Jeden ze mniej udanych utworów Herlinga. Odnoszę wrażenie, że pobrzmiewają w nim częściowo wątki jego zarzuconej i zniszczonej autobiograficznej powieści "Czarny staw", o której wiadomo tylko z wzmianek w notatkach i dziennikach pisarza. "Biała noc miłości" jest też chyba stosunkowo słabo znana i muszę przyznać, że specjalnie mnie to nie dziwi. Moc pisarstwa Herlinga tkwi w jego krótkich formach tj. opowiadaniach, esejach i notkach z "Dziennika pisanego nocą", no może z wyjątkiem "Innego świata", ale on zajmuje osobne miejsce w jego twórczości. Tu zaś mamy minipowieść, która jest zbyt rozwlekła, by osiągnąć intensywność jego najlepszych miniatur, a zarazem wydaje się zbyt krótka, by zbudować bogatszą od zwykłego opowiadania przestrzeń i narrację. Ta historia o miłości starego twórcy i jego siostry nie wybrzmiewa, jak dla mnie, ani jako opowieść o zakazanym uczuciu, ani jako medytacja na temat sztuki i jej połączenia z losem człowieka.

Jeden ze mniej udanych utworów Herlinga. Odnoszę wrażenie, że pobrzmiewają w nim częściowo wątki jego zarzuconej i zniszczonej autobiograficznej powieści "Czarny staw", o której wiadomo tylko z wzmianek w notatkach i dziennikach pisarza. "Biała noc miłości" jest też chyba stosunkowo słabo znana i muszę przyznać, że specjalnie mnie to nie dziwi. Moc pisarstwa Herlinga tkwi w...