Tej pozycji mówię zdecydowane tak. Jeśli ktoś lubi klimaty z serialu Grand Hotel to powinien zwrócić uwagę na tę książkę. Mimo, że kwestia zakończenia jest trochę przewidywalna, to jednak są ciekawe i różnobarwne postaci. Zdecydowanie pozycja dla ludzi, którzy lubią kryminały mało drastyczne i z małą ilością krwi. Napisana przystępnym językiem bez wulgaryzmów. Na pewno sięgnę po kolejny tom.

Tej pozycji mówię zdecydowane tak. Jeśli ktoś lubi klimaty z serialu Grand Hotel to powinien zwrócić uwagę na tę książkę. Mimo, że kwestia zakończenia jest trochę przewidywalna, to jednak są ciekawe i różnobarwne postaci. Zdecydowanie pozycja dla ludzi, którzy lubią kryminały mało drastyczne i z małą ilością krwi. Napisana przystępnym językiem bez wulgaryzmów. Na pewno...

W sumie niezłe. W środku czułem znużenie, ale końcówka była ok. Zapewne będę kontynuował, ale nie wiem kiedy.

W sumie niezłe. W środku czułem znużenie, ale końcówka była ok. Zapewne będę kontynuował, ale nie wiem kiedy.

Całkiem sympatyczna zagadka retro. Choć osadzona w staropolskich realiach, w niczym nie ustępuje klasycznym angielskim kryminałom.

Całkiem sympatyczna zagadka retro. Choć osadzona w staropolskich realiach, w niczym nie ustępuje klasycznym angielskim kryminałom.

Książka idealnie trafiła w mój czytelniczy gust. Wielkopolska, rożnobarwne postacie, wyrafinowany humor, zbrodnia i wciąż rozszerzająca się liczba podejrzanych. Do tego kulturalny język bez tej całej "łaciny", którą są przepełnione akcje osadzone w XXI wieku i nic niewnoszących scen łóżkowych. Na pewno rozgoszczę się na dłużej u pani Kwiatkowskiej.

Książka idealnie trafiła w mój czytelniczy gust. Wielkopolska, rożnobarwne postacie, wyrafinowany humor, zbrodnia i wciąż rozszerzająca się liczba podejrzanych. Do tego kulturalny język bez tej całej "łaciny", którą są przepełnione akcje osadzone w XXI wieku i nic niewnoszących scen łóżkowych. Na pewno rozgoszczę się na dłużej u pani Kwiatkowskiej.

Klasyczny kryminał, którego akcja dzieje się w XIXw. w Polsce pod zaborem pruskim. Śmierć niemalże otwiera historię, a detektyw - amator próbuje ustalić winnego. Mieszanka charakterów i postaci reprezentujących konkretne grupy społeczne, więc jest co analizować. Stylem nie przypomina współczesnych książek, z których potrafią wypaść części ciała nieboszczyka...

Klasyczny kryminał, którego akcja dzieje się w XIXw. w Polsce pod zaborem pruskim. Śmierć niemalże otwiera historię, a detektyw - amator próbuje ustalić winnego. Mieszanka charakterów i postaci reprezentujących konkretne grupy społeczne, więc jest co analizować. Stylem nie przypomina współczesnych książek, z których potrafią wypaść części ciała nieboszczyka...

Bardzo interesujący kryminał w stylu retro o intrygującym tytule "Zbrodnia w błękicie".
Ciekawie oddany klimat panujący w ziemiańskim pałacu w Tarnowicach pod koniec XIX wieku.
Obrazowo opisane wnętrza, zwyczaje oraz serwowane potrawy... aż ślinka cieknie... zwłaszcza, że niektóre pamiętam z wakacji spędzanych w dzieciństwie na wielkopolskiej wsi:).
Interesująca jest też cała gama ludzi o różnych charakterach, których przedstawia nam prowadzący dochodzenie, jeden z gości przebywających w pałacu w czasie gdy popełniono morderstwo (?). Możemy śledzić jak Jan, drogą dedukcji, ustala, czy przyczyną śmierci był wypadek, samobójstwo, czy morderstwo.
Chętnie przeczytam inne książki , nieznanej mi dotąd autorki, Katarzyny Kwiatkowskiej opisujące detektywistyczne przygody Jana Morawskiego.

