Wiem, to takie tandetne; koleś z nożem i ładna dziewczyna. Jednak w związku z tym, że trochę tandety jeszcze chyba nikomu nie zaszkodziło to okładka mimo wszystko przyciągnęła mój wzrok, książka mnie zainteresowała, więc co mi pozostało ... wzięłam ją do ręki i zabrałam do domu.

Paul Cleave (autor) - facet napisał na razie dwie książki, ale że całkiem młody z niego gość (rocznik '74) to sądzę, że na tym nie poprzestanie. I dobrze. Byle dalej pisał tak nieszablonowe historie.

Joe - niepozorny, nijaki, samotny, opóźniony. Tak widzą go ludzie w pracy.
Joe - bezwzględny, brutalny, bezlitosny. Tak widzą go tylko jego ofiary, kobiety, które morduje bez mrugnięcia okiem.
W pracy chyba każdy musi troszeczkę poudawać, ale życie prywatne to już zupełnie inna bajka; można nabrać wiatru w skrzydła, znaleźć hobby, rozwijać zainteresowania.
Ta cała historia może się komuś trochę skojarzyć z Dexterem, ale naprawdę będzie tego tylko trochę bo obu szanownych panów dzielą nie tylko (choć przede wszystkim) hektolitry wylanej krwi, ale również sposób i motywy działania.

Nasz bohater jest jednocześnie narratorem; krok w krok podążamy za nim poznając realia pracy na komisariacie, trudy i znoje zmęczonych życiem policjantów, którzy starają się złapać Nożownika z Christchurch. A Nożownik tuż tuż. Sprząta, podsłuchuje, czyta poufne akta. I zupełnie przy okazji jest także kochającym synem, który znosi dziwactwa swojej apodyktycznej matki. W ogóle postać matki Joego jest niesamowita; nie robi nic innego tylko irytuje, drażni, wkurwia wręcz. Takiej matce dosypuje się do herbaty trutkę na szczury.

Joe pracuje i morduje sobie spokojnie, dopóki nie zostaje popełnione morderstwo stylizowane na jego sposób działania. Wtedy Joe się denerwuje i zaczyna własne śledztwo - sprytniejszy od detektywów i bardziej spostrzegawczy dosyć szybko wykrywa swojego naśladowcę. Po drodze spotyka go mnóstwo niespodzianek, mniejszych i większych, które wzbudzają chęć refleksji a przy okazji mordu (rozterki bohatera w domu pewnego śledzonego policjanta - bezcenne). Ludzie którzy plączą się pod nogami Joego są naprawdę niepowtarzalni: Sally - "upośledzona" koleżanka z pracy, stary i bardzo zbzikowany znajomy ojca, Melissa - tak bardzo wyjątkowa i nadzwyczajna.

Matka histeryczka (sposób w jaki rozmawia z synem opowiadając jak ułamała ząb i dlaczego pod prysznicem - kabaret) i ukochany nieżyjący ojciec (jak bardzo ukochany dowiadujemy się dosyć późno, ale warto doczekać wspomnień Joego na ten temat) - nie tylko rodzice, ale wszystko w tej książce jest nie tak jak powinno być.

Byłam w szoku gdy w pewnych momentach, w trakcie tej całej szalonej historii, zrobiło mi się Joego tak zwyczajnie i po ludzku żal. Jakby był całkiem pozytywnym bohaterem, przyjemnym w odbiorze kolesiem, który po prostu parę razy skręcił w złą uliczkę i znalazł się tam gdzie nie powinien, a kobiety po prostu potykały się niefortunnie nadziewając przypadkiem na jego nóż. No naprawdę, aż się sama sobie dziwiłam. Jak można obdarzyć chociaż skrawkiem sympatii seryjnego mordercę? No właśnie. Ciekawa jestem czy fani Dextera też zadają sobie to pytanie? ;)

Podsumowując: czytać można tą książkę wszędzie, bo obszerna nie jest, a czas w nagrodę będzie nam przeciekał przez palce. Bardzo przyjemna i odmienna lektura; zaskakuje, rozśmiesza, być może niektórych nawet obrzydzi.

Wiem, to takie tandetne; koleś z nożem i ładna dziewczyna. Jednak w związku z tym, że trochę tandety jeszcze chyba nikomu nie zaszkodziło to okładka mimo wszystko przyciągnęła mój wzrok, książka mnie zainteresowała, więc co mi pozostało ... wzięłam ją do ręki i zabrałam do domu.

Paul Cleave (autor) - facet napisał na razie dwie książki, ale że całkiem młody z niego gość...