Wróciłam do tej historii po latach. Napisana z ogromnym wyczuciem. Przygnębiająca, ale i pokrzepiająca. Powieść jest króciutka zatem można ją przeczytać na raz. Serdecznie polecam nie tylko młodzieży. Na pewno będę do niej wracać i polecać. Ogólnie bardzo polecam książki Pani Hassemuller jak i Pani Frey z serii Ossolineum. W literaturze współczesnej bardzo trudno jest znaleźć coś naprawdę wartościowego.

Wróciłam do tej historii po latach. Napisana z ogromnym wyczuciem. Przygnębiająca, ale i pokrzepiająca. Powieść jest króciutka zatem można ją przeczytać na raz. Serdecznie polecam nie tylko młodzieży. Na pewno będę do niej wracać i polecać. Ogólnie bardzo polecam książki Pani Hassemuller jak i Pani Frey z serii Ossolineum. W literaturze współczesnej bardzo trudno jest...

Poruszająca książka, która przedstawia przeciwności losu jakie stawia nam życie. Autorka opowiada o tym, że doceniamy swoich najbliższych w momencie kiedy ich stracimy. Książka warta przeczytania.

Poruszająca książka, która przedstawia przeciwności losu jakie stawia nam życie. Autorka opowiada o tym, że doceniamy swoich najbliższych w momencie kiedy ich stracimy. Książka warta przeczytania.

Świetna pozycja do biblioterapii. Thomas ma 10 lat, mieszka z rodzicami i dziadkiem. Jego mama spodziewa się dziecka, z czego chłopiec nie jest początkowo zachwycony. Kiedy rodzi się dziewczynka wszyscy są jednak szczęśliwi. Niestety, życie to nie bajka...

Niemiecka autorka z wyczuciem i niezwykłym taktem porusza bardzo trudny temat straty. Jak udaje się dziecku ukoić ból, jak ważne są relacje międzyludzkie w rodzinie, które pomagają dalej nam egzystować bez popadania w depresję. Musimy jakoś pogodzić się z losem. Wzruszająca, warta przeczytania lektura. Polecam nie tylko dzieciom w wieku szkolnych 8-12 lat, ale i dorosłym.

Świetna pozycja do biblioterapii. Thomas ma 10 lat, mieszka z rodzicami i dziadkiem. Jego mama spodziewa się dziecka, z czego chłopiec nie jest początkowo zachwycony. Kiedy rodzi się dziewczynka wszyscy są jednak szczęśliwi. Niestety, życie to nie bajka...

Niemiecka autorka z wyczuciem i niezwykłym taktem porusza bardzo trudny temat straty. Jak udaje się dziecku ukoić ból,...

Heidi Hasenmuller niemiecka pisarka w swoich książka porusza tematykę, która chwyta za serce.
I tak też jest w przypadku tej niewielkiej objętościowo ale wywołującej masę uczuć powieści z cyklu Nasza Biblioteczka a zatytułowanej „Pewnej wrześniowej niedzieli”.
Po przeczytani ostatniego zdania bardzo długo przeżywałam losy rodziny Thomasa. Musiało upłynąć kilka dnia aby mogła nie wiem czy na „chłodno” napisać moje odczucia po jej przeczytaniu.
Thomas wraz z rodzicami i dziadkiem zamieszkuje w spokojnym niemieckim miasteczku. On jedynak nie zazdrości swojemu wiernemu przyjacielowi opieki na młodszą siostrą. On ma swojego ukochanego dziadka z którym spędza zawsze miło i ciekawie czas. Jednak pewnego dnia nastolatek dowiaduje się, że już nie będzie jedynakiem. Na początku czuje złość tym bardziej, iż dziadek wyprowadza się do domu spokojnej starości. Częste wizyty u dziadka tłumią trochę to rozczarowanie. Wszystko się zmienia gdy na świat przychodzi siostrzyczka. Angela po pewnym czasie „kradnie” serce Thomasa. Chłopiec świata poza nią nie widzi i z wielką chęcią pomaga w opiece nad nią. I wszystko było by dobrze gdyby nie pewna wrześniowa niedziela. Malutka siostrzyczka umiera w swoim łóżeczku. Cała rodzina przeżywa stratę swojego aniołka.
Jak to traumatyczne przeżycie odciśnie się na całej rodzinie, jak sobie poradzi Thomas? O tym dowiedzą się Ci, którzy sięgną po tą pozycję.
Choć książkę się czyta szybko i napisana jest językiem docierającym do czytelników w różnym wieku uprzedzam, iż nie jest to lektura łatwa. Na pewno nie można obok niej przejść obojętnie.
Moja ocena 5,5/6

Heidi Hasenmuller niemiecka pisarka w swoich książka porusza tematykę, która chwyta za serce.
I tak też jest w przypadku tej niewielkiej objętościowo ale wywołującej masę uczuć powieści z cyklu Nasza Biblioteczka a zatytułowanej „Pewnej wrześniowej niedzieli”.
Po przeczytani ostatniego zdania bardzo długo przeżywałam losy rodziny Thomasa. Musiało upłynąć kilka dnia aby...

