/Poniższe słowa napisałem po przeczytaniu ośmiu książek spółki Anderson&Herbert. Męczyłem się niemiłosiernie, ale uparłem się, że przebrnę. Bo przy każdej kolejne miałem nadzieję, że jednak panowie się wyrobią, opamiętają, wykorzystają notatki Franka. Niestety.

Ale jeśli choć jedną osobę uda mi się odwieść od zakupu lub pożyczenia tychże, to znaczy, że uratowałem komuś kilka tygodni męczarni. Pomimo pewnych drobnych różnic w ocenie można potraktować tę krótką recenzję jako wyraz frustracji nad ich poziomem jako całości. Albo jako każdej z nich z osobna./


Te książki nie są dobre. Traktowane jako niezależne i oderwane od cyklu oryginalnego nie mają sensu, a porównanie i postawienie ich obok prozy Franka Herberta sprawia, że mamy wrażenia obcowania z czymś jałowym, złym i, nie przesadzając zanadto, zwyczajnie głupim.

Nie będę ukrywał, że nie darzę szacunkiem pisania KJA, więc po jego Diunę sięgałem z pewną obawą, ale i ogromną nadzieją. W końcu panowie chwalili się, że korzystają z notatek zostawionych przez Franka Herberta.

Lecz czytając dawno temu niezapamiętywalne "Archiwum X", przebijając się przez pozbawione polotu "Gwiezdne Wojny" i dopełniając katorgi jego wersją "Diuny" utwierdzałem się w przekonaniu, że przez takich właśnie ludzi s-f jest traktowane jako pośledniejszy rodzaj literatury.

Czytadła które można zaliczyć w pociągu i wyrzucić z głowy na zawsze. Nic dziwnego że facet jest w stanie wypluć z siebie po trzy czy nawet cztery książki rocznie. Płodność odwrotnie proporcjonalna do jakości.

W książkach spółki KJA&BH nic się nie klei; pomysłów ciekawych i oryginalnych jest naprawdę niewiele, a te które się pojawiają okazują się być niedopracowane. Fabularne dziury, słownictwo na żenująco niskim poziomie, dialogi drętwe, bohaterowie zachowujący się absurdalnie, ich motywacje - bezsensowne, a napięcie budowane w sposób urągający inteligencji czytelnika. Nie potrafię przypomnieć sobie ŻADNEJ ciekawej rzeczy podczas czytania. Co chwilę kompulsywnie sprawdzałem ilość stron i odliczałem z ulgą ich zmniejszającą się szybko liczbę. Mimo usilnych starań, mimo miłości do całego cyklu zostałem oszukany. My wszyscy zostaliśmy.

Nie czytajcie ich. Zróbmy z ich prozą to, co należało zrobić z Episode One, Gwiezdnych Wojen. Nigdy więcej o tym nie mówmy. One nigdy nie istniały.

/Poniższe słowa napisałem po przeczytaniu ośmiu książek spółki Anderson&Herbert. Męczyłem się niemiłosiernie, ale uparłem się, że przebrnę. Bo przy każdej kolejne miałem nadzieję, że jednak panowie się wyrobią, opamiętają, wykorzystają notatki Franka. Niestety.

Ale jeśli choć jedną osobę uda mi się odwieść od zakupu lub pożyczenia tychże, to znaczy, że uratowałem komuś...