Doceniam wiedzę autora, oczytanie, wtręty o charakterze kulturalnym i wiedzę o Warszawie i okolicach. Fajne informacje osadzające w czasie i miejscu (wydarzenia polityczne, społeczne, szczegółowa topografia - to się zawsze dobrze czyta). Też jestem team Polonia raczej niż team Legia.
Lubię czytać współczesne, warszawskie kryminały: morderca był przy "mojej" stacji metra, komisarz mieszka tam gdzie moja przyjaciółka itp.
Ale: wątek kryminalny jest chaotyczny, jakaś kupa ludzi się w nim pojawia, w ogóle nie wiadomo po co. Nie pamięta się nazwisk, funkcji, powiązań itp. Nie rozumiem, w jakim kierunku biegnie śledztwo nie dlatego, że autor myli tropy, tylko nie wiem, co wiedzą policjanci. Porozumiewają się tak, że po prostu nie mam pojęcia co właściwie zostało ustalone.
Czytałam tę książkę po raz drugi - świadomie - i nie pamiętałam jej prawie wcale. Osoba mordercy była dla mnie takim samym zaskoczeniem jak za pierwszym razem. Wyciągnięta nie wiadomo skąd, zupełnie bez kontekstu :(

Doceniam wiedzę autora, oczytanie, wtręty o charakterze kulturalnym i wiedzę o Warszawie i okolicach. Fajne informacje osadzające w czasie i miejscu (wydarzenia polityczne, społeczne, szczegółowa topografia - to się zawsze dobrze czyta). Też jestem team Polonia raczej niż team Legia.
Lubię czytać współczesne, warszawskie kryminały: morderca był przy "mojej" stacji metra,...

„Bazyliszka” przeczytałem trochę przez przypadek. Nie sprawdzałem ocen na „LC” tylko wziąłem i przeczytałem. Pewnie, patrząc wcześniej na oceny, nie sięgnąłbym. Poza tym nie miałem pojęcia, że to już czwarty tom z serii, żadnego dotąd nie czytałem. Dla mnie przeciętna. Momenty lepsze i gorsze, ale bez szału. Ocena mogłaby być wyższa, ale zakończenie słabe.

„Bazyliszka” przeczytałem trochę przez przypadek. Nie sprawdzałem ocen na „LC” tylko wziąłem i przeczytałem. Pewnie, patrząc wcześniej na oceny, nie sięgnąłbym. Poza tym nie miałem pojęcia, że to już czwarty tom z serii, żadnego dotąd nie czytałem. Dla mnie przeciętna. Momenty lepsze i gorsze, ale bez szału. Ocena mogłaby być wyższa, ale zakończenie słabe.

Jeśli ktoś przeczytał poprzednie części cyklu z przyjemnością, to z "Bazyliszkiem" nie będzie inaczej. Książka ani specjalnie lepsza, ani nie gorsza od poprzednich.
Konatkowski trzyma swój przyzwoity poziom w kolejnym już tomie, za co należy mu się uznanie. Nie jest to ścisły top polskiego kryminału, ale w kategorii "weekendowe czytadło" spełnia swoją rolę znakomicie.

Jeśli ktoś przeczytał poprzednie części cyklu z przyjemnością, to z "Bazyliszkiem" nie będzie inaczej. Książka ani specjalnie lepsza, ani nie gorsza od poprzednich.
Konatkowski trzyma swój przyzwoity poziom w kolejnym już tomie, za co należy mu się uznanie. Nie jest to ścisły top polskiego kryminału, ale w kategorii "weekendowe czytadło" spełnia swoją rolę...

Rozczaruwujący finał - duży potencjał w samym pomyśle, ale na tym się skończyło, taka petarda, którą ktoś zapalił i niestety zamiast wybuchu - niewypał.

Rozczaruwujący finał - duży potencjał w samym pomyśle, ale na tym się skończyło, taka petarda, którą ktoś zapalił i niestety zamiast wybuchu - niewypał.

