Biografia księżnej Diany opublikowana przez Andrew Mortona.
Pozycja napisana w sposób ciekawy i obrazowy, którą czyta się płynnie i z której wiele można się dowiedzieć.
Przedstawia życie Diany Spencer od dzieciństwa aż do jej tragicznej śmierci. Poznajemy ją nie tylko jako księżną, ale również kobietę, którą była prywatnie.
Wedlug mnie warto sięgnąć po ten tytuł.

Biografia księżnej Diany opublikowana przez Andrew Mortona.
Pozycja napisana w sposób ciekawy i obrazowy, którą czyta się płynnie i z której wiele można się dowiedzieć.
Przedstawia życie Diany Spencer od dzieciństwa aż do jej tragicznej śmierci. Poznajemy ją nie tylko jako księżną, ale również kobietę, którą była prywatnie.
Wedlug mnie warto sięgnąć po ten tytuł.

Patetyczna, pełna sztuczności laurka dla księżnej Diany. Pomyłka totalna. Początek książki, to wspomnienia samej księżnej - 30%. Kolejne 30%, to powtórka tego, co już było, tylko słowami autora. Ostatnie 40% stanowią słowa zachwytu nad bohaterką. Niestrawne.

Patetyczna, pełna sztuczności laurka dla księżnej Diany. Pomyłka totalna. Początek książki, to wspomnienia samej księżnej - 30%. Kolejne 30%, to powtórka tego, co już było, tylko słowami autora. Ostatnie 40% stanowią słowa zachwytu nad bohaterką. Niestrawne.

https://instagram.com/tata_czika?igshid=OGQ5ZDc2ODk2ZA%3D%3D&utm_source=qr

Nie znam fenomenu Diany z autopsji - kiepski pesel. Nie miałem prawa śledzić jej historii na żywo, ani ubolewać z całym światem nad jej tragiczną śmiercią. Nie zmienia to faktu, że o samej postaci dowiedziałem się już stosunkowo szybko, bo w podstawówce/gimnazjum. Pamiętam jakby to było dziś jak nauczycielka historii była nią zachwycona. Temat księżnej wrócił wraz z arcygenialnym „The Crown” i w końcu wpadła myśl „dlaczego nie skonfrontować tego z literaturą?”. Tak też, z dużym opóźnieniem, zrobiłem.

Niniejsza książka to oczywisty wybór. Była pisana z pierwszej ręki, więc informacje w niej zawarte muszą być najlepsze, najbardziej wiarygodne. To na jej postawie można analizować zachowanie i dzieje Diany, króla Karola i całej rodziny. Ich interpretacja zależy tylko i wyłącznie od czytelnika. To my decydujemy, czy nie jest koloryzowana, czy Diana nie przesadzała, nie próbowała czegoś ugrać.
Sam Morton odwalił kawał świetnej roboty:
- uno - warunki pracy były przeokrutnie trudne,
- drugie uno - zachował obiektywność.

Obraz króla Karola jest fatalny. Nie wyobrażam sobie funkcjonowania z taką osobą. Czy z księżną jest inaczej? Tak, aczkolwiek nieskazitelna nie była, czego przykładem jest świadome zrzucenie się ze schodów będąc w ciąży z Williamem. Niemniej przeszła przez piekło. Próbowała z całych sił zamienić je w niebo, ale grzęzła w tym bagnie coraz mocniej.
Sama rodzina królewska? Dysfunkcyjna, oderwana od rzeczywistości, świetna na papierze. Wiele można im zarzucić, a już na pewno bierność w trakcie „związku” Diany i Karola.

W całej tej tragedii i cyrku na kółkach najbardziej szkoda Williama i Harry’ego. Byli tylko dziećmi, a przeżyli koszmar.

Niemiejska książka jest wersją uzupełnioną o wydarzenia po pierwotnej publikacji, czyli między innymi śmierć księżnej. Dodatkowo autor zamieścił część stenogramu rozmów z Dianą. Traktujcie to jako ciekawostkę. Nic nie wnosi, bo jest parafrazowana w tekście głównym.

