"Hobbit, czyli tam i z powrotem"- słynna powieść J.R.R Tolkiena, który jest uważany za pioniera literatury fantasty. Nie jest to mój ulubiony gatunek, toteż ociągałam się z sięgnięciem po tą książkę. Jednak w końcu przemogłam w sobie niechęć, gdyż przeglądając listę "Książek, które MUSZĘ przeczytać", Tolkien był w pierwszej dziesiątce. Już wiem, dlaczego ta powieść jest tak uwielbiana przez miliardy ludzi na świecie.
Opowiada ona oczywiście o przygodach tytułowego bohatera- Bilbo Bagginsa, który jest hobbitem (plusem dla autora jest fakt, iż rasa ta jest jego oryginalnym pomysłem). Idealnie wykreowany świat Śródziemia, długie opisy (które wcale nie są wadą książki), barwna fabuła, niebezpieczne przygody, humor i analogie do współczesności, czynią tą książkę jedną z niewielu książek, które urzekły całkowicie me serce. Szczególnie spodobało mi się to, iż autor w czasie opisywania sytuacji zwracał się bezpośrednio do czytelnika, bądź zadawał mu pytania. Przez to czułam się wyjątkowo, jakby pisał tą książkę tylko dla mnie. ;)
Czytając ją, uświadomiłam sobie, że hobbit mimo iż wciąż narzekał podczas podróży, tak naprawdę był szczęśliwy, gdy się ona zakończyła. Stał się prawie że bohaterem, wiele razy uratował przyjaciół z opałów. Może nie tylko dzięki tylko i wyłącznie swojej inteligencji, ale również szczęściu i pomysłowości. Jednakże najważniejsze, że wyniósł wiele z tej przygody, która zakończyła się dobrze dla wszystkich (no, prawie wszystkich).
Obawiałam się, że tekst będzie dla mnie jak z kosmosu. Pamiętam, że zniechęciłam się do fantasty po lekturze "Krwi Elfów" A. Sapowskiego, w której było mnóstwo przedziwnych nazw. Z czasem przestałam je nawet czytać, gdy przeszkadzały w odbiorze jakiejkolwiek treści z książki. Jednak tu Tolkien mnie pozytywnie zaskoczył. Język jest prosty, zrozumiały. Podobają mi się dialogi, żarty autora- WSZYSTKO. Co do tego nie mam zastrzeżeń. ;)
Moją ulubioną postacią jest oczywiście Bilbo- leniwy hobbit o złotym sercu. A tą najbardziej znienawidzoną postacią jest Thorin. Wprawdzie czytając książkę nie sprawiał wrażenia negatywnej postaci, ale pod koniec powieści wydał mi się strasznie pusty- chciał mieć skarby tylko dla siebie, tylko one się liczyły (och, czyżby nawiązanie do współczesności?).
Jednak wszyscy bohaterowie książki- zarówno ci pierwszoplanowi, drugoplanowi, jak i epizodyczni- mieli niesamowite charaktery. Każdy z osoba był inny, ciekawy, idealny. Autor potrafi wykreować naprawdę wyjątkowe postacie, które od razu budzą sympatię.
Moim ulubionym cytatem jest „No cóż, mogło być gorzej, ale też mogło być dużo lepiej.” Nie wiem, czy była to tylko moja reakcja, ale wybuchnęłam śmiechem, czytając to zdanie. Z pewnością mogłabym je cytować wiele razy w życiu. ;)
Niestety nie czytałam kolejnych części, do których wprowadzeniem był "Hobbit..." (ale to chyba dobrze?), lecz zamierzam je wypożyczyć przy najbliższej nadarzającej się okazji. Filmów też nie oglądałam, ku mojej wielkiej radości. Najpierw wolę zapoznać się z powieścią, która pojawi się w mojej głowie, a dopiero potem zobaczyć ją taką, jaką wyobraził ją sobie reżyser. To moje takie małe dziwactwo. ;)
"Hobbita.." czytałam dość długo, z racji iż rozdziały były według mnie zdecydowanie za długie, ale mimo to i tak wytrwałam do końca każdego z nich. Jednak później tego żałowałam- kończyły się w tak ciekawy sposób, że chciałam więcej, mimo znużenia.
Uważam, iż to, że "Hobbit" został lekturą, tylko okaleczyło tą książkę. To, co musimy najczęściej jest tym, czego nie lubimy (słowa z jednej z recenzji), toteż ktoś, kto miał ją jako lekturę w szkole, na pewno nie doceni jej uroku. No cóż, lepiej po nią sięgnąć z własnej woli- wtedy możemy się nią rozkoszować do woli.
Podsumowując- każdy powinien ją znać. Polecam!

"Hobbit, czyli tam i z powrotem"- słynna powieść J.R.R Tolkiena, który jest uważany za pioniera literatury fantasty. Nie jest to mój ulubiony gatunek, toteż ociągałam się z sięgnięciem po tą książkę. Jednak w końcu przemogłam w sobie niechęć, gdyż przeglądając listę "Książek, które MUSZĘ przeczytać", Tolkien był w pierwszej dziesiątce. Już wiem, dlaczego ta powieść jest tak...