"Kolor purpury" to opowieść niewykształconej czarnoskórej kobiety imieniem Celia. Już od dawna chciałam ją przeczytać, zachęcona obejrzaną wiele lat temu ekranizacją.

Celia od wczesnych lat jest krzywdzona przez ojca, któremu rodzi dwójkę dzieci, potem przez męża. Jest poniewierana, cierpi, nie wie, jak powinna wyglądać normalna, zdrowa relacja między kochającymi się małżonkami dopóki nie spotyka Cuksy Avery (w oryginale: Shug Avery). Na domiar złego, na wiele lat traci kontakt ze swoją siostrą Nettie, jedyną osobą, która ją kochała i którą ona kocha.

Jest to powieść o seksizmie, rasizmie, prawach kobiet, przełamywaniu tradycyjnych ról związanych z płcią, solidarności kobiet, ale też o miłości, przyjaźni czy wierze i religii.

Celia może i jest niewykształcona - myśli i wypowiada się w bardzo prosty sposób, ale właśnie przez to zarówno ona sama, jak i jej wiara czy to, co przeżywa, jest tak prawdziwe.

Na początku uderza osobliwość języka typowego dla niewykształconej osoby. Potrzeba trochę czasu, by się z nim oswoić. Tłumacz wykonał kawał dobrej roboty - język jest autentyczny; wszystkie te błędy ortograficzne, niepoprawne formy gramatyczne, literówki czy specyficzne słownictwo.

Wspaniała i poruszająca powieść, naprawdę godna polecenia. Jedna z tych, które powinno się przeczytać, więc przyznanie "Kolorowi purpury" prestiżowych nagród nie powinno dziwić. Polecam! :)

"Kolor purpury" to opowieść niewykształconej czarnoskórej kobiety imieniem Celia. Już od dawna chciałam ją przeczytać, zachęcona obejrzaną wiele lat temu ekranizacją.

Celia od wczesnych lat jest krzywdzona przez ojca, któremu rodzi dwójkę dzieci, potem przez męża. Jest poniewierana, cierpi, nie wie, jak powinna wyglądać normalna, zdrowa relacja między kochającymi się...