Fabułowo w książce nic się nie dzieje. Główny bohater raźno sobie chodzi po świecie który jest jakimś potrąconym światem z wiedźmina z upchaną na chama post-apokalipsą i większość czasu książki jest pomijana za wyjątkiem zapinania/obczajania lasek. Pistolety tam są tak rzadkie i nie do zdobycia że ma go każdy złodupiec. Same walki można skrócić do tego że Sztejer i tak wygra, a jak przegra to i tak jakiś potwór wyskoczy z krzaków i zje przeciwnika. Główny bohater jest stereotypowym true prawdziwym mężczyzną, jakimś skichanym lekiem na kompleksy autora; każdą kobietę występującą w książce albo kiedyś zapiął, albo zapina, albo dopiero planuje i wszystkie oczywiście są zachwycone z tego powodu, nawet niewolnice i kapłanki same włażą mu do łóżka. Ma wielkie przyrodzenie co musiało być zaznaczone w książce, na wszystkim się zna, wszystko umie, wszędzie był, służył w każdej armii, ogólnie jest najlepszy, najsilniejszy, najszybszy, najmądrzejszy, najlepiej walczy itd. Ma też wyjątkowo zawyżone ego co na dłuższą metę strasznie daje po oczach w książce i irytuje. Styl pisania jest kiepski, jakieś dziwne ciągłe zwracanie się do czytelnika trochę nieudane (,,no... ale wiecie o co chodzi'') i jak już pisałem w książce nic się nie dzieje, a autor chyba po prostu leczył swoje kompleksy i jakieś niewyżycie.

Fabułowo w książce nic się nie dzieje. Główny bohater raźno sobie chodzi po świecie który jest jakimś potrąconym światem z wiedźmina z upchaną na chama post-apokalipsą i większość czasu książki jest pomijana za wyjątkiem zapinania/obczajania lasek. Pistolety tam są tak rzadkie i nie do zdobycia że ma go każdy złodupiec. Same walki można skrócić do tego że Sztejer i tak...