Sięgnęłam po "Zbrodnię w błękicie" zachęcona opiniami czytelników, zwłaszcza z grona moich znajomych. I nie zawiodłam się.

Całość napisana jest lekko i niezmiennie trzyma w napięciu. Muszę przyznać, że próbowałam zabawić się w detektywa, ale na końcu okazało się, że żaden ze mnie śledczy:).
Finał mnie zaskoczył, ale i usatysfakcjonował, bo nie ma nic gorszego niż szybkie rozwiązanie intrygi kryminalnej.

Powieść utrzymana jest w klimacie retro, a takie kryminały bardzo mi odpowiadają. Jest w niej coś z atmosfery przygód Holmesa i Watsona, zresztą odniesienia do tej pary odnajdujemy bezpośrednio w treści "Zbrodni w błękicie", gdyż jeden z bohaterów jest miłośnikiem prozy A.C. Doyle'a. Również śledztwo prowadzone jest metodą dedukcji i każdy, nawet najmniejszy i pozornie nieistotny szczegół może odgrywać w nim znaczącą rolę.

Zaletą powieści pani Kwiatkowskiej na pewno są też wyraziste postacie, czasem może zbyt przerysowane, ale dzięki temu ożywiające treść i wprowadzające do niej elementy humorystyczne.
Naturalnie i przekonująco wypadają także dialogi, w które obfituje fabuła.
Jak na debiutancką powieść to naprawdę dopracowany i zapadający w pamięć kryminał. Z zadowoleniem odkryłam, że to pierwsza część cyklu o Janie Morawskim, który jest postacią barwną i nietuzinkową. Teraz mam ochotę poznać kolejne tytuły serii i mam nadzieję, że okażą się równie ciekawe.

Sięgnęłam po "Zbrodnię w błękicie" zachęcona opiniami czytelników, zwłaszcza z grona moich znajomych. I nie zawiodłam się.

Całość napisana jest lekko i niezmiennie trzyma w napięciu. Muszę przyznać, że próbowałam zabawić się w detektywa, ale na końcu okazało się, że żaden ze mnie śledczy:).
Finał mnie zaskoczył, ale i usatysfakcjonował, bo nie ma nic gorszego niż szybkie...