Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zabierając się za tą książkę i jeszcze przedtem, dodając ją na swoją listę jako pozycję do przeczytania na kiedyś, byłam pewna że będzie to po prostu jakieś fantasy z aniołami i diabłami w roli głównej. Nie pamiętam kiedy ostatnio miałam coś takiego w ręce, dlatego z ciekawością po nią sięgnęłam. Moje zaskoczenie rosło ze strony na stronę jeśli chodzi o treść a przede wszystkim dialogi postaci, dlatego po prostu musiałam dowiedzieć się o co chodzi w tym co czytam. Ku mojemu zdziwieniu i ubawieniu okazało się że czytam twór będący powieścią chrześcijańską, co wiele mi wyjaśniło. Postanowiłam wejść w ten świat i go doświadczyć, ale śmiechom nie było końca. 😀 Zacznę od tego co mnie w ogóle na początku tak uderzyło i zastanowiło, czyli jasne i oczywiste rozgraniczenie postaci na dobre i złe. Które to pogłębiało się tylko kiedy poznawaliśmy kogoś nowego z grupy “złych”, kto przemieniał się w “dobrego”. Naiwność takiego sposobu kategoryzowania bohaterów jest wręcz dziecinna i sprawia, że książkę czyta się dość dziwnie, bo żaden bohater niczym mnie nie jest w stanie zainteresować czy zaskoczyć. Ponadto w świecie wykreowanym przez autora ludzie zupełnie o sobie nie decydują. Jeśli zachowują się odmiennie od przyjętych norm społecznych (od nie chodzenia do kościoła po ćpanie i o zgrozo, uwodzenie mężczyzn),to stoi za tym jakiś brzydki i niedobry demon albo ich banda. A zmienić ten niechciany stan rzeczy może tylko i wyłącznie ksiądz i jego najwierniejsze owieczki. A robią to wypowiadając w kółko kilka słów, które w polskim przekładzie brzmiały wyjątkowo słabo i śmiesznie. I tak kręci się akcja tej powieści, czytamy więc w sumie o grupie marionetek których miasto chciały przejąć diabły. A używały do tego złego i groźnego biznesmena, który utworzył światową sektę która to sekta oczywiście korzystała z takich niecności jak elementy duchowości wschodu czyli choćby…medytacja. A także hipnozy, transy i jakieś tego typu historie, które autor wrzucił do czarnego wora z jaskrawym napisem “zło”. Może tego typu historie były do sprzedania w latach kiedy książka powstała, ale w XXI wieku paskudnie się zestarzała. I to nie ze względu na tą prostą i nie trzymającą się momentami kupy fabułę (bo w sumie co kto lubi),ale też ze względu na jakość pióra autora. Dialogi między bohaterami są koszmarne, jakbym czytała wyjątkowo egzaltowaną a momentami chcącą być zabawną i inteligentnie dowcipną sztukę teatralną. Ucinają się w dziwnych momentach, postacie zachowują się jakby cały czas myślały na głos a nie odpowiadały na to co ktoś do nich mówi, mają dziwne powiedzonka i dramatyczne zmiany swojego zachowania, natchnione anielską wolą czy jakkolwiek to nazwać. Wszystko to wyszło sztucznie i momentami pompatycznie, a autor miał pełno miejsca żeby nam nakreślić postacie które czytelnik mógł polubić i interesować się ich losem. A tutaj niby dostajemy fragmenty historii co ważniejszych bohaterów ale cały czas owiane są jakąś warstwą tajemnicy. Rozmawiają o nich aniołowie, ale też urywane i niespójne są te ich rozmowy - w pewnym momencie zupełnie pogubiłam się który z nich to który, bo były przez większość książki tłem, nie sądzę że miał to być celowy zabieg. Diabły i demony są oczywiście ośmieszane, mają wszystkie najgorsze cechy ludzkie i jak na takich mastermindów, jakoś strasznie słabo im poszła ta wojna rozpisana na kilku końcowych kartkach książki. Misternie budowany plan i rozbudowana armia której macki sięgały tak sprawnie na cały świat posypały się jak domek z kart za pomocą modlitwy księdza i kilku osób z miasteczka. I dziwnie wstrzemięźliwej akcji ze strony, aniołów którym długo nie było wolno kiwnąć palcem a potem się totalnie rozhulały (bo tak, nie mam pojęcia czemu) i ingerowały nawet w działanie samochodow. Strasznie, strasznie słabe było to wszystko. A szkoda, bo potencjał był i książka miała całkiem dobry klimat z początku, autentycznie byłam zaciekawiona co się stanie. Koniec końców czekało mnie rozczarowanie - nie oczekujcie epickości, starcia dobra ze złem w jakiejś wyjątkowej formie, potu, krwi i łez. Nic z tego nie dostaniecie, bywało że czytałam lepsze zakończenia w fantasy dla nastolatek albo YA. Całe napięcie i tajemniczość sprawy została rozbita w pył szybkością akcji, absurdalnymi zbiegami okoliczności i ewidentnie nierozplanowanym sposobem zakończenia tej historii. Aż przykro mi się to czytało, bo wszystko co mogło w tej książce zgrzytać to zgrzytało i to bardzo głośno. Naprawdę jest na rynku sporo powieści fantasy na wyższym poziomie i głębszej historii, a przede wszystkim wyrazistych bohaterach, co w tym gatunku jest niezwykle ważne. Także no niestety, ale mimo najszczerszych chęci i otwartej głowy podczas czytania, nie polecam!