Milan Kundera w “Nieśmiertelności” stwierdził, że uczucie, które chcemy przeżyć, jest tylko imitacją uczucia. Dobrze to widać w “Głupcu” Schilling, gdzie główna bohaterka, Alina, przeżywa uczucie, którego w oczywisty sposób nie może chcieć przeżywać, bo przecież nie ma ono żadnej racji bytu. Ciekawie było wrócić do tej książki po prawie dwóch dekadach, odkąd została opublikowana. Widzę, że wtedy dałam 9 gwiazdek, teraz dałabym 6. I to nie tylko dlatego, że naprawdę nie wiem, czemu ma służyć brak przecinków, wielkich liter i jakiegokolwiek podziału na rozdziały. Nic nie poradzę, że teraz, gdy wiekowo jestem bliżej Aliny niż Anki, momentami zachowanie Aliny przyprawiało mnie o ciary żenady, jak np. zerwanie, po czym odwołanie zerwania tego samego dnia. Momentami miałam wrażenie, że to Anka, chociaż młodsza, zachowuje się bardziej dojrzale. Gdyby zamiast dwóch kobiet była tu para hetero, pewnie uznałabym książkę za banalne romansidło, a tak, mamy nieco mniej banalne romansidło, bo lesbijskie. Tego akurat właśnie szukałam, więc stawiam 6 gwiazdek.

Milan Kundera w “Nieśmiertelności” stwierdził, że uczucie, które chcemy przeżyć, jest tylko imitacją uczucia. Dobrze to widać w “Głupcu” Schilling, gdzie główna bohaterka, Alina, przeżywa uczucie, którego w oczywisty sposób nie może chcieć przeżywać, bo przecież nie ma ono żadnej racji bytu. Ciekawie było wrócić do tej książki po prawie dwóch dekadach, odkąd została...

Znalazłam na półce w bibliotece zupełnie przypadkowo i stwierdziłam, że zobaczę jak "to" wygląda z "trzeciej strony". Albo jestem tolerancyjna, albo tak zakręcona na punkcie historii, że większą uwagę poświęciłam na tło w jakim działy się wydarzenia niż na historii życia i miłości głównych bohaterek. Dawno nie czytałam książki, w której byłyby zamieszczone wiersze. Cieszy mnie to, że się tam znalazły, ta odrobina liryczności złagodziła fabułę Głupca. Jest to wg. mnie smutna książka, nie jest ciężka, ale brak w niej radości życia. Gdybym miała jej przypisać jakieś określenie to byłby to deszczowy dzień.

Znalazłam na półce w bibliotece zupełnie przypadkowo i stwierdziłam, że zobaczę jak "to" wygląda z "trzeciej strony". Albo jestem tolerancyjna, albo tak zakręcona na punkcie historii, że większą uwagę poświęciłam na tło w jakim działy się wydarzenia niż na historii życia i miłości głównych bohaterek. Dawno nie czytałam książki, w której byłyby zamieszczone wiersze. Cieszy...

świetny, poetycki styl, choć historia trochę naiwną jest.

świetny, poetycki styl, choć historia trochę naiwną jest.

To taka proza w stylu romansów "kuchennych", dla mnie męcząca w czytaniu ze względu na brak wyraźnego podziału miejsc akcji, ale to typowy scenariusz filmowy i pewnie takie było zamierzenie autorki, stworzyć serial do czytania, bo innego wytłumaczenia na ten układ nie widzę. Zdania pojedyncze rozwinięte i nierozwinięte nie wymagają od czytelnika wysiłku krytycznej analizy i filozoficznego rozważania, to jednak nie wada. Cokolwiek by nie powiedzieć, to po prostu literatura która wypełnia pewną lukę, tematów lesbijskich w polskiej literaturze jest niewiele, a pani Schilling ją zapełnia, słabo, bo słabo, ale jednak.

To taka proza w stylu romansów "kuchennych", dla mnie męcząca w czytaniu ze względu na brak wyraźnego podziału miejsc akcji, ale to typowy scenariusz filmowy i pewnie takie było zamierzenie autorki, stworzyć serial do czytania, bo innego wytłumaczenia na ten układ nie widzę. Zdania pojedyncze rozwinięte i nierozwinięte nie wymagają od czytelnika wysiłku krytycznej analizy i...

Sama konwencja książki nie zwróciłaby pewnie na siebie uwagi, gdyby nie fakt, że jest o lesbijkach. Sztandarowy schemat romansu: zauroczenia, podchody, pierwszy romantyczny pocałunek, oddalenia, zbliżenia, itd - tyle że w wersji female. W książce brak znaków przestankowych, brak podziału na rozdziały i dialogi oraz zaczynanie każdego zdania małą literą sprawia, że czyta ją się szybko, bez przerwy, ale i bezrefleksyjnie. Szybko odczułam znudzenie, bo fabuła była zbyt przewidywalna, a bohaterowie papierowi.

Dodatkowym minusem książki jest nagromadzenie problematyki dotyczącej homoseksualizmu kobiet. Ledwie się człowiek oswoi z tym, że książka będzie o seksie między dwoma kobietami, a tu już przemoc ze strony mężczyzn, zakazana miłość nauczycielki i uczennicy, wychowywanie dziecka przez dwie lesbijki, rozwody, śmierć, wypadki, pies...uffff...za dużo tego. I nieprzekonująco. Można przeczytać, żeby poznać świat widziany oczami zadeklarowanej lesbijki, ale trzeba zdawać sobie sprawę, że ten świat jest zbyt spolaryzowany. Kobiety to dobro (białe) a mężczyźni to zło (czarne). Pomimo tego, sam schemat romansu został wpisany w powieść bardzo dobrze, co może się spodobać niektórym czytelniczkom.

Sama konwencja książki nie zwróciłaby pewnie na siebie uwagi, gdyby nie fakt, że jest o lesbijkach. Sztandarowy schemat romansu: zauroczenia, podchody, pierwszy romantyczny pocałunek, oddalenia, zbliżenia, itd - tyle że w wersji female. W książce brak znaków przestankowych, brak podziału na rozdziały i dialogi oraz zaczynanie każdego zdania małą literą sprawia, że czyta ją...

Brak interpunkcji (poza kropkami),wielkich liter i paru innych elementów powoduje, że czytanie tej książki to koszmar.

Brak interpunkcji (poza kropkami),wielkich liter i paru innych elementów powoduje, że czytanie tej książki to koszmar.

Piękna, błyskotliwa opowieść o miłości. Warto przeczytać!

Piękna, błyskotliwa opowieść o miłości. Warto przeczytać!