Lektura wyjątkowo na czasie, mimo że napisana w 1931 roku, obecnie jest niezwykle aktualna. Żeby nie powtarzać opisów już istniejących, napiszę jedynie, że studium psychologiczne pisane przez autora w odniesieniu do sowietów, w obecnej sytuacji odnosi się do współczesnych neomarksistów. Narkotyk rewolucji komunistycznej obecnie jest dystrybuowany w nieco zmienionym opakowaniu. Zamiast walki klas, likwidacji burżuazji, walki o prawa proletariatu, nowomowy komunistycznej, kołchozów i sowchozów itd., obecnie mamy walkę płci, walkę ras, walkę o prawa wszelkich mniejszości, mowę nienawiści, inkluzywność i ekologizm. Gorąco polecam refleksje nad tą książką, bo „widmo komunizmu krąży nad” (…) Brukselą.

Lektura wyjątkowo na czasie, mimo że napisana w 1931 roku, obecnie jest niezwykle aktualna. Żeby nie powtarzać opisów już istniejących, napiszę jedynie, że studium psychologiczne pisane przez autora w odniesieniu do sowietów, w obecnej sytuacji odnosi się do współczesnych neomarksistów. Narkotyk rewolucji komunistycznej obecnie jest dystrybuowany w nieco zmienionym...

Wspaniała orka sowieckich realiów. Spostrzegawczość autora zachwyca, podobnie jak jego umiejętności wyciągania wniosków z wydartych rzeczywistości okruchów.

Wspaniała orka sowieckich realiów. Spostrzegawczość autora zachwyca, podobnie jak jego umiejętności wyciągania wniosków z wydartych rzeczywistości okruchów.

Myśl w obcęgach - dawno tytuł książki nie wydał mi się tak adekwatny do jej treści. Szczególnie angażujące jest zdobywanie poszerzonej perspektywy na temat zniewolenia społeczeństwa rosyjskiego, obserwowanego i analizowanego przez człowieka, który widział sowieckie przemiany za swojego życia. Książka pomaga zrozumieć, dlaczego Polakom oraz obywatelom krajów zachodnich tak trudno pojąc jest rosyjskie myślenie. Moim zdaniem to szczególnie istotne również z uwagi na współczesne poczynania Rosji. To co dla krajów zachodnich jest oznaką honoru i godności, często w oczach Rosjanina jest oznaką słabości.

[SPOILER]
Los ludu rosyjskiego nigdy nie należał do najprostszych. Trudne warunki życiowe, tyrania, najazdy muzułmańskich sąsiadów. Jeżeli dla kogoś interesujące jest lepsze poznanie rosyjskiej natury, polecam rozmowy z Panią Krystyną Kurczab-Redlich, przytaczającą liczne wątki ucisku, których w swojej historii doznał lud rosyjski. Nie ma chyba jednak w historii Rosji gorszego okropieństwa niż rewolucja bolszewicka i jej następstwa.

Dopóki w Rosji panował carat, sytuacja ludu była tragiczna, ale możliwa do przetrwania. Szczególnie ważny jest dla mnie wątek, który przytoczony został przez Pana Marka Chodakiewicza. W jednym z wykładów, na przykładzie Josepha Conrada pokazał, że carat z zasady nie karał dzieci za działania ich rodziców. Czyli nie stosował niesprawiedliwej odpowiedzialności zbiorowej. I pomimo swojego okrucieństwa zachowywał szczątkowe przywiązanie do cywilizacji łacińskiej. Tego nie uraczy się natomiast w kraju sowieckim. W kraju, w którym rozsądek został wyparty przez partyjną opresję na skalę dotąd w Rosji nieznaną. I ma to, nie tylko moim zdaniem, ogromne przełożenie na Rosję współczesną. Wciąż przecież żyją kaci i ofiary wprowadzonego ucisku. Wciąż na kraju tym spoczywa odpowiedzialność za hektolitry przelanej krwi niewinnych osób.

Szczególnie ważna była dla mnie analiza zabójstwa cara Mikołaja II i jego rodziny. Okazuje się, że śmierć ta, stająca się symbolem bezwzględności rewolucji bolszewickiej, wciąż nie została całkowicie rozszyfrowana, nie została też rozliczona. Autor przekazuje wersję, którą usłyszał od jednego z uczestników rzezi. Nie zdradzając za wiele: uważam to za wersję wielce prawdopodobną, zwłaszcza patrząc na chaos, panujący przed, w trakcie i po rewolucji.