Bardzo interesujący kryminał w stylu retro o intrygującym tytule "Zbrodnia w błękicie".
Ciekawie oddany klimat panujący w ziemiańskim pałacu w Tarnowicach pod koniec XIX wieku.
Obrazowo opisane wnętrza, zwyczaje oraz serwowane potrawy... aż ślinka cieknie... zwłaszcza, że niektóre pamiętam z wakacji spędzanych w dzieciństwie na wielkopolskiej wsi:).
Interesująca jest...

Ech, gdzie te szlacheckie polskie dwory z wyrafinowaną kuchnią, tradycjami, wyrazistą hierarchią i gościnnością! Pięknie odmalowane przez Mickiewicza i Orzeszkową pozostały w pamięci jako relikt lat dawno i bezpowrotnie minionych. I oto debiutująca pisarka Katarzyna Kwiatkowska wskrzesiła klimat ziemiańskiego dworu, czyniąc go tłem dla pierwszej części cyklu o detektywie- amatorze Janie Morawskim.
Już sam pomysł, żeby napisać kryminał z akcją osadzoną w wielkopolskim dworku szlacheckim bardzo mi się spodobał. Na rynku jest sporo retro- kryminałów, ale ich twórcy upodobali sobie przede wszystkim lata międzywojenne. Tymczasem tu mamy okres po powstaniu styczniowym, kiedy władze zaborcze represjonują Polaków za wszelkie próby krzewienia polskości, a w narodzie widoczny jest lekki upadek ducha i zwątpienie w sens podejmowanych działań.
Autorka na pewno jest wielką miłośniczką prozy mistrzyni kryminału, czyli Agathy Christie. Widać to już na samym początku, kiedy okazuje się, że dwór w Tarnowicach za sprawą zamieci zostaje odcięty od świata i właśnie wtedy dochodzi w nim do zbrodni- młoda dziewczyna zostaje znaleziona martwa w swojej sypialni. Wzorzec znany- ograniczone koło podejrzanych, zamknięta przestrzeń i uzdolniony śledczy, który wszczyna dochodzenie zadając mnóstwo pytań, szukając śladów i łącząc fakty, na które reszta nie zwraca uwagi. Nie mam jednak pretensji do autorki o wtórność, bo zastosowany model potrafiła wykorzystać naprawdę dobrze.
Śledztwo prowadzone przez Jana jest dla Katarzyny Kwiatkowskiej okazją do zaprezentowania całej galerii osobowości. Muszę przyznać, że zrobiła to świetnie- bohaterowie są pełni życia, czasami zabawni, mają ciekawą przeszłość, nawyki i wady.
Najbardziej bawiła mnie postać napuszonego i egocentrycznego polityka Wacława Bonikowskiego. Jego tyrady językowe, pełne patosu deklaracje patriotyczne i brak jakiegokolwiek dystansu do samego siebie czynią z niego postać komiczną i irytującą zarazem. Podobnie jest z jego siostrą Pauliną, która jest tak zapatrzona w siebie, że nie może znieść myśli, że jakikolwiek mężczyzna mógłby nie ulec jej urokowi. Pozuje na kobietę wyemancypowaną, a jednak okazuje się, że konwenanse są dla niej bardzo ważne.
Przesympatyczne są postaci służących. Mateusz, towarzyszący swojemu panu w światowych wojażach jest kuty na cztery nogi, uwielbia historie o Sherlocku Holmesie, a nawet stylizuje się na doktora Watsona. Albo Józek, tak przejęty tym, że przy państwie powinien się ładnie wyrażać, że buduje swoiste piramidy składniowe ze szczególnym upodobaniem do nadużywania imiesłowów.
Sama historia prowadzonego śledztwa nie byłaby taka interesująca, gdyby nie wspomniany wcześniej ziemiański koloryt. Opisy wnętrz, strojów, zwyczajów, a przede wszystkim potraw powodują, że ma się wrażenie przebywania w domu Tarnowskich ( a w dodatku ślinka człowiekowi leci na wspomnienie tych pasztetów zapiekanych w ciastach, zup szparagowych, czy babeczek z waniliowym nadzieniem i tortów podawanych codziennie do kawy).
Sprawdziłam już, że ta seria ma na razie 6 części i zamierzam je przeczytać. Ciekawa jestem, czy w kolejnych Jan Morawski znów będzie prowadził śledztwo w równie urokliwym miejscu.
Na pewno warto zwrócić uwagę na tę serię, bo jest sprawnie napisana, a intryga kryminalna zaskakująca. Polecam.

