Beznadziejne. Autor jest typowym mędrkiem, który nie ma pojęcia, o czym mówi. "Tłumy dzieci różnych ras, pięknych i zdrowych"... żadne nie miało bezmózgowia, fenotypu Edwardsa czy Downa, jak również wad genetycznych będących skutkiem kazirodztwa... bo przecież "obrońcy życia" takich rzeczy nie zauważają. Nie widzą tragedii, jakie stoją za niektórymi ciążami, takich jak gwałt, pedofilia, kazirodztwo, zagrożenie życia czy nieuleczalna wada.

Według autora typowa kobieta decydująca się przerwać ciążę to bogata mężatka, znudzona gospodyni domowa, której się w głowie przewraca z nadmiaru wolnego czasu. Żadna tam trzynastolatka zgwałcona przez ojczyma; żadna chora na serce kobieta, którą ciąża może zabić... Po prostu znudzona gospocha koło czterdziestki, która już ma kilkoro dorosłych dzieci i "nie chce jej się" mieć kolejnego. A według autora typowa aborcja jest dokonywana w ostatnim trymestrze, mimo że statystyki mówią co innego (99% to pierwszy trymestr).

Powiedzmy, że osoby niezwiązane z ginekologią ani generalnie z medycyną nie powinny wypowiadać się na tematy medyczne, bo zwyczajnie nie mają o tym pojęcia. Zwłaszcza incele w sukienkach. Bo to "tak" nie wygląda!
Rozumiem fantastykę, ale nie ostentacyjne kłamstwo i manipulację. Czy to po chrześcijańsku kłamać? A co z "nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu"?

Beznadziejne. Autor jest typowym mędrkiem, który nie ma pojęcia, o czym mówi. "Tłumy dzieci różnych ras, pięknych i zdrowych"... żadne nie miało bezmózgowia, fenotypu Edwardsa czy Downa, jak również wad genetycznych będących skutkiem kazirodztwa... bo przecież "obrońcy życia" takich rzeczy nie zauważają. Nie widzą tragedii, jakie stoją za niektórymi ciążami, takich jak...

Wcześniej nie wiedziałem o istnieniu "chrześcijańskiej fantastyki". Książka nie zmieniła moich poglądów, ale czytało się ją bardzo przyjemnie. Chwilami nawet trochę wzrusza. Sympatyczne małżeństwo spotyka na cmentarzu tajemniczą kobietę, która ma związek z pewnym wydarzeniem z ich przeszłości. Małżonkowie muszą odkryć co to za wydarzenie, żeby odzyskać spokój ducha. Więcej lepiej nie zdradzać.

Wcześniej nie wiedziałem o istnieniu "chrześcijańskiej fantastyki". Książka nie zmieniła moich poglądów, ale czytało się ją bardzo przyjemnie. Chwilami nawet trochę wzrusza. Sympatyczne małżeństwo spotyka na cmentarzu tajemniczą kobietę, która ma związek z pewnym wydarzeniem z ich przeszłości. Małżonkowie muszą odkryć co to za wydarzenie, żeby odzyskać spokój ducha. Więcej...

Krótka książeczka, która ma budzić emocje. Gdyby powiedzieć o czym opowiada to tak, jakby zdradzić zakończenie.
Zwróciłem szczególną uwagę na dwie płaszczyzny dojścia do prawy - u mężczyzny i u kobiety - nie wiem, czy to przypadek, czy świadomy zabieg autora. Tak czy inaczej polecam.

Krótka książeczka, która ma budzić emocje. Gdyby powiedzieć o czym opowiada to tak, jakby zdradzić zakończenie.
Zwróciłem szczególną uwagę na dwie płaszczyzny dojścia do prawy - u mężczyzny i u kobiety - nie wiem, czy to przypadek, czy świadomy zabieg autora. Tak czy inaczej polecam.

nie tylko wzrusza,ale skłania do przemyśleń. Jak dla mnie byłaby świetną lekcją życia dla uczennic gimnazjów

nie tylko wzrusza,ale skłania do przemyśleń. Jak dla mnie byłaby świetną lekcją życia dla uczennic gimnazjów

