Ciekawe podejście - stworzenie fikcyjnego dziennika siostry wielkiego poety. Książka jak najbardziej przepełniona emocjami, próbująca nakreślić niełatwą relację między rodzeństwem z wielkim cieniem, rzucanym na tę relację m.in. przez matkę. Mimo wszystko emocjonalność tej książki nie chwyta tak za gardło jak inne książki tego autora. Jest inna - nie chcę pisać sztuczna, ale mniej rzeczywista, a bardziej fabularna niż w innych powieściach Bessona. Z pewnością jednak rzuca nieco inne spojrzenie na ostatnie dni wielkiego poety - Arthura Rimbauda.

Ciekawe podejście - stworzenie fikcyjnego dziennika siostry wielkiego poety. Książka jak najbardziej przepełniona emocjami, próbująca nakreślić niełatwą relację między rodzeństwem z wielkim cieniem, rzucanym na tę relację m.in. przez matkę. Mimo wszystko emocjonalność tej książki nie chwyta tak za gardło jak inne książki tego autora. Jest inna - nie chcę pisać sztuczna, ale...

Besson stworzył książkę, która pomimo małej objętości
przepełniona jest treścią oraz ogromem emocji. Forma
dziennika, jego opisowość wprowadza nastrój intymności,
myślę, że zwielokrotnia żal oraz smutek, które mu
towarzyszą. Gorąco polecam każdemu!

Besson stworzył książkę, która pomimo małej objętości
przepełniona jest treścią oraz ogromem emocji. Forma
dziennika, jego opisowość wprowadza nastrój intymności,
myślę, że zwielokrotnia żal oraz smutek, które mu
towarzyszą. Gorąco polecam każdemu!

"Kiedy zaznało się wolności, jakże się jej wyrzec?"

Pamiętnik pisany z głęboką tęsknotą i wielkim sentymentem do umierającego brata.
Opisywany tu Arthur Rimbaud traci wszystko czego pragnął a dostaje to przed czym całe życie uciekał.

Mimo okoliczności jest to piękna opowieść o bezgranicznej siostrzanej miłości.

"Kiedy zaznało się wolności, jakże się jej wyrzec?"

Pamiętnik pisany z głęboką tęsknotą i wielkim sentymentem do umierającego brata.
Opisywany tu Arthur Rimbaud traci wszystko czego pragnął a dostaje to przed czym całe życie uciekał.

Mimo okoliczności jest to piękna opowieść o bezgranicznej siostrzanej miłości.

Od liceum fascynowała mnie postać Artura Rimbauda, poety-ekscentryka, który swoimi wierszami wzbudzał jednocześnie zachwyt, ale i obrzydzenie. Historia opowiedziana w "Niepewnych dniach" z perspektywy siostry poety daje nam całkowicie inny obraz: poety-człowieka. Człowieka, który, tak jak każdy z nas błądzi i za swoje pomyłki i nietrafne decyzje musi zapłacić... Fikcyjny pamiętnik Isabelle staje się swoistym pomnikiem ku czci człowieka, nie poety.


Pamiętnik Isabelli obejmuje okres od środy 22 maja do soboty 14 listopada 1891 roku. Jest to zapis burzliwych wydarzeń z życia rodziny: chory i kaleki brat, po wielu trudach wraca do rodzinnego domu. Nie jest to jednak spotkanie, które radowałoby wszystkich. Dawne żale nie dają o sobie zapomnieć, a niechęć własnej matki do syna jest aż nader oczywista. Stan Artura ulega ciągłym zmianom. Tylko Isabelle ciągle przy nim czuwa. Czuje, że to jej obowiązek. Pragnie spędzić z bratem jak najwięcej czasu, w końcu w czasie jej młodości nie było jej to dane. I to właśnie ona jest tą osobą, która jest z nim aż do końca...