Ech, gdzie te szlacheckie polskie dwory z wyrafinowaną kuchnią, tradycjami, wyrazistą hierarchią i gościnnością! Pięknie odmalowane przez Mickiewicza i Orzeszkową pozostały w pamięci jako relikt lat dawno i bezpowrotnie minionych. I oto debiutująca pisarka Katarzyna Kwiatkowska wskrzesiła klimat ziemiańskiego dworu, czyniąc go tłem dla pierwszej części cyklu o detektywie-...

Nie spodziewałam się, że to będzie tak dobra książka w swoim gatunku. Czapki z głow dla pani Katarzyny. Wciąga od pierwszej strony...świetna zagadka i oczywiście klimat czasów. Polecam!

Nie spodziewałam się, że to będzie tak dobra książka w swoim gatunku. Czapki z głow dla pani Katarzyny. Wciąga od pierwszej strony...świetna zagadka i oczywiście klimat czasów. Polecam!

Niezwykle rzadko sięgam po kryminały. Większość rozczarowuje, ponieważ zamiast życiowej zagadki do rozwiązania, zawiera surrealistyczny ciąg wydarzeń tak, jakby współcześni autorzy postawili sobie za punkt honoru szokowanie coraz bardziej wymyślnym okrucieństwem i ilością rozlanej krwi, a co gorsza, prześciganiem się w tym. Styl - język, spójność, płynność - też pozostawia wiele do życzenia. Tymczasem Autorka "Zbrodni w błękicie" daje tym koszmarnym tendencjom odpór. Książka ma niepowtarzalną atmosferę: tajemniczą i przykuwającą uwagę. Język jest plastyczny, a akcja toczy się wartko. Następujące po sobie wydarzenia są doskonale ułożone w kolejności po to, aby nie odbierać czytelnikowi przyjemności stopniowego odkrywania zagadki. To ona jest osią, wokół której Autorka buduje swą książkę i ten fakt sprawia, że całość jest tak udana. Szczerze gratuluję i polecam.

Niezwykle rzadko sięgam po kryminały. Większość rozczarowuje, ponieważ zamiast życiowej zagadki do rozwiązania, zawiera surrealistyczny ciąg wydarzeń tak, jakby współcześni autorzy postawili sobie za punkt honoru szokowanie coraz bardziej wymyślnym okrucieństwem i ilością rozlanej krwi, a co gorsza, prześciganiem się w tym. Styl - język, spójność, płynność - też pozostawia...

Ciekawe realia, ciekawa konstrukcja intrygi, czego chcieć więcej. Przyznam jednak, że troszkę ciężko mi się czytało, choć tak do końca nie wiem czemu. Zdecydowanie jednak polecam.

Ciekawe realia, ciekawa konstrukcja intrygi, czego chcieć więcej. Przyznam jednak, że troszkę ciężko mi się czytało, choć tak do końca nie wiem czemu. Zdecydowanie jednak polecam.