Tą książką rządzi wielowymiarowy chaos. Reprezentowany przede wszystkim przez zapominalskiego, leniwego i w gruncie rzeczy nadzwyczaj roztargnionego głównego bohatera. Postaci są silnie schematyczne. Jeśli ktoś jest posterunkowym, to głupim, albo wypłoszonym, albo zdegradowanym za brutalność i nieokrzesanie. Jeśli jest się żoną bogatego przemysłowca, to jest się osamotnioną, lubiącą drinki i skoki w bok kobietą. Jedyną zaskakującą jednostką jest autoironiczny, rozbrajająco szczery, mylący stronę prawą z lewą Frost, który sam o sobie mówi: "bezmyślny, niekompetentny dureń". Akcja książki dzieje się w mieście Danton. Na posterunku odbywa się przyjęcie odchodzącego na emeryturę Harrisona. Niemal wszyscy policjanci tłoczą się w kantynie, by tam hucznie pożegnać kolegę. Nocny dyżur pełni mocno okrojony skład złych i zazdrosnych kolegów, którzy co chwilę słyszą donośne śmiechy i dobrą zabawę reszty załogi. Tej nocy wiele się wydarzyło w Denton: trup, potrącenie staruszka, zaginięcie nastolatki, pobicie striptizerki, kradzież, napad z rabunkiem, grasujący po okolicznym lesie seryjny gwałciciel – to dużo jak na jedną noc i całkiem małe prowincjonale miasto. To jednak nie wszystkie przypadki z jakimi w krótkim czasie styka się Frost. Oby każde miasto miało takiego ociężałego, gnuśnego policjanta, który w gruncie rzeczy doprowadza do rozwiązania wszystkie rozgrzebane sprawy. Ja jednak do Frosta już nie wrócę. Chaos męczy.

Tą książką rządzi wielowymiarowy chaos. Reprezentowany przede wszystkim przez zapominalskiego, leniwego i w gruncie rzeczy nadzwyczaj roztargnionego głównego bohatera. Postaci są silnie schematyczne. Jeśli ktoś jest posterunkowym, to głupim, albo wypłoszonym, albo zdegradowanym za brutalność i nieokrzesanie. Jeśli jest się żoną bogatego przemysłowca, to jest się...