Nie będę się zbytnio rozwodzić, bo w przeciwieństwie do innych ocenianych przeze mnie książek, ta nie ma fabuły ani świata przedstawionego 😅.
Jako beznadziejna dramiara i fanka „The Crown” lubię słuchać o prywatnych sprawach brytyjskiej rodziny królewskiej (w granicach rozsądku, przysięgam),dlatego byłam słynną biografią Diany mocno zaintrygowana. Trochę się przez to zawiodłam, ale może po kolei.
Po pierwsze i chyba najważniejsze – sposób napisania książki jest moim zdaniem źle przemyślany. Podział na rozdziały wydawał mi się sztuczny, bo ani nie miały one wzajemnej relacji, ani nie wyczerpywały danej tematyki (może, dlatego że była ona bardzo rozmyta i w zasadzie ciężko powiedzieć, czego dotyczy konkretny rozdział). Poza tym autor stara się chronologicznie przedstawić czytelnikowi etapy życia księżnej, ale robi to w sposób chaotyczny (np. pisze o trzecim miesiącu ciąży Diany, potem rzuca faktem z drugiego, a następnie jak gdyby nigdy nic opisuje cały stan błogosławiony od początku 😂 albo powtarza jakąś informację kilka razy),przez co naprawdę nietrudno się pogubić albo odpłynąć myślami. Styl Mortona też nie przypadł mi do gustu, ale to już raczej indywidualna sprawa.
Dodam jeszcze, że jestem zawiedziona stronniczością tej biografii (chociaż należało jej się pewnie spodziewać),bo Diana taka wierna, jak tu się ją przedstawia, nigdy nie była (czemu się nie dziwię, biorąc pod uwagę niektóre zwyrodnialstwa, jakich dopuścił się Karol).

Nie będę się zbytnio rozwodzić, bo w przeciwieństwie do innych ocenianych przeze mnie książek, ta nie ma fabuły ani świata przedstawionego 😅.
Jako beznadziejna dramiara i fanka „The Crown” lubię słuchać o prywatnych sprawach brytyjskiej rodziny królewskiej (w granicach rozsądku, przysięgam),dlatego byłam słynną biografią Diany mocno zaintrygowana. Trochę się przez to...

Jak na biografię (a właściwie ukrytą autobiografię) o kimś tak fascynującym, to książka jest słabo napisana. Nie wciągała mnie, a postać księżnej bardzo mnie interesuje, dlatego przemęczyłam ją. Co nie znaczy, że nie warto, ponieważ dowiedziałam się z niej o kilku sytuacjach, o których nie słyszałam wcześniej. Nie jest też o samej Dianie, było też maglowanie wątku m.in. o księżnej Yorku, trochę nie wiem po co.
Pozycja zawiera zdjęcia, ale mnie akurat są one znane z innej, fotograficznej książki o księżnej. Przy okazji: dotychczas w żadnej książce nie widziałam zdjęć Diany z Karolem, nie licząc fotografii że ślubu, także niby pokazywali się razem, a nawet nie ma aż tylu zdjęć.
EDYTORSKO: Nie zabrakło błędów, w tym informacyjnych. W książce napisano, że Diana urodziła się 1 czerwca 1961 roku, a chodzi przecież o lipiec. Co do wydania książki, to nie ma co oczekiwać cudów, skoro została wydana na początku lat 90.

Jak na biografię (a właściwie ukrytą autobiografię) o kimś tak fascynującym, to książka jest słabo napisana. Nie wciągała mnie, a postać księżnej bardzo mnie interesuje, dlatego przemęczyłam ją. Co nie znaczy, że nie warto, ponieważ dowiedziałam się z niej o kilku sytuacjach, o których nie słyszałam wcześniej. Nie jest też o samej Dianie, było też maglowanie wątku m.in. o...