I tak, niestety pomału zbliżamy się do końca serii, to już czwarta przedostatnia książka. Komisarz Adam Nowak znów jest w akcji. W jednym z samochodów, zostają znalezione zwłoki mężczyzny, okazuje się że ofiara pracowała w jednym z banków. Niedługo później zostaje zamordowana młoda kobieta. Początkowo obu spraw, nikt ze sobą nie łączy, jednak okazuje się, że ofiary razem pracowały. Czy komisarzowi uda się rozwikłać kolejną, ale jakże jedną z wielu spraw ? Tego oczywiście możecie dowiedzieć się czytając Bazyliszka.

I tak, niestety pomału zbliżamy się do końca serii, to już czwarta przedostatnia książka. Komisarz Adam Nowak znów jest w akcji. W jednym z samochodów, zostają znalezione zwłoki mężczyzny, okazuje się że ofiara pracowała w jednym z banków. Niedługo później zostaje zamordowana młoda kobieta. Początkowo obu spraw, nikt ze sobą nie łączy, jednak okazuje się, że ofiary razem...

„Bazyliszek” to kolejny książka o przygodach komisarza Adama Nowaka, po którą sięgnęłam po przeczytania wcześniejszych kryminałów Tomasza Konatkowskiego z Panem komisarzem w roli głównej.

Akcja oczywiście rozgrywa się w Warszawie. Zostaje zamordowany dyrektor banku, jego ciało znaleziono w samochodzie, na jednej z ulic stolicy. Najciekawsza jest przyczyna śmierci denata, która budzi zdziwienie komisarza i prokuratora. Medyk sądowy stwierdził, że ofiara została ukamienowana!

Wkrótce potem zostają znalezione drugie zwłoki, tym razem młodej kobiety, w dość nietypowym miejscu, którym okazuje się być dach dworca kolejowego Warszawa Ochota. Obie sprawy prowadzi komisarz Nowak. Obie są ze sobą powiązane. Za morderstwami stoi tajemnicza sekta religijna. Rodzi się pytanie, czy chodzi o wiarę, czy o wykorzystywanie bogatych ludzi.

W życiu prywatnym głównego bohatera spotykamy znane wcześniej postacie, ojca komisarza, jego narzeczoną Kasię, która wkrótce zostanie jego żoną oraz ich synka.

Zaletą książki są opisy Warszawy i dowcipne dialogi. "Bazyliszek" jest o wiele lepszy od dwóch poprzednich powieści, czyli „Wilczej wyspy” i „Nie ma takiego miasta”. Świetna rozrywka, książkę dobrze się czyta i na koniec zaskoczenie kto okazał się być mordercą.

„Bazyliszek” to kolejny książka o przygodach komisarza Adama Nowaka, po którą sięgnęłam po przeczytania wcześniejszych kryminałów Tomasza Konatkowskiego z Panem komisarzem w roli głównej.

Akcja oczywiście rozgrywa się w Warszawie. Zostaje zamordowany dyrektor banku, jego ciało znaleziono w samochodzie, na jednej z ulic stolicy. Najciekawsza jest przyczyna śmierci denata,...

Złośliwi twierdzą, że Bazyliszek to popłuczyny po wcześniejszych odsłonach przygód śledczego – obecnie nadkomisarza – Adama Nowaka; że główny bohater, przedkładając wartości rodzinne i tacierzyństwo nad osobiste pasje i pracę, stetryczał i stał się papierowy, a zatem mniej interesujący. Nic bardziej mylnego! Nowak po prostu dojrzał, podobnie jak (w domyśle) człowiek, który powołał go na świat. Konatkowski zezwolił Adamowi być miększym i zadumanym, co interesująco przełożyło się na stricte kryminalną odsłonę powieści. Nadkomisarz, czy to badając miejsce zbrodni, czy uzgadniając odkryte fakty ze swoim partnerem śledczym, aspirantem Pawlakiem, jawi się jako analityk czerpiący wiedzę nie tylko z zawodowego doświadczenia, lecz także z mądrości życiowej i nabytej z wiekiem wrażliwości, natomiast trzecioosobowy narrator splata opisy miejskich i podmiejskich przestrzeni oraz cierpień, jakim zostały poddane ciała ofiar, z odniesieniami cywilizacyjnymi i/lub kulturowymi. Czy to rozmowa ojca z synem na cmentarzu, czy oględziny zwłok, czy też przesłuchanie świadka – za każdym razem autor przemyca intrygujące sensy. Konatkowski dużo zauważa i na dobrą sprawę nie odpuszcza niczemu, poszerzając znaczenie rozmaitych, nawet mocno drugorzędnych elementów fabuły: szerokich bioder u przesłuchiwanej kobiety, zaklepanemu przedwcześnie miejscu na pochówek, ukamienowanej ofierze.