Zwrócenie przez Autora uwagi na fakt, że car Mikołaj był za miękki, nie nadawał się do rządzenia, zwłaszcza Rosją, dobitnie pokazuje, jak niefortunność losu, zwykły pech, może zniszczyć nie tylko całą rodzinę, ale i kraj. W końcu to właśnie śmierć cara dała przyczynek ku dalszym mordom i coraz śmielszym poczynaniom bolszewików. Piramida społeczna została postawiona na swoim wierzchołku, utrzymywana przez ustawione naokoło bagnety, parafrazując słowa Sribielnikowa z serialu "1920. WOJNA I MIŁOŚĆ".

Cat Mackiewicz to Autor wszechstronny. Łączy w swoich wypowiedziach wiele wątków, trzymając się tematu, zaciekawiając odbiorcę i wywołując w nim poczucie zdobycia ogromnej dawki wiedzy. Żałuję, że nie natrafiłam na Jego książki wcześniej, np. w okresie szkolnym.

Myśl w obcęgach - dawno tytuł książki nie wydał mi się tak adekwatny do jej treści. Szczególnie angażujące jest zdobywanie poszerzonej perspektywy na temat zniewolenia społeczeństwa rosyjskiego, obserwowanego i analizowanego przez człowieka, który widział sowieckie przemiany za swojego życia. Książka pomaga zrozumieć, dlaczego Polakom oraz obywatelom krajów zachodnich tak...

Wbrew arcypoważnemu tytułowi, jest to pozycja lekka, bardzo przyjemna w czytaniu. Choć same informacje nie robią już po tylu latach wnikliwych badań historyków i publikacji opracowań oszałamiającego wrażenia, świadomość, że autor wiele zjawisk zauważył tak wcześnie budzi podziw i zachęca do prób samodzielnej diagnozy otaczającego świata. Dla tych, co nie potrafią rozerwać się inaczej niż czując, że robią coś dla umysłu, informacja jest następująca: Myśl w obcęgach można zabrać do tramwaju lub na plażę - to właściwie rozrywkowa (nawet biorąc pod uwagę temat) książka podróżnicza. Udana synteza.

Wbrew arcypoważnemu tytułowi, jest to pozycja lekka, bardzo przyjemna w czytaniu. Choć same informacje nie robią już po tylu latach wnikliwych badań historyków i publikacji opracowań oszałamiającego wrażenia, świadomość, że autor wiele zjawisk zauważył tak wcześnie budzi podziw i zachęca do prób samodzielnej diagnozy otaczającego świata. Dla tych, co nie potrafią rozerwać...

Chyba najważniejsze dzieło Kota-Mackiewicza. W przypadku innych swoich dzieł, zwykle dużo dłuższych niż niniejsze, autor zajmuje się głównie publicystyką, przekonuje do własnych tez etc. Tutaj przede wszystkim dzieli się swoimi obserwacjami. W dobie głębokiej rewolucji bolszewickiej Mackiewicz udał się w podróż po Związku Radzieckim i opisał, jako dobry reporter, jak sprawy się mają po czerwonym przewrocie. To świadectwo o tym, że rewolucje są brudne, epatują nędzą i mordem.

Chyba najważniejsze dzieło Kota-Mackiewicza. W przypadku innych swoich dzieł, zwykle dużo dłuższych niż niniejsze, autor zajmuje się głównie publicystyką, przekonuje do własnych tez etc. Tutaj przede wszystkim dzieli się swoimi obserwacjami. W dobie głębokiej rewolucji bolszewickiej Mackiewicz udał się w podróż po Związku Radzieckim i opisał, jako dobry reporter, jak sprawy...

Bardzo dobre. Opis rosyjskich realiów z 30 lat XX wieku przedstawiony chyba bardzo obiektywnie. Niektórzy zarzucają Mackiewiczowi, że jego oceny skażone są konserwatywnymi poglądami i monarchistycznymi upodobaniami. Ja czegoś takiego nie zauważyłem, mimo, że wiedziałem o takich zarzutach przed lekturą tej książki i co jakiś czas o nich myślałem. Niektórzy współcześni publicyści (np. Zychowicz i Ziemkiewicz) dość często przywołują opinie Mackiewicza na temat Rosji bolszewickiej i wtedy wygląda to jak powoływanie się na źródła historyczne, a to, wg mnie trochę przesada, bo opinie Mackiewicza to jednak cały czas opinie, bardzo trafne i sugestywne, ale "tylko" opinie - nie źródła. Ale to również przemawia na korzyść Mackiewicza i jego trafności ocen.

