Domknięcie trylogii: "Pismak", "Wszyscy grzeszą". Polecam!

Domknięcie trylogii: "Pismak", "Wszyscy grzeszą". Polecam!

Jako kryminał, książka warta zapoznania się. Autor jednakże próbuje przemycić kilka ideologicznych "zasad". Najważniejszą jest postulat zalegalizowania narkotyków, a nawet zakończenie wojny z ich dealerami (od samych bossów do ulicznych sprzedawców). Nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, jednak uważam, że lekarze oraz pracownicy socjalni mają większą wiedzę na ten temat niż politycy, czy pisarze. Nie wiem, skąd u autora przekonanie, że mafie narkotykowe są przeciwne legalizacji handlu. Wydaje się wręcz przeciwnie.

Jako kryminał, książka warta zapoznania się. Autor jednakże próbuje przemycić kilka ideologicznych "zasad". Najważniejszą jest postulat zalegalizowania narkotyków, a nawet zakończenie wojny z ich dealerami (od samych bossów do ulicznych sprzedawców). Nie jestem specjalistką w tej dziedzinie, jednak uważam, że lekarze oraz pracownicy socjalni mają większą wiedzę na ten temat...

Drugą powieść kryminalną tego pisarza mogę śmiało nazwać kontynuacją losów Adama Bukowskiego, głównego bohatera Pismaka, chociaż każdą z nich mogłabym czytać bez zachowania kolejności, ponieważ opowiadają o dwóch różnych morderstwach. Jednak wejście po raz drugi w środowisko, w którym żył i pracował niepokorny dziennikarz, było dla mnie zdecydowanie łatwiejsze. Przypominało powitanie starych, dobrych znajomych. Mimo to, autor nie zapomniał o czytelnikach, którzy mogli zacząć czytanie od właśnie tego tytułu. To specjalnie dla nich wplótł w treść krótkie przypomnienia o genezie powiązań między bohaterami i retrospekcje z ich przeszłości.
Tym razem Bukowski wplątał się na własne życzenie, swoim zbyt niepokornym reportażem, w morderstwo znanej anarchistki. Bezkompromisowej działaczki walczącej z brudem w polskiej polityce, szukającej lekarstwa "na polski burdel, na rozkradanie narodowego majątku, , na korupcję, bezrobocie, na pijanych kierowców i żebrzących meneli". Jak się okazało później, również koleżanki córki Bukowskiego – Agnieszki. Rozpoczęła się gra o najwyższą stawkę. Dla jednych o duże pieniądze, wpływy i władzę, dla innych o realizację własnych ambicji i planów zawodowych, gdzie policja ma "sukces, nadkomisarz Fulara nagrodę, a sierżant sztabowa Kuc awans", a dla Bukowskiego o życie nie tylko swoje, ale i córki. Gra, którą każdy uczestnik rozgrywał według własnych znaczonych kart, na własnych, indywidualnych, różnie pojmowanych zasadach, opartych na odmiennych systemach wartości. Stwarzało to nieprzewidywalność jej rozwoju i wyścig z czasem, z dostępem do informacji, do świadków, do sedna rozwiązywanej zagadki i wreszcie do samych rozgrywających. Często tajemniczych, ujawnianych nawet dopiero pod koniec powieści. Również otrzymywane odpowiedzi na postawione na początku pytania, też nie okazywały się proste. Nie mogły być, bo świat polityki i biznesu taki nie był. I właśnie dlatego, gdybym miała określić w kilku słowach tę powieść, użyłabym – nieprzewidywalna i skomplikowana. Oprócz tego, dodałabym jeszcze dwa.
Pierwszym byłoby słowo precyzyjność, oddające oszczędny styl wyrażający maksimum treści w minimum słowach. Krótkie i bardzo krótkie zdania w opisach rozgrywanych sytuacji. Encyklopedyczną wręcz charakterystykę bohaterów, ich przeszłości czy wzajemnych powiązań. Rzeczowe dialogi, choć bardzo enigmatyczne, zmuszające mnie do myślenia, kojarzenia faktów, stałego analizowania i wyciągania wniosków, ciągłego domyślania się. Pisarz nie pozwalał mi na jakikolwiek odpoczynek. Czułam poganiające mnie polecenie – myśl, myśl, myśl dziewczyno! I jeśli ktoś mi jeszcze raz powie, że kryminał odpręża, to podsunę mu ten tytuł!
A drugim byłoby słowo hermetyczność ograniczające tematykę do polskich problemów społecznych, tak charakterystyczną dla twórczości pisarza. W tym przypadku narkobiznesu i jego powiązań ze światem polityki (chociaż nie były one jedyne),nawiązującą do niedawno znowelizowanej ustawy antynarkotykowej. Zawierającą cały wachlarz niuansów ukrytych w dialogach. A które może docenić czytelnik znający historię Polski. Do głośnych wydarzeń z pierwszych stron mediów, skojarzy odbiorca śledzący na bieżąco świat polskiej polityki. Ten dodatkowy atut, wyszukiwania takich właśnie „rebusów”, sprawił mi ogromną przyjemność w odkrywaniu kolejnego skojarzenia poszerzającego wymiar treści. Dzięki temu czytanie przypominało spotkanie dwóch Polaków, dobrze znających realia swojego kraju, rozumiejących się w pół zdania, po jednym słowie-haśle.
Bez tego, czytanie tej powieści kryminalnej przypominałoby jedzenie nieposolonych ziemniaków.
Też smaczne, ale…
I na koniec pozwolę sobie sparafrazować słowa jednego z bohaterów powieści, Horoszki, które mogłyby być mottem powieści kryminalnych tego pisarza:
Nie bądź naiwny czytelniku. Jak chcesz mieć precyzyjne rozwiązanie zagadki, kup sobie "Dziesięciu małych Murzynków" albo inne nieśmiertelne dzieło pani Christie. U Harnego tak nie ma!
http://naostrzuksiazki.pl/

