Zbrodnia w błękicie

Zbrodnia popełniona na dziewczynie, którą wszyscy lubili, popełniona w wielkim domu pełnym domowników, gości i służby, do tego w czasie wielkiej śnieżycy, która nikomu nie pozwoliła uciec z domu, co oznacza, że zbrodniarz nadal tu jest. Ale kto to taki? Przebywający w gościnie detektyw i jego pomocnik, odkryją to. Brzmi znajomo, prawda?
Agatha Christie i Conan Doyle - co ciekawe Mateusz, kamerdyner głównego bohatera - detektywa - amatora Jana Morawieckiego zaczytuje się w powieściach o Sherlocku Holmesie ;)
Jest dość przewidywalnie, można się też domyślić zabójcy, mimo wszystko to przyjemna i wciągająca lektura.
Czasem denerwowało mnie trochę takie zbyt nachalne opisywanie przedmiotów z epoki, jakby na dowód, że autorka coś o tym wie, miałam wrażenie, że ma uwiarygodnić opisy, nie było naturalne... Przynajmniej to moje wrażenie. Chodzi np. o Paulinę, która opisuje, jaką zastawę stołową chciałaby posiadać, narzeka na krajowe sztućce od Frageta, marzy jej się serwis łabędzi... Tak samo rozmowy o powieściach Sienkiewicza.
Jeszcze jeden zarzut to to, że akcja czasem mocno zwalniała i przestawała być już tak frapująca.

Zbrodnia popełniona na dziewczynie, którą wszyscy lubili, popełniona w wielkim domu pełnym domowników, gości i służby, do tego w czasie wielkiej śnieżycy, która nikomu nie pozwoliła uciec z domu, co oznacza, że zbrodniarz nadal tu jest. Ale kto to taki? Przebywający w gościnie detektyw i jego pomocnik, odkryją to. Brzmi znajomo, prawda?
Agatha Christie i Conan Doyle - co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Miłe zaskoczenie - przyjemna, kulturalnie napisana opowieść, bez fajerwerków, ale zdecydowanie odbijająca poziomem i sposobem napisania od większości polskich kryminałów. Takie sympatyczne czytadełko z ładnie napisanymi bohaterami i językiem, który nie zgrzyta, nie sprawia przykrości, nie irytuje nieporadnością. Plus fabuła trzymająca w napięciu i nieprzedumana, choć rozwiązanie da się wymyślić dość szybko.

Miłe zaskoczenie - przyjemna, kulturalnie napisana opowieść, bez fajerwerków, ale zdecydowanie odbijająca poziomem i sposobem napisania od większości polskich kryminałów. Takie sympatyczne czytadełko z ładnie napisanymi bohaterami i językiem, który nie zgrzyta, nie sprawia przykrości, nie irytuje nieporadnością. Plus fabuła trzymająca w napięciu i nieprzedumana, choć...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Spokojna i ciekawie osadzona akcja, przyjemny język oraz intrygujący bohaterowie to główne atuty tej książki. Bardzo miło spędziłam z nią czas.

Spokojna i ciekawie osadzona akcja, przyjemny język oraz intrygujący bohaterowie to główne atuty tej książki. Bardzo miło spędziłam z nią czas.

Pokaż mimo to

To jest dokładnie taki kryminał jaki lubię.
Świetnie osadzony w epoce.
Nie jest przerażający, wulgarny itp.
Spokojny, przyjemny, z miłymi przerywnikami.
Odejmuję gwiazdki za fakt, że można było się dość szybko domyślić kto był mordercą, ale nie przeszkadzało mi to w skończeniu książki i poznaniu motywów.

To jest dokładnie taki kryminał jaki lubię.
Świetnie osadzony w epoce.
Nie jest przerażający, wulgarny itp.
Spokojny, przyjemny, z miłymi przerywnikami.
Odejmuję gwiazdki za fakt, że można było się dość szybko domyślić kto był mordercą, ale nie przeszkadzało mi to w skończeniu książki i poznaniu motywów.

Pokaż mimo to

Książkę zaczęłam czytać jeszcze w grudniu ubiegłego roku, jednak kiedy zobaczyłam u Lidzi, że jedną z wytycznych na luty jest tytuł na literę "Z", postanowiłam się wstrzymać.

