Apsara

Apsara to kmerska tancerka. Powieść ocieka przesadnym uwielbieniem dla zwiewnych, pachnących , pięknych (w oczach pisarza) egzotycznych kobiet . Kambodża, Turcja, Wietnam, Australia , Ameryka , Europa , zabytki , zapachy, potrawy i luksusowe hotele. Koncerty fortepianowe. Zamachy terrorystyczne . Zderzenie wielu kultur i obyczajowości . Wszystko tu jest w nadmiarze.

Apsara to kmerska tancerka. Powieść ocieka przesadnym uwielbieniem dla zwiewnych, pachnących , pięknych (w oczach pisarza) egzotycznych kobiet . Kambodża, Turcja, Wietnam, Australia , Ameryka , Europa , zabytki , zapachy, potrawy i luksusowe hotele. Koncerty fortepianowe. Zamachy terrorystyczne . Zderzenie wielu kultur i obyczajowości . Wszystko tu jest w nadmiarze.

Pokaż mimo to

Skończyłem.
Debiut?? 760 stron?? Szacunek. I tutaj chyba pochwały się skończą. Niestety książka bardzo nie równa, na jedną ciekawą stronę dwie zupełnie nudne. Autor miał fajny pomysł ale chyba wątki nie za bardzo mu się skleiły. Szczerze powiem, że można by zamiast "Apsary" napisać dwie książki i efekt byłby dużo, dużo lepszy.

Skończyłem.
Debiut?? 760 stron?? Szacunek. I tutaj chyba pochwały się skończą. Niestety książka bardzo nie równa, na jedną ciekawą stronę dwie zupełnie nudne. Autor miał fajny pomysł ale chyba wątki nie za bardzo mu się skleiły. Szczerze powiem, że można by zamiast "Apsary" napisać dwie książki i efekt byłby dużo, dużo lepszy.

Pokaż mimo to

W największym skrócie - mokre fantazje pana autora na temat wyjazdu na wakacje i wyrwaniu sobie egzotycznej foczki. Każdy z bohaterów to prawdziwy samiec alfa, odważny, męski, inteligentny i oczywiście odnoszący sukcesy na tle zawodowym, natomiast każda bohaterka jest ładniusia, ma cudowne, pachnące 'ciałko' i tylko czeka na to, aby wskoczyć mężczyźnie do łóżka. Refleksje na temat wschodnich kultur są trafne, szkoda tylko, że jak na takiego orędownika egzotyki autor potrafi ukazać Azjatów jedynie jako śmieszne, sepleniące pchełki, wręcz palące się do tego, by usługiwać białemu turyście. Miałam ochotę odłożyć książkę gdzieś po jakże błyskotliwym cytacie 'jak każda uratowana z opresji dziewczyna marzyła tylko o tym, by oddać się swojemu wybawcy', ale spasowałam w momencie, w którym pan ginekolog jęczał, że żona ma innego, choć sam utrzymywał regularne kontakty seksualne z położną. Szkoda drzew na te osiemset stron.

W największym skrócie - mokre fantazje pana autora na temat wyjazdu na wakacje i wyrwaniu sobie egzotycznej foczki. Każdy z bohaterów to prawdziwy samiec alfa, odważny, męski, inteligentny i oczywiście odnoszący sukcesy na tle zawodowym, natomiast każda bohaterka jest ładniusia, ma cudowne, pachnące 'ciałko' i tylko czeka na to, aby wskoczyć mężczyźnie do łóżka. Refleksje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca egzotyczna polecam

Wciągająca egzotyczna polecam

Pokaż mimo to

Jeśli jesteście osobami wrażliwymi, uwielbiającymi odczuwać tajemniczy nastrój orientu, studiować intymną atmosferę między kochankami, albo zgłębiać złożoność międzyludzkich relacji i liczne twarze miłości, jaką potrafią darzyć się ludzie... nie czytajcie tej książki.

Zmysłowa podróż? W żadnym wypadku. Zmysłowość nie polega na opisywaniu ze szczegółami, kto kogo czym naciera, gdzie masuje, ani gdzie i jak bierze. Zmysłowość to moim zdaniem taka przestrzeń, w której odbiorca ma miejsce na własne odczucia, gdzie rozpoznaje swoje emocje i czuję się uwodzony przez książkę. Tymczasem "Apsara" to pozycja ze wszech miar przegadana, jak już Tomsn wyżej zauważył. To jak pójść na randkę z facetem, który przedstawia ci się jako "lekarz, muzyk, brydżysta", a potem gada, gada, gada... słowo daję, od gadatliwych kobiet gorsi są tylko gadatliwi faceci.