Drugą powieść kryminalną tego pisarza mogę śmiało nazwać kontynuacją losów Adama Bukowskiego, głównego bohatera Pismaka, chociaż każdą z nich mogłabym czytać bez zachowania kolejności, ponieważ opowiadają o dwóch różnych morderstwach. Jednak wejście po raz drugi w środowisko, w którym żył i pracował niepokorny dziennikarz, było dla mnie zdecydowanie łatwiejsze. Przypominało...

Pewnie kwestie dość przewidywalne, ale mimo wszystko bardzo przyjemnie mi się czytało i byłabym skłonna polecić tą książkę innym czytelnikom :)

Pewnie kwestie dość przewidywalne, ale mimo wszystko bardzo przyjemnie mi się czytało i byłabym skłonna polecić tą książkę innym czytelnikom :)

Tajemnicza zbrodnia,zabójstwo młodej byłej aktywistki. Powiązania i trop sięgają świata prominentów i polityków,a historia ma swój początek w wydarzeniach z przed kilku lat. Świat po PR-elowskich układów, przekupstwa i korupcji zręcznie wpleciony w
ciekawy wątek kryminalny. Polecam!

Tajemnicza zbrodnia,zabójstwo młodej byłej aktywistki. Powiązania i trop sięgają świata prominentów i polityków,a historia ma swój początek w wydarzeniach z przed kilku lat. Świat po PR-elowskich układów, przekupstwa i korupcji zręcznie wpleciony w
ciekawy wątek kryminalny. Polecam!