Książka niemieckiej autorki jest napisana głównie dla młodszych czytelników ,ale myślę, że i starsi znajdą w niej odpowiednie wartości. "Życie choć piękne tak kruche jest. Wystarczy chwila, by stracić je, życie choć piękne tak kruche jest, zrozumiał ten kto otarł się o śmierć". Śpiewał zespół Golden Life nawiązując do tragicznych wydarzeń z listopada 1994 roku,kiedy w hali w Stoczni Gdańskiej wybuchł pożar.

Różne są koleje losu na świecie. Jedni dożywają sędziwego wieku i odchodzą z tego świata z przyczyn naturalnych, drudzy nieco młodziej tracąc życie w wypadkach czy z powodu śmiertelnej choroby. Ale są też tacy ,których życie trwa jedynie kilka miesięcy. Nie zdążyli poznać dobrze otaczającego ich świata. W powieści poznaje się niezwykle poruszające losy pewnej rodziny.


Mały chłopiec o imieniu Thomas nie jest zadowolony z faktu, że urodzi mu się siostra. Żałuje, że nie będzie miał brata, jednak kiedy Angela przychodzi na świat staje się oczkiem w głowie całej rodziny. Chłopiec przekonuje się do małej siostrzyczki, jednak nikt nie przeczuwa dramatu, jaki nadejdzie w pewien pamiętny wrześniowy dzień.

Bardzo poruszająca książka z przesłaniem o tym, że nikt nie ma wpływu na zdarzenia losowe a planowane jutro może już nie nadejść. Po lekturze zapisały mi się w pamięci losy bohaterów.

Książka niemieckiej autorki jest napisana głównie dla młodszych czytelników ,ale myślę, że i starsi znajdą w niej odpowiednie wartości. "Życie choć piękne tak kruche jest. Wystarczy chwila, by stracić je, życie choć piękne tak kruche jest, zrozumiał ten kto otarł się o śmierć". Śpiewał zespół Golden Life nawiązując do tragicznych wydarzeń z listopada 1994 roku,kiedy w...

Przeczytałam ją na raz. Książeczka jest cienka, ale naprawdę niesamowita. Nie mogłam opanować łez czytając ją. Biedna mała Angela... Po przeczytaniu książki zadawałam sobie pytanie 'Dlaczego tak musiało się stać?' i że w życiu nie chciałabym się znaleźć na miejsu rodziców Thomasa i Angeli. I że nie wyobrażam sobie bólu jaki czuli. Jedyne, co troszeczkę mnie irytowało, to to, że w całej książce było 'mamusia' i 'tatuś'. Ani jednego 'mama' i 'tata'. Ale poza tym, żadnych zastrzeżeń więcej. No, może tylko takie, że była za cienka. :)

Przeczytałam ją na raz. Książeczka jest cienka, ale naprawdę niesamowita. Nie mogłam opanować łez czytając ją. Biedna mała Angela... Po przeczytaniu książki zadawałam sobie pytanie 'Dlaczego tak musiało się stać?' i że w życiu nie chciałabym się znaleźć na miejsu rodziców Thomasa i Angeli. I że nie wyobrażam sobie bólu jaki czuli. Jedyne, co troszeczkę mnie irytowało, to...

porusza temat chyba w Polsce jeszcze tabu.Śmierć i to najbliższej osoby budzi w nas strach i lęk.Przeżyć ten stan duszy i zmierzyć się z lękiem jaki pozostaje po utracie ukochanej osoby to chyba tylko czas jest lekarstwem.Warto umieć mówić o tym co nieuniknione ,polecam

porusza temat chyba w Polsce jeszcze tabu.Śmierć i to najbliższej osoby budzi w nas strach i lęk.Przeżyć ten stan duszy i zmierzyć się z lękiem jaki pozostaje po utracie ukochanej osoby to chyba tylko czas jest lekarstwem.Warto umieć mówić o tym co nieuniknione ,polecam

Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś głębszego. Mimo to, historia mnie porwała.

Spodziewałam się czegoś więcej, czegoś głębszego. Mimo to, historia mnie porwała.

Książka warta polecenia.
Wzruszająca i wciągająca książka o trudnościach jakie daje nam los. Poruszony temat jest naprawdę świetnie przedstawiony.

Książka warta polecenia.
Wzruszająca i wciągająca książka o trudnościach jakie daje nam los. Poruszony temat jest naprawdę świetnie przedstawiony.

Nie ma nic gorszego nic śmierć niewinnego dziecka.

Poruszająca do głębi.
Czytając ją wylałam morze łez...

Nie ma nic gorszego nic śmierć niewinnego dziecka.

Poruszająca do głębi.
Czytając ją wylałam morze łez...