Wiele osób wyłapało już niesmaczne, nijakie i pozbawione głębszych emocjonalnych podstaw opisy intymnych stosunków. Ja tylko od siebie zauważę, ze książka, w której opisuje się liczne aborcje, zdrady, gwałty, bicie i okłamywanie kobiet, albo wręcz okazywanie jawnej pogardy kobietom z nadwagą czy po 40stce naprawdę nie jest miejscem na zmysłową erotyczną podróż! Na litość boską, albo człowieku piszesz dramat, albo reportaż, albo po prostu tanie romansidło.

Bardzo źle odebrałam tę książkę. Może również dlatego, że jako atrakcyjna kobieta, często odczuwałam niesmak i bezsilność widząc nachalne spojrzenia, albo rozbieranie mnie wzrokiem przez mężczyzn, tak jakby kobieta sprowadzała się jedynie do piersi, pośladków, nóg i tego, co jest między nimi. Drogi Autorze, najwspanialsi mężczyźni, to nie ci, którzy ciągle skupiają się na fizyczności, lecz ci, którzy zdali się o tym zapomnieć i widzą wnętrze w całej jego złożoności. Pan tego ewidentnie nie potrafi. Wszystko zasłaniają Panu cycki.

Świat jest paskudnie powierzchowny, a "Apsara" jest tego doskonałym przykładem - powierzchowne relacje, opisane przez powierzchownego Autora w średnim wieku, zamożnego i obytego w świecie, acz nadmiernie skupionego na seksie. Czytam książki, by poznać coś pięknego, mądrego, fragment czyjegoś życia, może skrawek innej rzeczywistości - nie po to, by czytać wynurzenia erotomana gawędziarza. Stracone kilka godzin.

Jeśli jesteście osobami wrażliwymi, uwielbiającymi odczuwać tajemniczy nastrój orientu, studiować intymną atmosferę między kochankami, albo zgłębiać złożoność międzyludzkich relacji i liczne twarze miłości, jaką potrafią darzyć się ludzie... nie czytajcie tej książki.

Zmysłowa podróż? W żadnym wypadku. Zmysłowość nie polega na opisywaniu ze szczegółami, kto kogo czym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dużo się w tej książce dzieje, może nawet zbyt dużo, bo wydaje mi się, że powstała z tego jakaś poszarpana historia.
Przeczytałam do końca, ale bez przekonania i pod koniec właściwie już nie pamiętałam, co było na początku:)

Dużo się w tej książce dzieje, może nawet zbyt dużo, bo wydaje mi się, że powstała z tego jakaś poszarpana historia.
Przeczytałam do końca, ale bez przekonania i pod koniec właściwie już nie pamiętałam, co było na początku:)

Pokaż mimo to

Powieść o podłożu erotycznym.Miała być lekką lekturą na urlop,a mnie wciągnęła w świat intryg,polityki.To nie jest lekka powieść ,ona nie pozwoli Ci się oderwać.Nawet gdy ją odłożysz będziesz myślał(a) o niej....Jak dalej potoczą się losy bohaterów.Komu pisane jest szczęście? I co nim jest?We mnie wywołała falę smutku.

Polecam dla wytrwałych :)

Powieść o podłożu erotycznym.Miała być lekką lekturą na urlop,a mnie wciągnęła w świat intryg,polityki.To nie jest lekka powieść ,ona nie pozwoli Ci się oderwać.Nawet gdy ją odłożysz będziesz myślał(a) o niej....Jak dalej potoczą się losy bohaterów.Komu pisane jest szczęście? I co nim jest?We mnie wywołała falę smutku.

Polecam dla wytrwałych :)

Pokaż mimo to

Dawno nie miałam takiego problemu z oceną książki i dawno aż tak długo nie zastanawiałam się nad tym, co o książce napisać.
Dopiero gdy skończyłam ją czytać stwierdziłam, że wyjątkowo rozumiem zarówno tych, którzy przyznali książce jedną gwiazdkę, jak i tych, którzy przyznali gwiazdek dziesięć.

