„Jedzenie” to chyba najtrafniejsze słowo oddające rzeczywisty temat książki Michaela Pollana, nie „dieta”, nie „gotowanie”, nie „zdrowe odżywianie”, choć zapewne z każdym z tych terminów Jak jeść ma coś wspólnego. Tytuł jest w tym przypadku doskonałym odzwierciedleniem treści.

Michael Pollan, amerykański dziennikarz i profesor na Uniwersytecie w Berkley, z samym jedzeniem ma tyle wspólnego, co każdy z nas. Nie jest ani naukowcem, ani ekspertem w dziedzinie żywienia, ale jako ciekawy świata człowiek postanowił zgłębić ten rozległy i wciąż niewyczerpany temat. Co ciekawe, sam autor przyznaje, że dietetyka jest obecnie w punkcie, w jakim chirurgia znajdowała się w 1650 roku. Niemożliwe? A jednak. Dietetyka, jako bardzo młoda dziedzina, nie potrafi jeszcze udzielić odpowiedzi na masę pytań związanych z tym, jak konkretne pokarmy oddziałują na nasz organizm. We wstępie autor dokonuje ciekawego rozgraniczenia na dietę zachodnią (kojarzoną głównie z USA, obfitującą w wiele wysokoprzetworzonych produktów) oraz na dietę tradycyjną (ta z kolei opiera się na bogatych w składniki odżywcze produktach, których postać nigdy nie była modyfikowana). Według Michaela Pollana reguła, której można podporządkować wszystkie inne zasady żywieniowe brzmi : Jedz jedzenie. Nie za dużo. Głównie rośliny. W tych trzech krótkich zdaniach zawiera się esencja jego książki.

Jak rozumieć te słowa? Autor proponuje 64 praktyczne zasady, których celem jest uzdrowienie nie tylko ludzkich żołądków, ale też samego wyobrażenia o żywności i jej spożywaniu. Każda z części książki rozwija po kolei zasady umieszczone w kluczowych trzech zdaniach. W ten sposób z części pierwszej dowiadujemy się, jak rozróżnić prawdziwe jedzenie od produktów jedzeniopodobnych, jak unikać składników, których skomplikowanych nazw nie sposób wymówić, jak kupować tylko te produkty, których komponenty potrafimy sobie wyobrazić w stanie surowym lub rosnące w naturze. Wiele spośród wspomnianych reguł często stosujemy nieświadomie, jeśli należymy do osób, których mamy i babcie lubiły zdrowo gotować. Najcenniejsze okazują się bowiem stare jak świat wskazówki, jak np. ta, by jeść kolorowo, zjadać mięso zwierząt, które same były dobrze karmione, czy ta, by zamiast słodyczy wybierać owoce, które są słodkie w naturze. Złotą zasadę dotyczącą zrównoważonej diety jest także to, by nigdy się nie przejadać, a jedynie zapełniać około 75% objętości naszego żołądka. Z powyższą regułą wiążą się ciekawe upodobania kulturowe : we Francji, gdzie posiłki spożywa się bardzo długo i powoli, ludzie odczuwają sytość, gdy nie są jeszcze w pełni najedzeni, a przez to nigdy się nie przejadają.

To tylko niektóre z ponad sześćdziesięciu zasad, które w żartobliwy, przystępny i jasny sposób wymienia Michael Pollan. Jego książka jest zarówno przewodnikiem, jak i poradnikiem, a rzeczowe wyjaśnienia ułatwiają zrozumienie istoty tematu. Nie jestem ekspertem w dziedzinie żywienia, jest to dla mnie całkowicie nieznany ląd, dlatego nie będę oceniać treści Jak jeść pod względem merytorycznym. Mogę ją co najwyżej ocenić pod kątem przydatności – tutaj autor spisał się doskonale. Wybrał tylko najważniejsze elementy, które niezbędne są do zrozumienia istoty zdrowego odżywiania oraz przedstawił je w konkretny i bliski czytelnikowi sposób. Na marginesie dodam, że Michael Pollan jest także autorem Dylematów Wszystkożercy, od których zaczęła się jego dziennikarska przygoda z tematem odżywiania.

Polecam książkę wszystkim, którzy gotowi są utożsamić się ze stwierdzeniem „Jesteś tym co jesz”.

„Jedzenie” to chyba najtrafniejsze słowo oddające rzeczywisty temat książki Michaela Pollana, nie „dieta”, nie „gotowanie”, nie „zdrowe odżywianie”, choć zapewne z każdym z tych terminów Jak jeść ma coś wspólnego. Tytuł jest w tym przypadku doskonałym odzwierciedleniem treści.

Michael Pollan, amerykański dziennikarz i profesor na Uniwersytecie w Berkley, z samym jedzeniem...