"-Ufasz mi czy nie?
Gdyby naprawdę chciał ją zastrzelić, miał już przynajmniej pół tuzina okazji. A ja w dalszym ciągu nie umiałam sobie odpowiedzieć na to pytanie. Przełknęłam gulę w gardle."

Drugi tom przygód didżejki wilkołaczki- Kitty Norville. Po opuszczeniu swojej watahy wilczyca wyjeżdża z przytulnego miasteczka i tuła się szukając miejsca dla siebie, co tydzień odwiedzając inne miasta i prowadzić tam swoją audycję. Lecz dostaje wezwanie. Musi przyjechać do Waszyngtonu by wziąć udział w przesłuchaniu dotyczącym Centrum Biologii Paranaturalnej. Niestety jej wizyta w stolicy choć zapowiadała się ciekawie- odmienia jej życie. Zaraz po przyjeździe opiekę nad nią przejmuję Mistrzyni wampirów Alette. Ponadto jak to zwykle ma w zwyczaju Kitty- znów pakuje się w kłopoty węsząc wokół sprawy Smitha i jego grupy wyznawców. Kitty spotyka również jagułarołaka, który wpadł jej w oko... Poznaje też Ahmeda, który otacza opieką tamtejsze likantropy. Kitty pierwszy raz czuje się bezpiecznie, ale czy potrwa to długo...

Choć taka sytuacja nie zdarza się często muszę przyznać, że drugi tom przerósł moje oczekiwania. Jest o niebo lepszy od pierwszej części. Akcja się rozwija, wątków jest o wiele więcej. No i w końcu jest romans! Ale nie taki jaki spodziewamy się po słowach na okładce tomu pierwszego: "Didżejka wilkołaczka niebezpiecznie zakochana w seksownym łowcy wilkołaków". Co jest minusem, bo znów jest tylko parę akcji z Cormackiem, ale Kitty w ogóle nie myśli o nim w sferze miłosnej. Pytam się więc co jest grane? Noo... Ale jak wspominałam mamy romans! W końcu mogę zaliczyć tę książkę do kategorii paranormal-romance, lecz tylko drugą część.
Bardzo mi się podoba, to że autorka wprowadza nowe postaci jak np. Alette- Mistrzyni wampirów Waszyngtonu, Leo- druga ręka Alette, Luis- jaguarołak i wiele wiele innych. Bardzo zaimponowało mi to, że C. Vaughn podniosła poprzeczkę książki i mam nadzieję że nie zawiodę się czytając kolejny tom.
Oczywiście jak to w tej serii bywa jest dużo humoru. Mogę też stwierdzić, ze powieść ma podłoże psychologiczne i interesujący opis przeżyć, myśli, uczuć- co przykuwa dużą uwagę.
Po pierwszym tomie stwierdziłam, że to książka dla młodzieży, ale po drugim tomie muszę przeprosić tą Dorosłą Młodzież i przyznać, że i nawet dla nich ta książka będzie świetną lekturą :)
Jak to jednak bywa w książkach, które mają kolejne tomy (a w Polce jest ich wydane łącznie 5) książka pozostawia pytanie "Co Kitty zamierza zrobić dalej?". Znając tę barwną buntowniczą postać z pewnością wpakuje się w kolejne tarapaty, ale kto tym razem ją uratuje... Może autorka w końcu wprowadzi wątek miłosny między wilczycą i łowcą? Bo jak na razie relacje te są na poziomie przyjaźni, a przecież od przyjaźni do miłości blisko :)
Podsumowując seria warta polecenia, a jeśli ktoś ma niedosyt po części pierwszej tutaj znajdzie nasycenie.

"-Ufasz mi czy nie?
Gdyby naprawdę chciał ją zastrzelić, miał już przynajmniej pół tuzina okazji. A ja w dalszym ciągu nie umiałam sobie odpowiedzieć na to pytanie. Przełknęłam gulę w gardle."

Drugi tom przygód didżejki wilkołaczki- Kitty Norville. Po opuszczeniu swojej watahy wilczyca wyjeżdża z przytulnego miasteczka i tuła się szukając miejsca dla siebie, co tydzień...