Książka jest naprawdę świetna!

Niestety, ma kilka bardzo słabych i działających na nerwy "punktów". Mnie osobiście najbardziej rozzłościło podejście Autora do kobiet. Z kart tej opasłej powieści dowiadujemy się, że jedyną wartościową w oczach mężczyzny jest kobieta młoda, piękna, zgrabna i pachnąca. Nie trzeba nawet czytać między wierszami, żeby dojść do wniosku, że dla Autora każda pani powyżej 30 lat i rozmiaru "S" jest grubym, spasionym babsztylem.
Znając podejście Autora do płci pięknej normalnie nie mogłam doczekać się chwili, gdy wejdę w Google i zobaczę twarz tego Adonisa. Zakładam bowiem, że w stosunku do własnej osoby Autor jest równie krytyczny. No i co? Nie odbiorę Wam tej przyjemności... sprawdźcie sami ;)

Od siebie dodam jeszcze tylko jedno. Autor jest ginekologiem. Gdybym była jego pacjentką, to po przeczytaniu "Apsary" moja noga więcej nie stanęłaby w jego gabinecie. Nie spełniam wymogów narzucanych przez Autora kobietom, więc zdecydowanie wybrałabym innego lekarza w obawie, że posłuży się opisem mojej osoby jako anty-kobiety-potwora spasionego :)

Pomimo powyższych uwag książkę oceniam wysoko, bo to naprawdę kawał dobrej (choć tak momentami irytującej) lektury. I polecam, mimo wszystko.

Dawno nie miałam takiego problemu z oceną książki i dawno aż tak długo nie zastanawiałam się nad tym, co o książce napisać.
Dopiero gdy skończyłam ją czytać stwierdziłam, że wyjątkowo rozumiem zarówno tych, którzy przyznali książce jedną gwiazdkę, jak i tych, którzy przyznali gwiazdek dziesięć.

Książka jest naprawdę świetna!

Niestety, ma kilka bardzo słabych i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Godna polecenia, dobrze napisana, wielowątkowa akcja, szacun dla Litmanowicza, w końcu to jego pierwsze spotkanie z pisarstwem.

Godna polecenia, dobrze napisana, wielowątkowa akcja, szacun dla Litmanowicza, w końcu to jego pierwsze spotkanie z pisarstwem.

Pokaż mimo to

Moją uwagę zwrócił tytuł, sugerujacy kierunek orientalny i nie mylilam się, jednak znaczenie tego słowa czytelnik powinien poznać sam, bo warto.
Akcja powieści toczy się w dwóch ostatnich latach XX wieku, gdzie tematem przewodnim jest kobieta - kobieta na różnych krańcach świata i jej status społeczny. Wydaje się niestety, że w niektórych regionach nic się w tym względzie nie zmieniło od setek lat.
Autor jako wzięty ginekolog porusza również problem aborcji w Polsce, co pokazuje, że w naszym kraju kobiety nie do końca mogą decydować o własnym losie.
Autor, jak niesamowity przewodnik oprowadza nas po krajach orientalnych, pokazuje ich piękno poprzez wprowadzenie swoich bohaterów w ten krajobraz. Wykazuje się ogromną wiedzą, uczy pokory i szacunku do ludzi w ogóle, a w stosunku do społeczności rasy azjatyckiej w szczególności.
Opisy odbioru muzyki przez osoby występujące w książce, świadczą o emocjonalnym podejściu do tego tematu przez autora, dowodzą jego prawdziwej miłości do tego rodzaju sztuki. Ze znawstwem wprowadza w meandry muzyki poważnej tak, że chce się posłuchać Brahmsa lub Chopina. Uważam, że to był świetny debiut i życzę dalszych sukcesów na tym polu.

Moją uwagę zwrócił tytuł, sugerujacy kierunek orientalny i nie mylilam się, jednak znaczenie tego słowa czytelnik powinien poznać sam, bo warto.
Akcja powieści toczy się w dwóch ostatnich latach XX wieku, gdzie tematem przewodnim jest kobieta - kobieta na różnych krańcach świata i jej status społeczny. Wydaje się niestety, że w niektórych regionach nic się w tym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to