Całość dostępna tu: https://redaktornatropie.wordpress.com/2016/04/28/tomasz-konatkowski-bazyliszek-audiobook/.

Złośliwi twierdzą, że Bazyliszek to popłuczyny po wcześniejszych odsłonach przygód śledczego – obecnie nadkomisarza – Adama Nowaka; że główny bohater, przedkładając wartości rodzinne i tacierzyństwo nad osobiste pasje i pracę, stetryczał i stał się papierowy, a zatem mniej interesujący. Nic bardziej mylnego! Nowak po prostu dojrzał, podobnie jak (w domyśle) człowiek, który...

Z pewnego powodu nie żałuję przeczytania tej książki. Otóż wyobraźcie sobie taki eksperyment - dajecie jakiemuś mądremu komputerowi do "przeczytania" kilkadziesiąt polskich kryminałów a następnie każecie mu na tej podstawie napisać własną pozycję. To jest właśnie to, właśnie tekst "Bazyliszka" by się wtedy pojawił. Trzeba przyznać ciekawe zjawisko intelektualne.

Nic się w tej powieści nie udało, ani motywację bohaterów, ani obraz świata, ani motywy z życia rodzinnego, ani z życia korpo, nic. Było tam może kilka dobrych pomysłów, ale ich realizacja zaginęła w akcji. Co gorsza owe pomysły, te w mniejszej skali, tak po prostu czasem znikały, bez wytłumaczenia, bez konsekwencji. W zapowiedziach było o konfrontacji sceptycznego, twardo stąpającego po ziemi policjanta z mistycznym podziemiem Warszawy - pomyślcie jaki to ma potencjał. I co? Nic. Totalnie nic. Nawet od strony czysto warsztatowej ten tekst leży, dialogi są przerywane omówieniami rozmów czasem w dziwny sposób. Czyjakolwiek któraś z rzędu, na pewno nie pierwsza, pozycja nie powinna mieć w sobie tego typu błędów. Właśnie, to moje drugie spotkanie z twórczością Kontakowskiego, pierwszym był "Przystanek śmierć". To nie była dobra powieść, ale przynajmniej wiedziałem co się dzieje, kolejne wydarzenia były klarownie przedstawione. W tej nie znalazłem nawet i tego.

Jakieś plusy? Może dobrze czuć klimat Warszawy, może udała się kreacja nadkomisarza Nowaka jako everymana.

Z pewnego powodu nie żałuję przeczytania tej książki. Otóż wyobraźcie sobie taki eksperyment - dajecie jakiemuś mądremu komputerowi do "przeczytania" kilkadziesiąt polskich kryminałów a następnie każecie mu na tej podstawie napisać własną pozycję. To jest właśnie to, właśnie tekst "Bazyliszka" by się wtedy pojawił. Trzeba przyznać ciekawe zjawisko intelektualne.

Nic się w...

Chyba dobra ocena dla tej książki jest na wyrost, ale że nie pamiętam o czym była, choć nie czytałem jej bardzo dawno, to kojarzę, że jej lektura dobrze mnie nastawiła do autora. Może zatem była nie najgorsza.

Chyba dobra ocena dla tej książki jest na wyrost, ale że nie pamiętam o czym była, choć nie czytałem jej bardzo dawno, to kojarzę, że jej lektura dobrze mnie nastawiła do autora. Może zatem była nie najgorsza.

Chyba najsłabsza część cyklu... Niestety, bo temat to samograj

Chyba najsłabsza część cyklu... Niestety, bo temat to samograj