Kontynuacja „Pismaka" i „Wszyscy grzeszą", gdzie głównym bohaterem jest dziennikarz Adam Bukowski. Początek „W imię zasad" dość słaby, bo w większości nawiązuje do poprzednich części, dla osób, które znają już te tomy jest to niepotrzebna strata czasu i mącenie właściwej, niestety, dość powolnej akcji, dla nowych czytelników te wtrącenia i tak nie dają całkowitego obrazu sytuacji. Kiedy autor przerzuca się już na patrzenie tylko do przodu akcja zaczyna nabierać tempa i książka, jak przystało na prawdziwą sensację, jest intrygująca i bardzo zaskakująca. Bo faktycznie, wszystko zaczyna przewracać się co chwila do góry nogami, nic nie ostaje się na swoim miejscu, coś, co przed chwilą wydawało się czarne teraz okazuje się różowe.
W powieści, oprócz znanego Bukowskiego, pojawia się bardzo wiele znanych nam już postaci, a więc jest Dorota May, Magda Trela, Renata Kuc, Horoszko, Polonez, i, traktowana dotąd marginalnie, córka Bukowskiego- Agnieszka. Cała plejada postaci, jak bardzo żywych niech zaświadczy fakt, że wywołały u mnie zupełnie prawdziwe uczucia. Może sam główny bohater nie wzbudzał we mnie wielkiej miłości, ale pewną sympatię na pewno do niego żywiłam, w przeciwieństwie do niektórych pań, myślę tu o Dorocie i Agnieszce, które doprowadzały mnie chwilami do szału. Tym swoim naprawianiem, jedna ojca- ciągłymi pretensjami bez prób zrozumienia, druga partnera- wiecznymi krytykami, niezadowoleniem i próbami dopasowania do własnego widzimisię.
Moim zdaniem „W imię zasad" to najsłabsza, przynajmniej w pierwszej połowie, książka trylogii o Adamie Bukowskim, pomimo to niezły kawałek polskiej sensacji.

Kontynuacja „Pismaka" i „Wszyscy grzeszą", gdzie głównym bohaterem jest dziennikarz Adam Bukowski. Początek „W imię zasad" dość słaby, bo w większości nawiązuje do poprzednich części, dla osób, które znają już te tomy jest to niepotrzebna strata czasu i mącenie właściwej, niestety, dość powolnej akcji, dla nowych czytelników te wtrącenia i tak nie dają całkowitego obrazu...

Wszystko fajnie, tylko finał skopany no i gdzieś w połowie dopiero się pojawia napięcie, które znika tak samo nagle, jak się zjawiło.

Wszystko fajnie, tylko finał skopany no i gdzieś w połowie dopiero się pojawia napięcie, które znika tak samo nagle, jak się zjawiło.

Dość przyzwoity kryminał, choć teraz nie jestem w stanie nawet zrekonstruować fabuły. Ale kryminalistów na podwórku mamy niezłych, nie powiem, że nie.
A! Już wiem: brak zakończenia to najlepsze zakończenie.

Dość przyzwoity kryminał, choć teraz nie jestem w stanie nawet zrekonstruować fabuły. Ale kryminalistów na podwórku mamy niezłych, nie powiem, że nie.
A! Już wiem: brak zakończenia to najlepsze zakończenie.

Dość przyzwoity polski kryminał, chociaż poniżej moich oczekiwań. Autor ulokował akcję powieści we współczesnej Polsce na styku mafii, polityki i wymiaru sprawiedliwości. Pomysł interesujący, chociaż już dość ograny, natomiast realizacja trochę gorsza. Przeszkadzały mi niezliczone dygresje i odwołania do wcześniejszej książki "Pismak", której ta jest swego rodzaju kontynuacją. Jakoś nie udało mi się polubić bohaterów, zresztą poza kilkoma autor zdążył większość uśmiercić w tajemniczych okolicznościach. Książka jakich wiele, nie sądzę, żeby po miesiącu coś mi po niej zostało w pamięci.

Dość przyzwoity polski kryminał, chociaż poniżej moich oczekiwań. Autor ulokował akcję powieści we współczesnej Polsce na styku mafii, polityki i wymiaru sprawiedliwości. Pomysł interesujący, chociaż już dość ograny, natomiast realizacja trochę gorsza. Przeszkadzały mi niezliczone dygresje i odwołania do wcześniejszej książki "Pismak", której ta jest swego rodzaju...

Wciąga od samego początku.Uwielbiam Marka Harnego za Jego styl.Polecam.

Wciąga od samego początku.Uwielbiam Marka Harnego za Jego styl.Polecam.