Książka nie powaliła mnie, ale doceniam pomysł.
Przeczytanie Delirium zajęło mi sporo czasu, a właściwie samo zabranie się za nią. Czytając wcześniejsze opinie zauważyłam ,że albo się ją uwielbia ,albo nienawidzi. Ja chyba jestem bardziej za tym drugim.
Okładka mi się strasznie nie podobała, bo patrząc na nią czuje lekki niepokój. Sama nie wiem dlaczego :/
Spodziewałam się czegoś w typie "Niezgodnej" może "Dawcy".. jednak choć klimat jest podobny to książki nie mają ze sobą nic więcej wspólnego. I nie mówię tego w pozytywnym znaczeniu. Nie wciągnęła mnie kompletnie.. Fakt miała mocniejsze momenty, ale mnogość opisów jest tak męcząca, że po chwili wymiękałam. Na palcach jednej ręki mogę chyba wymienić ilość dialogów. Autorka napisała kilka wartościowych kwestii wartych przemyślenia , ale giną one czasem w licznych opisach drzew, krajobrazów, budynków i innych pierdół..
Nie potrafię powiedzieć czy Lena jest dla mnie osobą pozytywną czy nie. Czasami jej działania są tak samolubne i dziecinne, że to aż przerażające. Wydaje się być silna i staje się niezależna. W świecie bez miłości jest bezpiecznie i spokojnie. Ona też na początku tak uważa. Później wszystko się zmienia.. Uważam jednak, że ma lekko pobieżne i wypaczone pojęcie o miłości. Postać troooszeczkę mnie wkurza. Tą bohaterkę sami musicie poznać i wyrobić o niej dobre zdanie ,ponieważ ja tego nie umiem.
Historia fajna ,ale nie wiem czy sięgnę po następną część. Jestem zmęczona i lekko znudzona tą pozycją. Chyba muszę ochłonąć i to przemyśleć.

Książka nie powaliła mnie, ale doceniam pomysł.
Przeczytanie Delirium zajęło mi sporo czasu, a właściwie samo zabranie się za nią. Czytając wcześniejsze opinie zauważyłam ,że albo się ją uwielbia ,albo nienawidzi. Ja chyba jestem bardziej za tym drugim.
Okładka mi się strasznie nie podobała, bo patrząc na nią czuje lekki niepokój. Sama nie wiem dlaczego :/
Spodziewałam się...