Bardzo dobre. Opis rosyjskich realiów z 30 lat XX wieku przedstawiony chyba bardzo obiektywnie. Niektórzy zarzucają Mackiewiczowi, że jego oceny skażone są konserwatywnymi poglądami i monarchistycznymi upodobaniami. Ja czegoś takiego nie zauważyłem, mimo, że wiedziałem o takich zarzutach przed lekturą tej książki i co jakiś czas o nich myślałem. Niektórzy współcześni...

Bardzo dobra książka na temat ZSRR. W książce tej autor opisuję ZSRR na podstawie swoich własnych obserwacji po podróży do tego kraju, którą odbył w 1931 roku. Jego obserwacje są niezwykle trafne i interesujące.

Bardzo dobra książka na temat ZSRR. W książce tej autor opisuję ZSRR na podstawie swoich własnych obserwacji po podróży do tego kraju, którą odbył w 1931 roku. Jego obserwacje są niezwykle trafne i interesujące.

Dla współczesnego czytelnika esej Cata Mackiewicza, owoc jego wyprawy do ZSRR i konkluzje wyciągnięte z tego wypadu - to nihil novi.

Nie dziwi ani ogrom nędzy ani tym bardziej rozmiary prześladowań burżujów, których był świadkiem. Odmalowana przez niego groteskowość i hipokryzja ideologii bolszewickiej to fakty powszechnie znane. Warto jednak pamiętać, że w 1931 r. mało kto wiedział to, co my wiemy dzisiaj. Przyjmując tę perspekrywę, trudno nie zachwycić sie trafnością przewidywań Cata Mackiewicza na losy "Bolszewii". W krótkich, żołnierskich słowach nazwał to, co dla zachodniej Europy i USA stało się jasne dopiero po II wojnie światowej.

Nie obyło się bez sporej łyżki dziegciu w beczce miodu. "Myśl w obcęgach" jest za krótka. Sprawia wrażenie szkicu, a nie pełnoprawnego efektu finalnego. Zbyt dużo tu zaczętych i urwanych myśli czy luźno rzuconych tematów bym czuła się usatysfakcjonowana. Na szczęście Cat Mackiewicz ratuje się zgrabnie ubranymi refleksjami. Szczególnie ujęło mnie porównanie bolszewizmu do owocu mezalianstwa pijanego intelektu z chamską histerią.

Tak czy owak - ciekawe, ale dla ludzi w XXI w. mało odkrywcze.

Dla współczesnego czytelnika esej Cata Mackiewicza, owoc jego wyprawy do ZSRR i konkluzje wyciągnięte z tego wypadu - to nihil novi.

Nie dziwi ani ogrom nędzy ani tym bardziej rozmiary prześladowań burżujów, których był świadkiem. Odmalowana przez niego groteskowość i hipokryzja ideologii bolszewickiej to fakty powszechnie znane. Warto jednak pamiętać, że w 1931 r. mało...

Bardzo ciekawa książka świadka tamtych czasów. Dobry przykład na przenikliwość autora jeżeli chodzi o dalszy rozwój państwa sowieckiego. Tytuł wiele mówi o treści książki, pokazuje jak propaganda wpłynęła na starsze pokolenie jak i ludzi, którzy nie poznali innego systemu politycznego poza bolszewizmem. Polecam.

Bardzo ciekawa książka świadka tamtych czasów. Dobry przykład na przenikliwość autora jeżeli chodzi o dalszy rozwój państwa sowieckiego. Tytuł wiele mówi o treści książki, pokazuje jak propaganda wpłynęła na starsze pokolenie jak i ludzi, którzy nie poznali innego systemu politycznego poza bolszewizmem. Polecam.

Niesamowite połączenie reportażu i publicystyki, pokazujące realia życia w sowieckiej Rosji A.D. 1931. Mnóstwo trafnych uwag o śmiertelnym zagrożeniu płynącym z tego kierunku dla całej zachodniej cywilizacji, przy którym spory między europejskimi państwami powinny zostać odłożone na półkę. Ciarki przechodzą, jeśli pomyśli się w jak szczęśliwej sytuacji byli Polacy w tamtym okresie, znający "dobrodziejstwa" komunistycznego raju jedynie z tego typu książek, a nie z własnego doświadczenia.

Niesamowite połączenie reportażu i publicystyki, pokazujące realia życia w sowieckiej Rosji A.D. 1931. Mnóstwo trafnych uwag o śmiertelnym zagrożeniu płynącym z tego kierunku dla całej zachodniej cywilizacji, przy którym spory między europejskimi państwami powinny zostać odłożone na półkę. Ciarki przechodzą, jeśli pomyśli się w jak szczęśliwej sytuacji byli Polacy w tamtym...