Powiem szczerze, że kupiłam tą książkę głównie dlatego, że była na promacji jako wydanie kieszonkowe w Empiku. Przykre, że musiałam dopiero usłyszeć o śmierci Zafona, żeby zainteresować się jego twórczością. Trochę też wstyd, bo to naprawdę ceniony pisarz. Poprawię się w tym nowym roku :)
W każdym razie "Pałac północy" to dość lekka powieść, praktycznie na jedno leniwe sobotnie popołudnie czy wieczór. Szybko się ją czyta, zwarta kompozycja, akcja nie ciągnie się w nieskończoność. Jednym zdaniem: napisane znakomitym stylem. Precyzja operowania słowem i nie zanudzaniem czytelnika dennymi opisami Zafon opanował do perfekcji, co zdecydowanie mnie ujęło, gdyż ostatnio nie jestem zbyt wymagającym czytelnikiem.
Jeśli zaś chodzi o samą historię czy też bohaterów... Zacznę jednak od postaci, które moim zdaniem są dobrze wykreowane. Naprawdę! Każda z nich ma swoją historię, każda jest barwna i posiada te unikalne zdolności, które wyróżniają ją i czynią specem w ich grupce. Zdecydowanie pokochałam Iana, choć pewnie nawet nie dał ku temu żadnych powodów, ale tu chodzi o typ człowieka. :) Nie jest to jednak istotne w tej recenzji.
Co się tyczy z kolei historii. Zdecydowanie jest to powieść młodzieżowa, gdyż nie dość, że o nastolatkach to jeszcze trochę fantastyczna. Niemniej jednak bardzo ciekawa. Nie będę jednak zdradzać czego dotyczy, gdyż będzie to już potężny spoiler.
Co mi się jeszcze podobało... Skorzystanie z kompozycji klamrowej, dzięki czemu nawet po zakończeniu głównej akcji dowiadujemy się, co się działo z bohaterami. Nigdy nie byłam fanką cukierkowych szczęśliwych zakończeń a tutaj jest ono neutralne. Każdy z bohaterów zasłużył sobie na inne zakończenie i pewnie nie wszystkich będzie satysfakcjonowało to co się wydarzyło z niektórymi postaciami. Tak jak i mnie. Niemniej jednak przemawia do mnie ono całkowicie i choć bardzo mi się nie podoba to jednak jest ono prawdziwe, bo tak się po prostu tym dzieciakom życie potoczyło i tak już w realnym świecie bywa. Zdecydowanie trafia jednak na listę ulubionych zamknięć powieści :)
Podsumowując, bardzo polecam. Jest lekka i przyjemna i naprawdę nie ma się do czego doczepić. Podkreślam jednak, że nie jest to jakaś wybitna literatura lecz młodzieżowa, może relaksacyjna z ciekawym wątkiem.

Powiem szczerze, że kupiłam tą książkę głównie dlatego, że była na promacji jako wydanie kieszonkowe w Empiku. Przykre, że musiałam dopiero usłyszeć o śmierci Zafona, żeby zainteresować się jego twórczością. Trochę też wstyd, bo to naprawdę ceniony pisarz. Poprawię się w tym nowym roku :)
W każdym razie "Pałac północy" to dość lekka powieść, praktycznie na jedno leniwe...