Autor nie ma złudzeń co do charakteru carskiej Rosji, nie znajdziemy tu utyskiwań nad rosyjską duszą w typie Sołżenicyna a brutalne fakty. Państwo Romanowów było oparte na strukturach quasi-niewolniczych. Paweł I panował raptem kilka lat i też biografia skupia się w około 70% na ostatnich dniach życia cesarza. Gros książki to historia spisku na jego życie, zaangażowanych w niego oficjeli i w końcu samej egzekucji.

Dowiadujemy się również o planach podboju Indii wspólnie z republikańską Francją i licznych wybuchach złości cesarza, które stanowiły żyzny grunt pod spisek na jego życie. Pozycja średnia, ale jedyna poruszająca ten okres z historii Rosji.

Autor nie ma złudzeń co do charakteru carskiej Rosji, nie znajdziemy tu utyskiwań nad rosyjską duszą w typie Sołżenicyna a brutalne fakty. Państwo Romanowów było oparte na strukturach quasi-niewolniczych. Paweł I panował raptem kilka lat i też biografia skupia się w około 70% na ostatnich dniach życia cesarza. Gros książki to historia spisku na jego życie, zaangażowanych w...

Biografia kontrowersyjnego monarchy rosyjskiego, którego krótkie, pięcioletnie panowanie nie fascynuje specjalnie naszych historyków, poza publicystami twierdzącymi, że gdyby Insurekcja Kościuszkowska nie wybuchła, doczekalibyśmy do śmierci Katarzyny II a jej syn nie dopuściłby do III rozbioru. Miał bowiem uważać się za syna Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Rosyjskiego, tudzież radzieckiego autora nie interesują takie dywagacje.
Książka jest właściwie opisem dworskich i wojskowych koterii u schyłku XVIII wieku i na początku następnego stulecia oraz zmiany poglądów i metod działania samego Pawła I. Jest to zatem bardziej historia panowania i zamachu, niż pełna biografia.
Na tle innych biografii z serii napisana jest na pewno cięższym, bardziej naukowym i szczegółowym językiem, co nie ułatwia czytania i nie powiększa satysfakcji z nabytej w jego wyniku wiedzy. Widać, że autor pisał bardziej z myślą o innych historykach i pasjonatach tudzież znawcach tematu, niż o szerokim czytelniku. I tak też należy do niej podchodzić. Pozycja wartościowa i ciekawa, ale nie dla tych, których nie fascynuje ten okres w Europie.

Biografia kontrowersyjnego monarchy rosyjskiego, którego krótkie, pięcioletnie panowanie nie fascynuje specjalnie naszych historyków, poza publicystami twierdzącymi, że gdyby Insurekcja Kościuszkowska nie wybuchła, doczekalibyśmy do śmierci Katarzyny II a jej syn nie dopuściłby do III rozbioru. Miał bowiem uważać się za syna Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Rosyjskiego,...

Zwykle w opisach historii Rosji czasów wielkich cesarzy pomija się osobę Pawła I przeskakując z Katarzyny II wprost na jej wnuka Aleksandra. Paweł traktowany jest przez samych Rosjan jako cesarz przypadkowy i niegodny wielkiego tronu. Mało jest opracowań jego dotyczących – ta biografia jest przynajmniej jedyną mi znaną. Podchodząc do lektury towarzyszyły mi te liczne uprzedzenia i uproszczenia i chyba podświadomie oczekiwałem ich potwierdzenia. A tu niespodzianka, kolejna już moja książkowa. Paweł trafił na tron carski w bardzo skomplikowanej sytuacji dworskiej z wieloma silnymi osobowościami, starymi rodami wokół niego. Miał swoją wizję na Rosję, wizję która rozmijała się diametralnie z wizją jego otoczenia. Jego słabością było to, że nie potrafił zjednywać sobie przyjaciół co bardzo pomaga z rządzeniu, kiedy liczba twoich wrogów powiększa się z każdym dniem. W moim przekonaniu bardzo dobra książka pokazująca mechanizmy władzy. Miejscami może nurząca z uwagi na ilość nazwisk. Niemniej jednak warto się głęboko w nią czytać by choć odrobinę dotknąć tamtej władzy.

Zwykle w opisach historii Rosji czasów wielkich cesarzy pomija się osobę Pawła I przeskakując z Katarzyny II wprost na jej wnuka Aleksandra. Paweł traktowany jest przez samych Rosjan jako cesarz przypadkowy i niegodny wielkiego tronu. Mało jest opracowań jego dotyczących – ta biografia jest przynajmniej jedyną mi znaną. Podchodząc do lektury towarzyszyły mi te liczne...

Następcą Katarzyny II był jej syn Paweł, który przez wielu uznawany jest za "szaleńca na tronie". Nigdy nie darzyłam tego władcy zbyt wieloma pozytywnymi uczuciami, więc nie byłam specjalnie zainteresowana jego dość krótkim panowaniem (1796-1801). Paweł I zresztą nie jest postacią, której poświęca się wiele uwagi, przynajmniej nie w tych opracowaniach, które miałam okazję czytać.

"Paweł I czyli śmierć tyrana" jest jedyną książką o tym władcy, jaką przeczytałam. Trudno mi więc ocenić ją nie mając żadnego porównania. Subiektywnie muszę przyznać, że pozycję tę przemęczyłam, czytanie jej nie było zbyt wielką przyjemnością. Trudno jednak jednoznacznie stwierdzić, czy wina leży po stronie autora, czy opisywanej przez niego postaci.

Trzeba jednak przyznać, że autor starał się bardzo szczegółowo podejść do tematu.

Następcą Katarzyny II był jej syn Paweł, który przez wielu uznawany jest za "szaleńca na tronie". Nigdy nie darzyłam tego władcy zbyt wieloma pozytywnymi uczuciami, więc nie byłam specjalnie zainteresowana jego dość krótkim panowaniem (1796-1801). Paweł I zresztą nie jest postacią, której poświęca się wiele uwagi, przynajmniej nie w tych opracowaniach, które miałam okazję...