„Nowy Harry Potter” bądź też "Drugi Zmierzch" – to porównanie i "reklamowy slogan" mamy okazję słyszeć praktycznie wszędzie, a
konkretnie rzecz biorąc w setkach informacji promujących tytuły, które „ochrzczono” na następcę najpopularniejszego cyklu powieściowego dla dzieci i młodzieży, jaki trafił na księgarskie półki.
"Igrzyska Śmierci" to kolejna seria kreowana na wielkie odkrycie literatury młodzieżowej.
Pierwszy tom trylogii, łączy w sobie elementy postapokaliptycznej antyutopii i fantastyki opisującej model zniewolonego społeczeństwa przyszłości powstałego na gruzach dawnej cywilizacji, w tym wypadku na
gruzach Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Obywatele państwa o nazwie Panem mieszkają w dwunastu dystryktach, a całe ich życie podporządkowane jest woli i kaprysom władzy zlokalizowanej w stolicy
zwanej Kapitolem.
Wydawać się może, że Suzanne Collins ma spore szanse na odniesienie sukcesu, gdyż zawarła w swojej książce wszystko to co stanowi fundament w młodzieżowej literaturze - wartką akcję, płynny i prosty język, bohaterów, którzy stają przed problemami ponad swoje możliwości. Trudno jednak spodziewać się aby był to sukces na miarę "Harrego Pottera", gdyż książka nie wprowadza do gatunku niczego nowego.
Historia wykreowanego świata jest dobrze przedstawiona, jednak w niektórych momentach możemy odnieść wrażenie, że w jej zawiłości gubiła się sama autorka co nie zmienia faktu, że jest to dobrze napisana powieść, która bardzo wciąga.
Suzanne Collins utrzymuje dobre tempo akcji, nie dając nam odpowiedzi na wszystkie pytania i wątpliwości, które podczas czytania pojawiają się w głowie czytelnika. Sytuacja potrafi zmieniać się jak w kalejdoskopie, nowi bohaterowie szybko giną, a zbliżająca się "krótka" bitwa okazuje się być batalią opisywaną przez następne kilkadziesiąt stron co, wbrew pozorom, tylko podkręca akcję.
Książkę czyta się łapczywie. Jest to świetnie skonstruowana sensacyjna fabuła, napisana z charakterem. Autorka prowokuje czytelnika pytania o kondycję współczesnego świata, w którym media zyskują władzę nad umysłami i tyranizują wszelkie emocje.
Jakkolwiek intryga jest pasjonująca, to jednak w trakcie lektury doskwiera nam w pewnym stopniu poczucie winy. W założeniu książka ma
wzbudzić w nas wstręt do głodowych igrzysk, tymczasem chwilami czujemy się jak widz programu rozrywkowego. Podążamy za fabułą, dopingujemy bohaterom, a nasze współczucie dla przegranych praktycznie nie istnieje.
"Igrzyska śmierci" nie zalicza się do literatury wysokich lotów. Książka ta jest jednak wybitna w swojej kategorii. Jeśli ktoś przymknie oko na małe niedociągnięcia, przewidywalność niektórych scen oraz wydumane zwroty akcji, szybko poczuje się zaintrygowany całością i z pewnością nie odmówi sobie przyjemności przeczytania tej pozycji do końca.

„Nowy Harry Potter” bądź też "Drugi Zmierzch" – to porównanie i "reklamowy slogan" mamy okazję słyszeć praktycznie wszędzie, a
konkretnie rzecz biorąc w setkach informacji promujących tytuły, które „ochrzczono” na następcę najpopularniejszego cyklu powieściowego dla dzieci i młodzieży, jaki trafił na księgarskie półki.
"Igrzyska Śmierci" to kolejna seria kreowana na...