Co prawda mogę nie być do końca obiektywna, ponieważ zawsze chętnie sięgam po publikacje dotyczące rodziny królewskiej, ale przyznaję, że książka Andrew Mortona spełniła moje oczekiwania. Pozwoliła mi uporządkować fakty z życia Diany, które znałam choćby z filmów dokumentalnych, ale również - przekazała garść innych szczegółów. Co więcej, wydaje mi się, że twórcy serialu ' The Crown', opowiadając historię księżnej, opierali się właśnie na tej biografii.
Jedyne co mi przeszkadzało to liczne anglicyzmy, których można było w większości (jeśli nie wszystkich) przypadków uniknąć (tłumacząc na język polski),ale to jednak książka wydana prawie dwadzieścia lat temu. Chętnie porównałabym swoją drogą treść tej z nowszym wydaniem 'Diana. Moja historia'.

Co prawda mogę nie być do końca obiektywna, ponieważ zawsze chętnie sięgam po publikacje dotyczące rodziny królewskiej, ale przyznaję, że książka Andrew Mortona spełniła moje oczekiwania. Pozwoliła mi uporządkować fakty z życia Diany, które znałam choćby z filmów dokumentalnych, ale również - przekazała garść innych szczegółów. Co więcej, wydaje mi się, że twórcy serialu '...

O zmarłych dobrze albo wcale - nie skomentuję zatem treści książki. Napiszę tylko, że zawsze żywiłam względem księżnej Walii mieszane uczucia, a książka Mortona wcale mi nie pomogła. Autor w sposób oczywisty wspiera Dianę i maluje swoistą jej laurkę, niestety kosztem obiektywizmu.
Zawsze natomiast ciekawym jest dla mnie czytanie historii, której znam już zakończenie - nawet, jeśli jest tak tragiczne jak w tym przypadku.

O zmarłych dobrze albo wcale - nie skomentuję zatem treści książki. Napiszę tylko, że zawsze żywiłam względem księżnej Walii mieszane uczucia, a książka Mortona wcale mi nie pomogła. Autor w sposób oczywisty wspiera Dianę i maluje swoistą jej laurkę, niestety kosztem obiektywizmu.
Zawsze natomiast ciekawym jest dla mnie czytanie historii, której znam już zakończenie -...

Ni to prawdziwa historia, ni to niezwykła książka. Tyle w niej prawdy co kot napłakał. Z jednym można się zgodzić. Diana była od dziecka prowadzona na rzeź.

Ni to prawdziwa historia, ni to niezwykła książka. Tyle w niej prawdy co kot napłakał. Z jednym można się zgodzić. Diana była od dziecka prowadzona na rzeź.

Wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Mimo, że znam już tę historię, to jednak dowiedziałam się jeszcze kilku intrygujących niuansów. Minusem jest to, że jest to bardzo czarno-biała historia, gdzie dobra i niewinna księżniczka zakochuje się w zimnym i obojętnym księciu. Autor naiwnie zapomniał, że każdy medal ma 2 strony, na pewno jedna z nich jest wyraźniejsza, ale nie można zapomnieć też o tej drugiej.

Wciągnęła mnie od pierwszej do ostatniej strony. Mimo, że znam już tę historię, to jednak dowiedziałam się jeszcze kilku intrygujących niuansów. Minusem jest to, że jest to bardzo czarno-biała historia, gdzie dobra i niewinna księżniczka zakochuje się w zimnym i obojętnym księciu. Autor naiwnie zapomniał, że każdy medal ma 2 strony, na pewno jedna z nich jest wyraźniejsza,...

Ciekawie się czyta tę książkę (wydaną w 1992 roku) teraz, po śmierci Diany, gdy wiemy już jak bardzo miała rację, będąc przekonana, że nigdy nie zostanie królową.
Dobra biografia, rzucająca zupełnie nowe światło na zawsze uśmiechniętą twarz Diany, na życie w rodzinie królewskiej i na naturę monarchii. Polecam.

Ciekawie się czyta tę książkę (wydaną w 1992 roku) teraz, po śmierci Diany, gdy wiemy już jak bardzo miała rację, będąc przekonana, że nigdy nie zostanie królową.
Dobra biografia, rzucająca zupełnie nowe światło na zawsze uśmiechniętą twarz Diany, na życie w rodzinie królewskiej i na naturę monarchii. Polecam.