W odróżnieniu do pierwszej książki Allena Carra, ta nie przekonała mnie w najmniejszym stopniu. Oczywiście potrafię zgodzić się z pewnymi rzeczami, w które wierzę, że owoce i woda są dobre. Nie potrafię się jednak zgodzić z tym, że mięso i czekolada to samo zło. Carr porównuje człowieka do zwierząt, do najbardziej nam pokrewnych - małp, twierdząc, że wystarcza im spożywanie owoców, a i tak są silne, nie chorują, nie mają nadwagi. Ale człowiek jednak, pomimo podobieństw nie jest małpą, albo może - już nie jest. Zszedł jednak kiedyś z drzewa i zaczął odżywiać się inaczej, polował, zbierał ziarna itd. Nasze zęby może nie są zębami geparda, ale też mamy kły do 'rozszarpywania' mięsa, za to nie mamy 4 żołądków jak krowa.... No i tu też nasuwa mi się porównanie, którego Carr nie użył: powołał się na to, że małpy, wiewiórki, słonie itd. nie maja nadwagi, są w swoich kategoriach silne, zwinne etc. A wspomniane gepardy, jaguary, wilki, lisy jedzą mięso i też nie mają nadwagi, są silne, zwinne, więc moim zdaniem to nie samo jedzenie mięsa osłabia, a brak umiaru. Carr oszukuje czytelnika twierdząc, że jego metoda pozwala jeść wszystko co chcemy, w ilościach, jakie chcemy, bez kłopotania się nadmiernymi kilogramami, wręcz twierdzi, że pozwala osiągnąć upragnioną wagę. Dopiero w trakcie czytania dowiadujemy się, że tak naprawdę to namawia nas do zmiany, jakkolwiek nie byłaby to 'dobra zmiana', naszych nawyków żywieniowych, na uznanie, że bardziej nam smakuje nie to, co do tej pory uważaliśmy za smaczne (bo nam to od urodzenia wmówiono), a to co jeść powinniśmy, czyli owoce i warzywa. Każe posługiwać się intuicją i wrócić do Matki Natury... W obecnych warunkach klimatycznych? Serio? Przecież zarówno powietrze, jak i woda są skażone, więc picie wody ze strumyka nie mogłoby się na dłuższą metę dobrze skończyć. Proponuje jedzenie owoców i warzyw - ale ile osób może samemu sobie wyhodować zdrowe, pozbawione skażenia owoce i warzywa? Kupujemy je w sklepach, marketach, zieleniakach czy rynkach - jaka mamy pewność, że nie zaszkodzą nam bardziej niż pomogą? Nie dajmy się zwariować. Oczywiście propozycja jedzenia większej ilości owoców czy warzyw, które nota bene nawet bardzo lubię i to właśnie surowe, jest godna uwagi, ale tak samo lubię... surowe mięso. I to odkąd pamiętam, czyli od wczesnego dzieciństwa. I nikt mi nigdy nie kazał ani nie namawiał do jego jedzenia, to Matka Natura powiedziała mi, że to jest smaczne... Tak więc książkę tę potraktuję tak, jak wszystkie poradniki o walce z nadwagą. Wyciągnę własne, logiczne wnioski, zgodzę się z oczywistościami i ... odrzucę bzdury. I nadal będę miała nadwagę, trudno :D

W odróżnieniu do pierwszej książki Allena Carra, ta nie przekonała mnie w najmniejszym stopniu. Oczywiście potrafię zgodzić się z pewnymi rzeczami, w które wierzę, że owoce i woda są dobre. Nie potrafię się jednak zgodzić z tym, że mięso i czekolada to samo zło. Carr porównuje człowieka do zwierząt, do najbardziej nam pokrewnych - małp, twierdząc, że wystarcza im spożywanie...