"Niepewne dni" to fikcja w czystej postaci, poparta naukowymi badaniami. Wszystkie fakty dotyczące Artura są mniej lub bardziej, rzeczywiste. Odczucia Isabelli, jej słowa przejmują człowieka i mrożą krew w żyłach, ale... są jakby wyjęte z kontekstu, niepełne. Czegoś im brakuje, czegoś brakuje tej opowieści. Może realizmu? Brakuje mi opisów miejsc, w których się znajdują. Nie ma klimatu tamtych lat, wieku XIX... i to chyba najbardziej mi przeszkadzało w tej książce. Nie potrafiłam się w nią w pełni wczuć...

Za mało też było dla mnie samego Artura, nastawiłam się, bowiem na więcej faktów z życia tego poety. Niestety dostałam tylko strzępki informacji. Mimo to, dobrze bawiłam się czytają "Niepewne dni", ale nie wiem, czy sięgnę po inne książki tego autora.

Jeżeli kogoś, tak jak mnie fascynuje postać Artura Rimbauda, ta książka dostarczy rozrywki, dzięki całkiem innemu spojrzeniu na postać poety. Pomysł, jak najbardziej trafny- niestety, nie do końca wykorzystany.

Moja ocena: 4-
[http://biblioteczka-pandorci.blogspot.com/2012/04/niepewne-dni-philippe-besson.html]

Od liceum fascynowała mnie postać Artura Rimbauda, poety-ekscentryka, który swoimi wierszami wzbudzał jednocześnie zachwyt, ale i obrzydzenie. Historia opowiedziana w "Niepewnych dniach" z perspektywy siostry poety daje nam całkowicie inny obraz: poety-człowieka. Człowieka, który, tak jak każdy z nas błądzi i za swoje pomyłki i nietrafne decyzje musi zapłacić... Fikcyjny...

Prawdę mówiąc spodziewałam się czegoś bardziej wyrazistego, bardziej porywającego, z większym napięciem. Tymczasem potencjał był, ale gdzieś się rozmył - wszystko w tej opowieści jest "constans", poziom chłodu między Arthurem a matką, współczucie i zmęczenie Isabelle, niecierpliwość i rozpacz samego Rimbauda. Zresztą, może to jest właśnie urok tej króciutkiej powieści, może w takiej "pastelowości" tkwi jej siła, ale ja się jednak wynudziłam, tym bardziej, że tak barwna postać jak Rimbaud zasługuje jednak na coś więcej.

Prawdę mówiąc spodziewałam się czegoś bardziej wyrazistego, bardziej porywającego, z większym napięciem. Tymczasem potencjał był, ale gdzieś się rozmył - wszystko w tej opowieści jest "constans", poziom chłodu między Arthurem a matką, współczucie i zmęczenie Isabelle, niecierpliwość i rozpacz samego Rimbauda. Zresztą, może to jest właśnie urok tej króciutkiej powieści, może...

Ciekawy pomysł:spojrzenie na życie i wybryki Rimbauda z perspektywy młodszej siostry,która cały czas pozostawała w cieniu,przytłoczona jego wielkością.
Książka napisana tak subtelnie,jakby rzeczywiście wyszła spod kobiecej ręki.
Dobrze oddana mieszanka ambiwalentnych uczuć,które Isabelle żywiła do Artura.
Trochę irytujące jest to,że autor przesłodził postać panny Rimbaud-pomimo iż ma żal do brata o wiele spraw,to nawet w swoich myślach siebie biczuje,a dla niego zawsze szuka usprawiedliwienia.

Ciekawy pomysł:spojrzenie na życie i wybryki Rimbauda z perspektywy młodszej siostry,która cały czas pozostawała w cieniu,przytłoczona jego wielkością.
Książka napisana tak subtelnie,jakby rzeczywiście wyszła spod kobiecej ręki.
Dobrze oddana mieszanka ambiwalentnych uczuć,które Isabelle żywiła do Artura.
Trochę irytujące jest to,że autor przesłodził postać panny...

Przepiękna książka. Pokazana więź między rodzeństwem - magiczna.

Przepiękna książka. Pokazana więź między rodzeństwem - magiczna.

Tylko dla fanatyków Rimbauda.

Tylko dla fanatyków Rimbauda.