Myślę, że namawiać Was nie muszę. Kawał tragedii i fenomenu. Diana jest postacią tragiczną, której nikt nie chciał pomóc. Rodzina miała na nią wylane, a historia już pokazuje jak ważnym (i przełomowym) jej elementem była Spencer. Bardzo dobre źródło wiedzy, przekazane w bardzo wyważony sposób.

https://instagram.com/tata_czika?igshid=OGQ5ZDc2ODk2ZA%3D%3D&utm_source=qr

Nie znam fenomenu Diany z autopsji - kiepski pesel. Nie miałem prawa śledzić jej historii na żywo, ani ubolewać z całym światem nad jej tragiczną śmiercią. Nie zmienia to faktu, że o samej postaci dowiedziałem się już stosunkowo szybko, bo w podstawówce/gimnazjum. Pamiętam jakby to było dziś jak...

„Diana. Jej historia” została po 25 latach wznowiona, podzielona na 3 części i rozszerzona o dokładną transkrypcję taśm nagrywanych z księżną oraz o rozdział poświęcony tym co się działo po jej śmierci.
W związku z czym w pierwszej i drugiej części czytamy praktycznie to samo z tym, że najpierw w chaosie, a później uporządkowane przez Mortona i uzupełnione o relacje osób z najbliższego otoczenia, co było niestety nudne ale czytelnik miał trochę lepszy obraz Diany jako osoby.

Cała książka zmieniła moje postrzeganie księżnej, a już na pewno ten rozdział, który był dokładnym zapisem jej słów. Ja rozumiem, że Lady Di była zagubiona, ze swoim bagażem z dzieciństwa ale parokrotnie zwróciłam uwagę czytając część pierwszą, że zaprzecza sama sobie, i tak czytamy że została przez rodzinę Karola zostawiona na pastwę losu i nie wiedziała jak się zachować, żeby za parę stron dowiedzieć się że nie miała z niczym problemu bo była wychowywana w takiej rodzinie, że zawsze wiedziała jak się w danej sytuacji zachować albo że ona to bardzo nie chciała tego ślubu ale nie wiedziała jak odmówić i wszyscy ją namawiali, a tak poza tym to ona go tak bardzo kochała i była najszczęśliwsza na świecie i zakochana w Karolu.
No ja się zgubiłam.
Ponadto w tej swojej opowieści oprócz tego, że była dosyć chaotyczna to również, infantylna i bardzo stronnicza (ale to akurat było do przewidzenia).

Oczywiście mamy przybliżony obraz jej dzieciństwa, więc mniej więcej jesteśmy w stanie sobie wyobrazić skąd niektóre jej zachowania się brały i jest to strasznie przykre, bo była to kobieta zagubiona, potrzebująca dużo miłości, wsparcia i przede wszystkim pomocy, a umówmy się próżno szukać tych cech w rodzinie, która od pokoleń jest uczona nie okazywać emocji i wychowywana przede wszystkim na władców a nie ludzi.

Szczerze mówiąc oczekiwałam po tej książce czegoś więcej szczególnie, że była to tak głośna pozycja, określana mianem „najdłuższego pozwu rozwodowego w historii”, a tak naprawdę przede wszystkim dostajemy obraz bardzo samotnej i nieszczęśliwej kobiety, która potrzebowała masę miłości i uwagi

„Diana. Jej historia” została po 25 latach wznowiona, podzielona na 3 części i rozszerzona o dokładną transkrypcję taśm nagrywanych z księżną oraz o rozdział poświęcony tym co się działo po jej śmierci.
W związku z czym w pierwszej i drugiej części czytamy praktycznie to samo z tym, że najpierw w chaosie, a później uporządkowane przez Mortona i uzupełnione o relacje osób z...

Autor pokazuje nie tylko tę idealną stronę "królowej ludzkich serc", pozwala spojrzeć na Lady Di przez pryzmat wszystkiego co wydarzyło się w jej życiu.

Autor pokazuje nie tylko tę idealną stronę "królowej ludzkich serc", pozwala spojrzeć na Lady Di przez pryzmat wszystkiego co wydarzyło się w jej życiu.

