W Morganville w końcu nastał spokój!

Z niejaką rezerwą sięgnęłam zatem po ten tom, zastanawiając się, czy jest coś, czym może mnie jeszcze autorka zaskoczyć. Poprzednia książka przyniosła rozwiązanie prawie wszystkich wcześniej rozpoczętych wątków. Zastanawiałam się więc, czy nie będzie to gniot napisany na siłę, pod publiczkę i dla pieniędzy.

"Rozwiane cienie" po raz kolejny przybliżają system ochraniający stające pośrodku pustynnego pustkowia miasto. Tym razem jednak niebezpieczeństwo czai się od środka. Nawet jeśli to tylko pozory to znów na Claire spada ciężar walki z przeciwnościami losu.

Tym razem postać wprowadzona na karty książki jest nam już od dawna doskonale znana. Okazuje się, że Ada - system komputerowy chroniący miasto ma również swoje tajemnice. I to wcale nie są tajemnice zapisane systemem liczbowym!

Tym razem Claire pozostaje sama z wątpliwościami - Eve ma nową przyjaciółkę i cały swój czas dzieli pomiędzy nią, a sztukę, w której obie grają, Amelie cierpi po stracie ukochanego wampira, a stosunki pomiędzy Claire i Shanem nie układają się tak dobrze, jakby sama Claire tego sobie życzyła. To rodzi kłopoty.
Na szczęście główna bohaterka coraz lepiej radzi sobie nie tylko ze swoimi emocjami, ale również z poskramianiem wampirzych zapędów i emocji swoich ludzkich przyjaciół.

"Pocałunek śmierci" nieoczekiwanie daje nam nową możliwość - poznania świata zewnętrznego - poza Morganville bowiem jest inne życie, na ogól dla mieszkańców miasteczka niedostępne. Kiedy zatem Michael otrzymuje propozycję nagrania własnego krążka i otrzymuje zgodę Amelie, aby wraz z przyjaciółmi udać się do Dallas z ochotą korzysta z otwierających się przed nim drzwi.
Droga do Dallas okazuje się być nie tyle kamienista, ile wręcz usiana trupami. Dosłownie.
I chyba nic więcej nie powiem, żeby tym, co chcą przeczytać nie psuć zabawy.

Zakończenie poprzedniego tomu nie sugerowało kolejnych perypetii bohaterów, toteż ponowne spotkanie z nimi jest zaskakująco ciekawe. Sama fabuła może nie jest najwyższych lotów, ale treść i pomysł... Pomysł na tą część wydaje mi się trafiony w 10. Całość trzyma w napięciu właściwie do ostatniej kartki, po czym następuje.... happy end. Tego nie było w poprzednich książkach! Po odłożeniu na bok nie ma już tego dreszczyku emocji związanego z wyczekiwaniem na ponowne spotkanie z bohaterami. Być może jest to zamierzone i teraz każda książka właśnie w ten sposób będzie się kończyła - konkretnie, ale z nadzieję na kolejne wątki i przygody w kolejnych tomach cyklu o Wampirach z Morganville.

W Morganville w końcu nastał spokój!

Z niejaką rezerwą sięgnęłam zatem po ten tom, zastanawiając się, czy jest coś, czym może mnie jeszcze autorka zaskoczyć. Poprzednia książka przyniosła rozwiązanie prawie wszystkich wcześniej rozpoczętych wątków. Zastanawiałam się więc, czy nie będzie to gniot napisany na siłę, pod publiczkę i dla pieniędzy.

"Rozwiane cienie" po raz...