Oto autor wielu opowiadań i tylko jednej (sic!) powieści. Czemu tylko jednej, i to napisanej dopiero kilka lat przed pięćdziesiątką? Może dlatego, że zawarł w niej całe swoje rozumienie człowieka i ludzkości, że pokazał w niej wszystko, co działa - i spaja, i rozsadza - w rodzinie, że dał wyraz swojej rozpaczy wynikającej z rozpadu świata i człowieka (rozpadu osobowości przy popadaniu w obłęd i rozpadu wskutek niszczącego działania tzw. postępu) oraz swojej nadziei, że nie ma takich zgliszcz, na których nie mogłoby wyrosnąć nowe, odnowione, oczyszczone w ogniu zagłady.
Sądzę, że ta powieść działa na czytelnika przede wszystkim na poziomie nieświadomym, i że działa mocno, chociaż powoli, przed długi czas po zakończeniu lektury. To możliwe także dzięki wspaniałemu tłumaczeniu Wojciecha Szypuły. Jestem wdzięczny autorowi, tłumaczowi i wydawnictwu za tę wyprawę po moje niewiadome, tym niemniej niewątpliwie złote runo.

Oto autor wielu opowiadań i tylko jednej (sic!) powieści. Czemu tylko jednej, i to napisanej dopiero kilka lat przed pięćdziesiątką? Może dlatego, że zawarł w niej całe swoje rozumienie człowieka i ludzkości, że pokazał w niej wszystko, co działa - i spaja, i rozsadza - w rodzinie, że dał wyraz swojej rozpaczy wynikającej z rozpadu świata i człowieka (rozpadu osobowości...