Przeczytałam „Apsarę” z wypiekami na twarzy, a po drodze i płakałam czytając rozdział o aborcji, i śmiałam się z niewinnych prztyczków autora przydzielanych Amerykanom. W tej książce jest mnóstwo Wschodu – czytając ją czuje się zapach powietrza i kuchni, piękne i zmysłowe kobiety nie pozwalają spokojnie oddychać i przechodzić obok nich obojętnie. To wszystko wynika z historii, a korzenie kultu tancerek (tytułowa apsara) są wyjaśnione. W ogóle w książce znalazłam bardzo dużo ciekawych informacji o historii Indochin, szczególnie Wietnamu i Kambodży, ale także ciekawostki z czasów wojen opiumowych. Fragmenty opisujące Kambodżę z czasów imperium Khmerów są niezwykle interesujące i egzotyczne, nawet nie zdawałam sobie sprawy, że tak potężne imperium było w kraju, który jest dziś jednym z najbiedniejszych na świecie. Fragmenty opisujące zaś czasy Pol Pota to po prostu horror – najgorsze, że nie jest to fikcja.

Super książka – pełna miłości do kobiet, do muzyki, przybliżająca atmosferę filharmonii, scenki zza kulis przed występami pianisty. Ściągnęłam sobie z Internetu koncert Nino Roty, który jest jednym z motywatorów Roberta, cudownie zakochanego w Psarze – koncert palce lizać, zwłaszcza początek jest po prostu odjazdowy, całkowicie Roberta rozumiem…

Autor jest mężczyzną i wyraźnie czuje się w tej książce męski punkt widzenia, ale mnie to w ogóle nie przeszkadzało, bowiem znalazłam tu doskonałą znajomość naszej kobiecej psychiki i sposobów zachowywania się, delikatność, arcyciekawe sceny miłosne.

Po przeczytaniu książki, kapiącej bogactwem namiętności i informacji, czuję, że chcę swoje codzienne życie wzbogacić, a na pewno już pojechać do Wietnamu i Kambodży (do Iranu bałabym się).

Akcja obejmuje Polskę, Holandię, USA, Australię, Iran i jeszcze kilka krajów, ale koncentruje się na Dalekim Wschodzie, a w prezencie dostajemy smakowity rozdział z tangiem w Buenos Aires w roli głównej oraz rozczulające interludium o Afryce.

Serdecznie polecam „Apsarę” – doskonale się czyta i wciąga!

Przeczytałam „Apsarę” z wypiekami na twarzy, a po drodze i płakałam czytając rozdział o aborcji, i śmiałam się z niewinnych prztyczków autora przydzielanych Amerykanom. W tej książce jest mnóstwo Wschodu – czytając ją czuje się zapach powietrza i kuchni, piękne i zmysłowe kobiety nie pozwalają spokojnie oddychać i przechodzić obok nich obojętnie. To wszystko wynika z...