Po przeczytaniu książki zastanawiałam się co tak naprawdę autor miał na myśli. Dla mnie aborcja to coś co nigdy nie powinno się wydarzyć i nie ma dla mnie argumentów, które mogłyby mi to wyjaśnić. Każdy ma prawo żyć, "rodzice" powinni przewidzieć konsekwencje swoich działań wcześniej. Dziecko nie jest niczemu winne. Najpierw myślałam, że autor pisząc tę książkę chciał uświadomić kobietom, że dokonując aborcji niszczą ludzkie życie. Te setki dzieci bawiące się w ogrodzie Kathy były w różnym wieku, o różnym kolorze skóry. Wysokie, niskie, szczupłe i grube. Miały swoje marzenia, pragnienia... a nie znały nawet swojego imienia. Bo tak naprawdę te wszystkie dzieci nie istniały! Ktoś przerwał ich życie zaraz na starcie. Nie pozwolił im się urodzić i doznać życia. Te dzieci bardzo chciałyby mieć rodziców, rodzinę i być kochanymi. Później okazało się, że rozmowa Kathy z Tilly zmierza do przebaczenia, "odpuszczenia grzechów", nadziei na wspólne życie wieczne. Dodatkowo w powieści ciągle pojawia się Jezus, który jest dobry i sprawiedliwy, wybacza i rozumie. Nie lubię książek, które narzucają wiarę... tutaj tak to właśnie odebrałam.
Zupełnie nie wiem co myśleć o książce. Chciałabym wiedzieć co tak naprawdę autor miał na myśli, bo te dwa komunikaty, które ja odebrałam są raczej sprzeczne. No nie wiem...

Po przeczytaniu książki zastanawiałam się co tak naprawdę autor miał na myśli. Dla mnie aborcja to coś co nigdy nie powinno się wydarzyć i nie ma dla mnie argumentów, które mogłyby mi to wyjaśnić. Każdy ma prawo żyć, "rodzice" powinni przewidzieć konsekwencje swoich działań wcześniej. Dziecko nie jest niczemu winne. Najpierw myślałam, że autor pisząc tę książkę chciał...

Wyciskacz lez ;P Chetnie przeczytalabym jeszcze raz!

Wyciskacz lez ;P Chetnie przeczytalabym jeszcze raz!

Juz raz bardzo dawno temu czytalam ta ksiazke jest bardzo piekna i wzruszajaca polecam mlodym kobietom aby zanim zaczna korzystac z urokow zycia najpierw ja przeczytaly.WARTO.

Juz raz bardzo dawno temu czytalam ta ksiazke jest bardzo piekna i wzruszajaca polecam mlodym kobietom aby zanim zaczna korzystac z urokow zycia najpierw ja przeczytaly.WARTO.

Ta książka mną wstrząsnęła. Na samym końcu nie wiedziałam czy mam się cieszyć i płakać ze szczęścia czy raczej ze smutku...

Zaczyna się niewinnie. Dan i Kathy stoją na cmentarzu. Uczestniczą w pogrzebie mężczyzny, o którym prawie nikt nie pamiętał. Są jedynymi osobami, które go żegnają. Nagle zauważają kobietę, modlącą się przy czyimś grobie. Podchodzą i na nagrobku widzą napis "Tilly". Kobieta ucieka... Spokojna akcja książki, sprawia, że ten szczególny moment, ten zaskakujący wątek,który pojawia się powoli ze strony na stronę, uderza w czytelnika jak zimny prysznic.

Bardzo polecam! Prostota tej książki sprawia, że dla mnie jest ona arcydziełem :)

Ta książka mną wstrząsnęła. Na samym końcu nie wiedziałam czy mam się cieszyć i płakać ze szczęścia czy raczej ze smutku...

Zaczyna się niewinnie. Dan i Kathy stoją na cmentarzu. Uczestniczą w pogrzebie mężczyzny, o którym prawie nikt nie pamiętał. Są jedynymi osobami, które go żegnają. Nagle zauważają kobietę, modlącą się przy czyimś grobie. Podchodzą i na nagrobku widzą...