Nowe wydanie głośnej książki pisanej "pod dyktando" księżnej Diany (w tajemnicy przed rodziną królewską - Lady Di udawała, że nie ma z książką nic wspólnego) uzupełnione zostało o dokładne transkrypcje z wywiadów. Z jednej strony pozwala to jeszcze bliżej poznać perspektywę księżnej, usłyszeć historię jej słowami, a nie tylko w wersję opracowaną przez Mortona, z drugiej - sprawia, że dwa razy czytamy w zasadzie to samo, tylko transkrypcja obnaża wiele intelektualnych braków u samej księżnej, podczas gdy opis pisarza jest bardziej spójny, płynny, uzupełniony o informacje pozyskane z innych źródeł. Niestety, dla mnie czytanie pierwszej części było już istną katorgą. Nie ukrywam też, że teksty o byciu medium, wieczne robienie z siebie ofiary w zasadzie wszystkich wokół czy opisy prób samobójczych przy użyciu obieraczki do warzyw (?) albo rzucanie się ze schodów w ciąży, aby zwrócić na siebie uwagę (z zapewnieniami: wiedziałam, że nie poronię, ale się posiniaczyłam) dopełniają obrazu kobiety nieszczęśliwej, ale też niezrównoważonej, potrzebującej leczenia i odmawiającej go (Diana sama mówi, że lekarze chcieli przepisywać jej leki, ale nie chciała ich brać, bo czuła, że chcą tylko zatkać jej buzię). Jest to smutne, ale też bardzo męczące. Zupełnie nie rozumiem fenomenu księżnej jako królowej ludzkich serc. Ciężko przebrnąć przez tę historię, a już tym bardziej dwukrotnie.

Nowe wydanie głośnej książki pisanej "pod dyktando" księżnej Diany (w tajemnicy przed rodziną królewską - Lady Di udawała, że nie ma z książką nic wspólnego) uzupełnione zostało o dokładne transkrypcje z wywiadów. Z jednej strony pozwala to jeszcze bliżej poznać perspektywę księżnej, usłyszeć historię jej słowami, a nie tylko w wersję opracowaną przez Mortona, z drugiej -...

Słaba książka. Nic ciekawego nie wnosi. Dodatkowo podzielenie książki na dwie części w których powtarzają się te same treści, z tymże w drugiej z niewielkim komentarzem było kiepskim pomysłem. Strata czasu po prostu. Można było treść przekazać raz a dobrze….

Słaba książka. Nic ciekawego nie wnosi. Dodatkowo podzielenie książki na dwie części w których powtarzają się te same treści, z tymże w drugiej z niewielkim komentarzem było kiepskim pomysłem. Strata czasu po prostu. Można było treść przekazać raz a dobrze….

Najpierw Diana opowiada swoją historię, później autor odpowiada tą samą historię. Innymi słowami, ale dalej jest to tym samym. Można przeczytać pierwszą część i położyć na półkę. Było trochę nudnawo. To przykra historia, opisana w mało interesujący sposób.

Najpierw Diana opowiada swoją historię, później autor odpowiada tą samą historię. Innymi słowami, ale dalej jest to tym samym. Można przeczytać pierwszą część i położyć na półkę. Było trochę nudnawo. To przykra historia, opisana w mało interesujący sposób.

Chwytająca za serce opowieść o historii życia Księżnej Diany, urozmaicona wieloma wywiadami. Wyjątkowym tę książkę czyni jeden rozdział napisany przez samą Księżna Dianę. Jest to książka napisana w pełni pod kontrolą Diany oraz za jej zgodą, czego można doszukiwać się w innych książkach na jej temat.

Chwytająca za serce opowieść o historii życia Księżnej Diany, urozmaicona wieloma wywiadami. Wyjątkowym tę książkę czyni jeden rozdział napisany przez samą Księżna Dianę. Jest to książka napisana w pełni pod kontrolą Diany oraz za jej zgodą, czego można doszukiwać się w innych książkach na jej temat.

Szokująca książka i taka po ludzku przykra..

Szokująca książka i taka po ludzku przykra..