Hm, zastanawiam się, skąd takie niskie oceny tej książki?
Dobrze, powiedzmy sobie wprost, arcydzieło to to faktycznie nie jest. Można by się czepić wielu rzeczy: dlaczego codzienność musi być zaraz naszpikowana wszelką dramą małą i dużą albo przypominać złą bajkę bezpiecznie zmierzającą do przewidywalnego i szczęśliwego zakończenia. Ale, dla równowagi, trzeba też zauważyć, że dramy małe i duże potraktowane są bez patetycznego zacięcia, a wszyscy, którzy mają dość długich wywodów rozwiązujących problemy bohaterów mogą się poczuć przyjemnie zaskoczeni niewielką objętością opowiadań i ich zwięzłą formą. Inna sprawa, że miejscami nieporadne dialogi i naiwny styl trochę rażą, że postacie można by pogłębić i rozwinąć problemy, z jakimi się zmagają, ale na tle polskiej prozy nie jest wcale tak źle - a już na pewno bardziej przemawia do mnie "Codzienność" niż "Atlas kobiet polskich" Chutnik.
Mam też zastrzeżenia co do wrzucania tej powieści do worka "les". Bliższe prawdy, jak mi się wydaje, byłoby stwierdzenie, że są to opowiadania o kobietach, istotach seksualnych, realizujących tę seksualność na różne sposoby, oraz obdarzonych pewną emocjonalnością - bardziej zasugerowano, niż pokazano, że głębszą niż przedstawiają to kolorowe pisemka.

Hm, zastanawiam się, skąd takie niskie oceny tej książki?
Dobrze, powiedzmy sobie wprost, arcydzieło to to faktycznie nie jest. Można by się czepić wielu rzeczy: dlaczego codzienność musi być zaraz naszpikowana wszelką dramą małą i dużą albo przypominać złą bajkę bezpiecznie zmierzającą do przewidywalnego i szczęśliwego zakończenia. Ale, dla równowagi, trzeba też zauważyć,...