Książka " Wielcy ludzie w anegdocie " Przemysława Słowińskiego jest zbiorem anegdot zarówno wybitnych światowych postaci jak i naszych rodzimych artystów.
W ksiażce zastosowano układ alfabetyczny w prezentowaniu bohaterów anegdot. Jeśli nie znacie wszystkich twórców to nie przejmujcie się ponieważ na końcu książki znajdziecie notki biograficzne o występujących w anegdotach postaciach. Fajna ksiażka , lekka i przyjemna idealna odskocznia od poważnej literatury. Niektóre anegdoty mnie zaziwiły , niektóre rozbawiły do łez , niektóre już znałam a niektóre były całkiem nowe. Polecam .

Książka " Wielcy ludzie w anegdocie " Przemysława Słowińskiego jest zbiorem anegdot zarówno wybitnych światowych postaci jak i naszych rodzimych artystów.
W ksiażce zastosowano układ alfabetyczny w prezentowaniu bohaterów anegdot. Jeśli nie znacie wszystkich twórców to nie przejmujcie się ponieważ na końcu książki znajdziecie notki biograficzne o występujących w...

Znaleziony przez przypadek w hotelowej biblioteczce zbiór anegdot z życia dawnych i żyjących jeszcze, mniej lub bardziej znanych, osób. Dobrze opracowany wybór bohaterów, dzięki czemu można w przyjemny sposób poszerzyć zakres swej wiedzy i błysnąć w towarzystwie 😊
Do zalet zaliczę również poręczny format, układ alfabetyczny postaci oraz krótki ich spis na końcu książki pt. „wystąpili”. Myślę, że ww. książeczka jest nie tylko dobrą lekturą na wakacje (czyta się szybko, co chwila wybuchając śmiechem),ale będzie również ozdobą waszej domowej biblioteki, do której będziecie wracać nie jeden raz. Polecam wszystkim ceniącym sobie dobry humor i mającym dystans do siebie i otaczającej nas rzeczywistości.

Znaleziony przez przypadek w hotelowej biblioteczce zbiór anegdot z życia dawnych i żyjących jeszcze, mniej lub bardziej znanych, osób. Dobrze opracowany wybór bohaterów, dzięki czemu można w przyjemny sposób poszerzyć zakres swej wiedzy i błysnąć w towarzystwie 😊
Do zalet zaliczę również poręczny format, układ alfabetyczny postaci oraz krótki ich spis na końcu książki pt....

Nie można się od niej oderwać, bo krótkie opisy są tak zabawne (przynajmniej większość z nich),że cały czas łapałam się na "jeszcze jeden...no to jeszcze jeden" :) co prawda wydaje mi się, że o niektórych z przedstawionych sytuacji słyszałam już wcześniej w innych kontekstach, ale jeśli ktoś po prostu chce się pośmiać z zaskakujących splotów okoliczności lub oryginalnych ripost, książka na pewno spełni te oczekiwania.

Nie można się od niej oderwać, bo krótkie opisy są tak zabawne (przynajmniej większość z nich),że cały czas łapałam się na "jeszcze jeden...no to jeszcze jeden" :) co prawda wydaje mi się, że o niektórych z przedstawionych sytuacji słyszałam już wcześniej w innych kontekstach, ale jeśli ktoś po prostu chce się pośmiać z zaskakujących splotów okoliczności lub oryginalnych...

Czegoś takiego już od dawna szukałam, a że twórczość P. Słomińskiego trochę znałam to wiedziałam, iż się nie zawiodę. I miałam rację. W książce tej zaprezentowano przebogatą paletę znanych osób - od malarzy, rzeźbiarzy, aktorów przez królów i generałów, aż do naukowców. Wiele razy się śmiałam do rozpuku jak i dziwiłam, jacy niektórzy byli zarozumiali lub sarkastyczni. Brak mi trochę współczesnych nazwisk takich jak np. Madonny, bądź S. Spielberg. Czyżby współczesne ikony nie miały nic zabawnego do powiedzenia?
Jeden fakt mnie nie pokoi. Dwie anegdoty są niemalże takie same:
"Pewien krytyk zwrócił się do Aleksandra Dumasa (syna): — Wybaczy pan, mistrzu, ale z wyrażeniem „bolesna pustka", którego użył pan w swym utworze, trudno mi się pogodzić. — Dlaczego? — Bo przecież tam, gdzie jest pustka, nie może być mowy o bólu. — Czyżby nigdy nie bolała pana głowa? — zdziwił się sławny pisarz.",
"Minister dworu księcia Weimaru rozmawiał kiedyś z największym poetą niemieckim Johannem Wolfgangiem Goethem. — W ostatniej pana książce, noszącej tytuł Cierpienia młodego Wertera, zauważyłem pewną logiczną sprzeczność. Otóż główny bohater wygłasza tam w pewnym momencie następującą kwestię: „Boli mnie pustka, co jest we mnie". Ja mogę zrozumieć, że Werter cierpi, ale, na Boga, jak może boleć coś, co jest puste? — A czy pana nigdy w życiu nic bolała głowa? — podsumował wątpliwości ministra Goethe.".
Są dwa wyjścia wielkie umysły myślą podobnie, albo któraś jest przekłamana. W przypadku opcji nr 2, J. W. von Goethe żył wcześniej więc chyba ma pierwszeństwo przed A. Dumas. Dziwi mnie, iż autor nie zauważył tej wtórności.

Czegoś takiego już od dawna szukałam, a że twórczość P. Słomińskiego trochę znałam to wiedziałam, iż się nie zawiodę. I miałam rację. W książce tej zaprezentowano przebogatą paletę znanych osób - od malarzy, rzeźbiarzy, aktorów przez królów i generałów, aż do naukowców. Wiele razy się śmiałam do rozpuku jak i dziwiłam, jacy niektórzy byli zarozumiali lub sarkastyczni. Brak...

Niby nic szczególnego. Ot, taka sobie książeczka, zawierająca zbiór krótkich historyjek. Ale jeżeli ktoś chce się naprawdę pośmiać, polecam.

Niby nic szczególnego. Ot, taka sobie książeczka, zawierająca zbiór krótkich historyjek. Ale jeżeli ktoś chce się naprawdę pośmiać, polecam.

Może być, momentami zabawnie.

Może być, momentami zabawnie.