które je mają, ich historiami.. Tego po prostu było za dużo jak na jedna książkę - akcja toczyła się za szybko, wręcz w szalonym tępię jak skały po zboczach.

Nie będę jednak na to narzekać, gdyż zakończenie książki mnie usatysfakcjonowało. Nie mogę się doczekać wielkiego powrotu Narthangela i całej wojny, jaka nastąpi pomiędzy Aniołami a Sa'elem. Ciekawi mnie także co się stało z Carmen. Oczywiście jak to w książkach bywa, odnajdzie się zapewne pod postacią anioła czy czegoś podobnego, ale mam ciche nadzieje, że jednak umarła na zawsze - nie chodzi o to, że jej nie lubię, po prostu chciałabym, żeby wreszcie stało się coś nieszczęśliwego w tej książce, no ale, być może to nie ten gatunek ^^

" - Anioł nie kura, w ziemi nie grzebie - oświadczył Sandalfon. " - mój ulubiony fragment z ulubionego momentu książki ^^ Uwielbiam Anioły grające w szachy i to jak inteligentnie przekomarzają się między sobą. ( Str. 321, ostatni dialog na końcu ).

Ta książka nie zawiodła mnie po swojej poprzedniej - rewelacyjnej części rozpoczynającej trylogię, " Tożsamość Anioła ".

Historia jak historia. Azathra/Andrea wraca - piękna, ponętna i bez kompleksów. Nikt nie wie o tym, że odrodziła się. Aż wreszcie spotyka Kaspara i już wiadomo, że coś zaczęło się dziać. Potem są oczywiście czułości, trochę zła i pogardy od diabła, a na...