Akcja "Zbrodni w błękicie" rozgrywa się u schyłku XIX wieku na terenie zaboru pruskiego. Główny bohater książki, a zarazem całej serii, przyjeżdża w pewien zimowy dzień do pałacu swoich znajomych w Tarnowicach. Podczas wspólnej kolacji wybucha konflikt pomiędzy jej uczestnikami. Nazajutrz pokojówka dokonuje wstrząsającego odkrycia - w jednej z sypialni umiera młodziutka Zosia, narzeczona sławnego posła Wacława. Ponieważ przez całą noc na zewnątrz szalała zadymka i nikt w tym czasie nie opuścił budynku było jasne, że sprawca morderstwa znajduje się wewnątrz. Do akcji wkracza Jan Morawski, który równolegle z policją prowadzi własne śledztwo mające na celu wyjaśnienie, kto i dlaczego popełnił zbrodnie na młodej kobiecie.

To moje pierwsze spotkanie z bohaterem całego cyklu, Janem Morawskim, detektywem-amatorem, który stara się rozwikłać tajemnicze zagadki, w szczególności zbrodnie. Chociaż nie przepadam za kryminałami, to jednak sposób opisywania wydarzeń przez Katarzynę Kwiatkowską tak mi przypadł do gustu, że postanowiłam poznać kolejne części. Szczególnie spodobał mi się sposób osadzenia powieści w realiach życia pod zaborami, co w dużej mierze zadecydowało, że książkę czytałam z dużym zainteresowaniem.

Książkę zaczęłam czytać jeszcze w grudniu ubiegłego roku, jednak kiedy zobaczyłam u Lidzi, że jedną z wytycznych na luty jest tytuł na literę "Z", postanowiłam się wstrzymać.

Akcja "Zbrodni w błękicie" rozgrywa się u schyłku XIX wieku na terenie zaboru pruskiego. Główny bohater książki, a zarazem całej serii, przyjeżdża w pewien zimowy dzień do pałacu swoich znajomych w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Rzadko kiedy nie mam co napisać o przeczytanej książce. Tu jest ten przypadek. Ani nie mam się do czego przyczepić ani czym zachwycić. Powieść nie jest zła. Jest poprawna. Przeciętna. Taka trochę w szkolnym, nieszkodliwym stylu. Nie wstrząśnie, nie porazi, nie rozśmieszy, nie obrzydzi ani nie westchniemy przy niej z zadowolenia. Bez wad i zalet. Perfekcyjnie nijaka i w porządku.

Rzadko kiedy nie mam co napisać o przeczytanej książce. Tu jest ten przypadek. Ani nie mam się do czego przyczepić ani czym zachwycić. Powieść nie jest zła. Jest poprawna. Przeciętna. Taka trochę w szkolnym, nieszkodliwym stylu. Nie wstrząśnie, nie porazi, nie rozśmieszy, nie obrzydzi ani nie westchniemy przy niej z zadowolenia. Bez wad i zalet. Perfekcyjnie nijaka i w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Chwyciłam za tą książkę z nadzieją na Fandorina pana Akunina w polskiej wersji. Nie zawiodłam się! Pomimo, że sceptycznie podchodzę do polskich autorów i w większości mi się nie podobają ich książki, „Zbrodnia w błękicie” była genialna. Nie mogłam się oderwać od tej lektury. Lekko się czyta, akcja i intryga wciągająca, postacie barwne i zabawne dialogi. Gorąco polecam!

Chwyciłam za tą książkę z nadzieją na Fandorina pana Akunina w polskiej wersji. Nie zawiodłam się! Pomimo, że sceptycznie podchodzę do polskich autorów i w większości mi się nie podobają ich książki, „Zbrodnia w błękicie” była genialna. Nie mogłam się oderwać od tej lektury. Lekko się czyta, akcja i intryga wciągająca, postacie barwne i zabawne dialogi. Gorąco polecam!

Pokaż mimo to

Mój pierwszy kontakt z twórczością Katarzyny Kwiatkowskiej i miłe zaskoczenie. Tradycyjnie nie opisuję treści, jedynie dzielę się wrażeniami po przeczytaniu książki. A te... nader miłe. Czyta się przyjemnie,akcja ciekawa, postaci wyraźne zarysowane i klimat XIX wiecznej Polski pod zaborem pruskim w Wielkim Księstwie Poznańskim. Od początku wiemy którego bohatera lubimy, a kto nam się nie podoba.Autorka dość dobitnie zarysowuje nasze "cechy narodowe" zarówno te pozytywne, jak i te wstydliwe. Czegóż chcieć więcej? Lektura dla wszystkich pragnących odprężenia. Polecam.

Mój pierwszy kontakt z twórczością Katarzyny Kwiatkowskiej i miłe zaskoczenie. Tradycyjnie nie opisuję treści, jedynie dzielę się wrażeniami po przeczytaniu książki. A te... nader miłe. Czyta się przyjemnie,akcja ciekawa, postaci wyraźne zarysowane i klimat XIX wiecznej Polski pod zaborem pruskim w Wielkim Księstwie Poznańskim. Od początku wiemy którego bohatera ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytając wprowadzenie tej powieści oczyma wyobraźni widziałem otuloną śniegiem krainę gdzieś na końcu świata, w której rozegra się zbrodnia.

Pojawiał się obraz, który przykuwał uwagę, dawał do myślenia, intrygował. Po kilku pierwszych stronach wiedziałem, że to będzie właśnie coś, na co warto było czekać.

Katarzyna Kwiatkowska stworzyła powieść, której nie powstydziłaby się sama Agatha Christie. Napisała książkę, która jako debiut daje jej doskonały start na rynku wydawniczym, a jednocześnie równie doskonałe otwarcie ku temu, aby już myśleć o kolejnej powieści. Gdyż z pisaniem radzi sobie wyjątkowo dobrze.

Doskonale oddana epoka XIX wieku z wielką dbałością o szczegóły, narracja, która nie pozwala oderwać się od lektury, tak, że chcemy wciąż wiedzieć, co dalej. A jednak wciąż nie wiadomo, co dalej. Świetnie skomponowana i przemyślana historia nie poddaje łatwych rozwiązań, a co jakiś czas wystawia nasze przemyślenia na próbę. Już myślimy, że wiemy, co się wydarzyło i nagle jesteśmy w punkcie wyjścia. (...)

Pełny tekst recenzji książki dostępny w poniższym linku:
https://internetowacela.blogspot.com/2018/12/katarzyna-kwiatkowska-zbrodnia-w-bekicie.html

Czytając wprowadzenie tej powieści oczyma wyobraźni widziałem otuloną śniegiem krainę gdzieś na końcu świata, w której rozegra się zbrodnia.

Pojawiał się obraz, który przykuwał uwagę, dawał do myślenia, intrygował. Po kilku pierwszych stronach wiedziałem, że to będzie właśnie coś, na co warto było czekać.

Katarzyna Kwiatkowska stworzyła powieść, której nie powstydziłaby...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo wciągający, klimatyczny kryminał retro, z charyzmatycznym głównym bohaterem Janem oraz jego nie mniej interesującym służącym (choć moim zdaniem bardziej przyjacielem :) ) Mateuszem.
To właśnie Jan, z pomocą Mateusza oczywiście, będzie próbował rozwikłać zagadkę morderstwa, które popełnione zostaje w pałacyku jego przyjaciela Tadeusza, w momencie kiedy Jan przebywa tam z wizytą.
Śnieżyca odcina domowników i gości od świata, niemożliwe jest więc wezwanie odpowiednich władz. Tak więc Tadeusz zwraca się o pomoc do Jana, jako osoby zaufanej, bywałej w świecie i mającej już do czynienia z podobnymi sprawami w przeszłości.

Sprawnie poprowadzona fabuła pozwala nam niejako wraz z Janem prowadzić śledztwo, brnąc w ślepe zaułki, odkrywając zaskakujące fakty i łapiąc coraz to nowe tropy.

Bardzo podobało mi się umiejscowienie akcji.
I konwencja : "morderca jest wśród nas".
To, oraz fakt, że motyw do morderstwa okazuje się mieć więcej osób, niż się początkowo zdaje, gwarantują emocje do samego końca.

Na dodatkowe uznanie zasługuje fakt, że jest to debiutancka powieść pani Kwiatkowskiej , a ja jako czytelnik kompletnie tego nie odczułam.

Polecam :)

Bardzo wciągający, klimatyczny kryminał retro, z charyzmatycznym głównym bohaterem Janem oraz jego nie mniej interesującym służącym (choć moim zdaniem bardziej przyjacielem :) ) Mateuszem.
To właśnie Jan, z pomocą Mateusza oczywiście, będzie próbował rozwikłać zagadkę morderstwa, które popełnione zostaje w pałacyku jego przyjaciela Tadeusza, w momencie kiedy Jan przebywa...

więcej

mniej

Pokaż mimo to